Polecane produkty

Pełny tytuł płyty to "Mira Kubasińska z zespołem Breakout". Czwarta płyta zespołu, nagrana w lipcu 1971 roku, niemal zaraz po nagraniu słynnego, rewelacyjnego longplaya "Blues". Zespół zmienił skład (brak Dariusza Kozakiewicza i Józefa Hajdasza), a więc i zmieniła się muzyka. Prawdę mówiąc, aż trudno uwierzyć, że obie płyty nagrano niemal równocześnie. "Mira", to pierwsza płyta zespołu podpisana nazwiskiem wokalistki i z repertuarem stworzonym dla niej.

Rosyjski wirtuoz, Andrei Gavrilov, w przededniu światowej kariery, która niewątpliwie doszłaby do skutku, gdyby nie - jakże pospolite, choć tragiczne - represje komunistycznej dyktatury. Kariery ostatecznie nie zastopowano, ale jednak istotnie ją przyhamowano i opóźniono.

Tytuł mówi wszystko: relatywistyczna teoria grawitacji.

Wyczerpujący, przejrzysty, systematyczny i bardzo przystępny kurs programowania w języku BASIC. Autorzy to uznani eksperci od języków komputerowych. Stworzyli podręcznik w zasadzie wzorcowy, a wydawnictwo dostosowało się do poziomu autorów wysokim poziomem edytorskim. Książka w języku angielskim.

Fabryka do kolejki w skali TT z czasów, kiedy skala 1:120 była - by tak rzec - wyłączną własnością NRD. Zabytek pod każdym względem.

Książka ukazała się w 1977 roku w serii "Klasyka młodych". I nic dziwnego, bo jest to literatura dobra i pouczająca. Ale trwa walka z tradycją. "Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata". Gdyby ta książka została napisana współcześnie zostałaby przez "postępową" cenzurę zdyskwalifikowałaby za "język nienawiści", za "brak inkluzywności", za "stygmatyzujące role społeczne", za "wykluczające i nietolerancyjne podejście do płci i preferencji seksualnych", za "uprzedzenia religijne", za "brak ekologicznej i prozwierzęcej świadomości", itd. "Takie będą rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie". I "po owocach ich poznacie". Oto owoce "postępowego, tolerancyjnego, inkluzywnego, wolnego od uprzedzeń religijnych" chowu: chorobliwie egoistyczni, samolubni młodzi ludzie bojący się jak ognia jakiejkolwiek odpowiedzialności, których jedyną troską jest dostarczanie sobie rozrywek i przyjemności za wszelką cenę, nawet za cenę zdrowia i depresja, która staje się chorobą epidemiczną już w szkołach podstawowych. Oto owoce "tolerancyjnego, wolnego od religijnych pęt" chowu. Tymczasem okazuje się, że w środowiskach kierujących się tradycyjnie pojmowanymi wartościami religijnymi młodzi ludzie nie cierpią na utratę sensu życia, zdolni są pokonywać nawet największe przeszkody i trudności, odnajdują radość i sens w życiu rodzinnym i w wychowywaniu dzieci (o dziwo nie ma w tych środowiskach problemów z "dzietnością"), a jednocześnie - budując szczęśliwe życie rodzinne - wykazują niezwykłą aktywność społeczną. Jednym słowem troska o własną rodzinę nie odcina ich od świata, ale daje im siły do polepszania - w miarę możliwości - tego świata. To wszystko wynika z badań socjologicznych i trzeba być doprawdy socjologiem, by nie dostrzec błogosławieństw wynikających z życia "po bożemu". Socjologowie sami robią badania, z których wynika, że systemowo wmuszana ideologia "postępu" niszczy rodzinę i jest bezpośrednią przyczyną destrukcji osobowości, chorobliwej infantylizacji, wzrostu agresji społecznej i karykaturalnego wręcz przerostu postaw roszczeniowych, a jednocześnie - ci sami socjologowie - są w awangardzie tej dyktatury "postępu i tolerancji". A może to nie głupota i ślepota, tylko celowe działanie? W wypadku socjologów zachodzi pewnie i jedno i drugie, bo jak powiedział kiedyś Jan Kaczmarek, otwierając cykl skeczy "Z socjologią na ty": "znałem kiedyś socjologa - pracowało toto jako popychle".

Lotniskowiec eskortowy USS GAMBIER BAY, w malowaniu z 1944 roku. Tak wyglądał w czasie swej ostatniej bitwy - bitwy w zatoce Leyte, zanim poszedł na dno.

Model pancernika Dreadnought w rzadkiej dla wydawnictwa JSC skali 1:250 (JSC wydało ten sam model w swej podstawowej skali 1:400).

Nuty najczęściej granego utworu Beethovena. Gorąco polecamy osobom, które słuchają muzyki dla przyjemności codziennej, a nie z powodów zawodowych: jednoczesne słuchanie pierwszych taktów i "czytanie" zapisu dostarcza dodatkowych, wyjątkowych wrażeń. Warto się przekonać.

Nieprawdopodobne pomieszanie gatunków i stylów, trzy w jednym: western, który jest wojenną komedią. Jakby tego było mało, to bohaterowie - mimo, że rzecz się dzieje w 1945 roku - są jak najbardziej współczesnymi Amerykanami (jest nawet hipis - "Szajba"!). Film całkowicie niezgodny z wymogami politycznej poprawności: wszyscy aktorzy (same gwiazdy kina lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku) są białymi mężczyznami (w filmie nie występuje ani jedna kobieta!), którzy zachowują się i działają tak, jak na prawdziwych mężczyzn przystało. Całość w rytm rewelacyjnej muzyki, którą napisał Lalo Schifrin. Jednym słowem arcydzieło czystej rozrywki (poziom nieosiągalny dla współczesnych "filmowców - funkcjonariuszy frontu walki ideologicznej" spod znaku sześciokolorowej flagi i pięćdziesięciu siedmiu, czy ilu tam sobie wymyślą, płci).