The Who, Live At Leeds, płyta winylowa

Egzemplarz kolekcjonerski: pierwsze angielskie tłoczenie, okładka i płyta stan niemal idealny (EX+/M-).

Nagranie koncertu Santany w Japonii, w 1973 roku. Płyta legenda, a właściwie 3 płyty. Pierwotnie płyta ukazała się w 1974 roku tylko w Japonii. W Europie płytę wydano w 1975 roku (tę wersję sprzedajemy - pierwsze holenderskie tłoczenie). No i okładka z plakatami, którą, jeśli chce się całą rozłożyć, trzeba mieć wolnych kilka metrów kwadratowych, a jeśli chce się obejrzeć, trzeba mieć dużo wolnego czasu (i cierpliwości).

Der Panzer-rock.

Dwa w jednym: legenda i klasyka.

Eric Clapton, Jack Bruce i Ginger Baker grają na żywo, opowiadają, a na dodatek można zobaczyć, posłuchać i porównać jak 'Sunshine Of Your Love' gra Jimi Hendrix.

"Slade in Flame" - film z 1974 roku (10 przebojów - z chyba najsłynniejszym "Far Far Away", wszystkie na dołączonej do płyty DVD płycie CD ze ścieżką dźwiękową), który okazał się wielkim zaskoczeniem. Co sprawiło, że stał się niespodzianką? Najlepiej przekonać się samemu, zatem zapraszamy na seans...

Nagrania legendarnych koncertów w Warszawie. Grudzień 1979 roku. Zapowiadał Piotr Skrzynecki. Koniec PRL-u, koniec komunizmu, co udawał, że wszystko jest "kak u ludiej". Nie minie pół roku jak będą strajki i - raz, dwa - komunizm pokaże swoją szczerą twarz. Twarz sowieckiego generała w ciemnych okularach, który za jedyną zrozumiałą dla siebie formę rządów uznawał stan wojenny (artyści zamilkną na parę lat - i zdawało się, że są przeciwko socjalizmowi, ale okazało się, że jednak "socjalizm - tak, tylko wypaczenia - nie"... ale to już zupełnie inna historia). Ewa Demarczyk - uwielbiana i czczona. Jak ktoś ją nazwał: "czarny anioł PRL-u". 

Nagranie występów "All Stars" Armstronga w nowojorskim "Stark Club" w 1962 roku.

Zapis występów z Madison Square Garden. 137 minut ciężkiego grania na żywo przeplatanego filmikami zainscenizowanymi przez muzyków. Koncerty "cepów" z 1976 roku wydano na kasecie VHS w 1998 roku. Przeszło dwie godziny największych przebojów z rozbudowanymi partiami solowymi. 

Grudzień 1981 roku. W PRL-u "ślepy generał" wprowadzał "stan wojenny". Pośród wielu środków, mających obronić socjalizm, wymyślił również zakaz koncertów. A w Newcastle, w City Hall, Slade szalał na scenie, nagrywając swoją trzecią płytę na żywo. Podobno najlepszą.

Alvin Lee i Ten Years Later - bo najpierw, czyli wcześniej, było After:) Płyta "Ride On" złożona z dwóch części: pierwsza nagrana na scenie i zarejestrowana bez żadnych poprawek i dogrywek studyjnych oraz część druga, stworzona w studio.

Jim Morrison nieopanowany. Czarno-biała, ale pełna życia relacja z europejskich koncertów The Doors (występy, wywiady).

Płyta nagrana w 1970 roku, CD z 1994 roku. Hard rock w pełnym rozkwicie.

Dwie braterskie gitary w solidnym amerykańskim (dokładnie: teksańskim) "łojeniu". W opisie płyty podziękowanie braci: "Thanks Mama V. for letting us play." Rzeczywiście, musiał być świętą kobietą, że pozwalała im na takie "granie/zabawę". Szaleństwo gitar elektrycznych. Muzyka drogi (jak "filmy drogi"): jest wędrówką i jest doskonałym tłem podróży. Mamusia bierze udział w kończącym płytę bluesie? 

The Kinks na żywo z 1979 roku. Jaki byłby 'hard rock' i 'punk' bez "You Really Got Me"? 

The Spencer Davies Group, legenda brytyjskiego rocka z lat 60-tych XX wieku. Czterech muzyków (Spencer Davies, Steve Winwood, Muffa Winwood, Pete York) i ich największe, pełne rockowej energii przeboje, z "Gimme Some Loviin" i "Keep on Running" na czele.

Solidny, ostry hard rock i elektryczny blues z 1973 roku. Trzech muzyków oraz Greg Lake jako producent (dwóch utworów). Snuffy Walden - główny muzyk i kompozytor - po latach rockowych zasłynął jako wybitny, znany i uznany kompozytor muzyki filmowej i telewizyjnej, zdobywając kilkadziesiąt (!) nagród, w tym Nagrodę Emmy. Ale ta płyta jest jak najbardziej klasycznie i metalowo (metal z początku lat siedemdziesiątych oczywiście) rockowa. Na płycie m. in. utwór "Chevrolet" (rzecz jasna autorstwa Snuffy Walden'a), który stał się przebojem ZZ Top. Dla miłośników ostrej muzyki z tamtej epoki pozycja obowiązkowa.

19 największych przebojów, które umieściliśmy w kategorii "rock", ale równie dobrze można by tę płytę postawić na półce z napisem "pop". Podobno pierwszy "dęty" zespól rockowy.

Dwie płyty winylowe z kilkunastoma utworami ze złotego - pierwszego - okresu UFO. Prawie połowa nagrań pochodzi z legendarnego albumu "Flying" ("Prince Kajuku/The Coming Of Prince Kajuku" nagrano na koncercie). Zespół tworzył historię 'hard rocka' i powoli sam przechodzi do historii. Bowiem, choć nazwa przetrwała i zespół celebrował w 2018 roku 50-cio lecie istnienia, to z muzyków grających na początku działalności zespołu pozostało - wśród żywych - już tylko dwóch. "Do końca na posterunku" - zupełnie wbrew obawom Ian'a Anderson'a, który w wieku 29 lat przeżywał rozterki związane upływem czasu i zmieniającą się modą śpiewając z Jethro Tull: "too old to rock'n'roll, too young to die!"...

Sowiecka płyta, wydana przez "Wszechzwiązkową Firmę Fonograficzną odznaczoną Orderem Lenina" ("Апрелевский ордена Ленина завод грампластинок": Lenin i Black Sabbath - wiele mówiące połączenie). Kompilacja 8 utworów Black Sabbath. Płyta wydana przez firmę państwową, z jakością typową dla produkcji "Miełodija", ale czasami zaliczana jest do wydań nieoficjalnych. Może dlatego, że nagrania pochodzą z - jak napisano na okładce - "rock-archiwum A. Szałobiesowa" ("из рок-архива А. Шалобасовa"). Najwyraźniej "A. Szałobiesow" miał dostęp do taśm-matek. Ruscy mają dostęp do wszystkiego.

Cztery pełne programy "The Ed Sullivan Show" (luty 1964 i wrzesień 1965), których główną atrakcją był występ "na żywo" The Beatles. Programy nagrano na DVD w całości, łącznie z... reklamami! Do wydania dołączono bilet - kopię biletu do studia telewizyjnego CBS z 9 lutego 1964 roku.

Szerokoekranowa, z przestrzennym dźwiękiem, o 30 minut dłuższa od wersji kinowej "wersja reżyserska" filmu o festiwalu muzycznym, który stał się wydarzeniem społecznym i politycznym. Symboliczny początek nowej epoki, początek procesu przemiany demokracji z "rządów ludu" w rządy mniejszości, a finalnie w dyktaturę mniejszości. Symboliczny początek przemiany cywilizacji rozumu w cywilizację emocji. Jaka piękna (?) katastrofa... Cywilizacyjna, bo nie ekonomiczna, choć ile kosztowała, kto ją sfinansował i ile ktoś (kto?) na niej zarobił, czyli ile dało się wycisnąć z hasła "pokój, miłość i szczęście" - te informacje są niedostępne. Może właśnie i z tego powodu there's no business like show business...

Muzyka potężna brzmieniowo i wykonawczo. Oto bowiem pięciu członków zespołu Deep Purple (w składzie tradycyjnym od 1994 roku, czyli Steve Morse na gitarze), zostało wspartych przez osiemnastu zaprzyjaźnionych muzyków i wokalistów (w składzie przedstawionym na okładce) oraz przez Londyńską Orkiestrę Symfoniczną (w składzie niemal kompletnym). Wszyscy zostali nagrani na żywo 26 września 1999 roku w Royal Albert Hall (chyba tylko ta scena mogła pomieścić taki "aparat wykonawczy") w repertuarze zaskakująco mieszanym: grali i śpiewali pop, rock i rock symfoniczny. Tutti frutti muzyczne z obowiązkową wisienką: Smoke On The Water, hit zagrany i zaśpiewany też wyjątkowo, rekordowo, bo chyba przez największy w historii tej kompozycji zespół wykonawców - do Deep Purple i orkiestry dołączyli także wszyscy pozostali muzycy i wokaliści (oraz rozentuzjazmowana publiczność, ale ich nie liczymy do rekordu, bo to był standard przy publicznym graniu "Smoke...").

Pełny tytuł na okładce: Bronze Records And Peter Bowyer Present Uriah Heep Live January 1973. Pierwszy album nagrany przez zespół na żywo i wydany w 1973 roku. W tym samym roku, w grudniu, album dostał w USA tytuł Złotej Płyty (była to już trzecia Złota Płyta, jaką zespół dostał w USA).