The 4 Complete Ed Sullivan Shows Starring The Beatles, 2 płyty DVD

Contains just about every song composed and performed by the Beatles plus original photographs, full colour illustrations and an absorbing article by Ray Connoly,

czyli

od "Across The Universe" do "You've Got To Hide Your Love Away", z akordami i tekstami.

Bogata i wciągająca opowieść o ludziach, którzy tworzyli jedyny w swoim rodzaju zespół muzyczny. Do dzisiaj w wielu kategoriach muzyki rockowej, popularnej, a nawet jazzowej 'zespół naj-": najwięcej, najdłużej... .

Tytuł mówiący, że są to "teksty piosenek w tłumaczeniu na język polski" jest bardzo mylący. W istocie tłumaczenia są jedynie dodatkiem do nut (na fortepian), a nuty są z tekstami oryginalnymi. W zbiorze wydrukowano partytury chyba wszystkich piosenk The Beatles. Tytuł książki równie udany jak grafika na okładce (Lennon ssie pierś?!), ale - chwała Bogu - te edytorskie osiągnięcia nie mają wpływu na jakość materiału zasadniczego, czyli partytur. 

Ciekawostka i, w zasadzie, rarytas: bułgarskie tłoczenie płyty - pierwsze (i ostatnie). All You Need Is Love, chyba, że chodzi o byłego kolegę z zespołu. Dla niego nie Love, tylko czyste przeciwieństwo. Czyli - How Do You Sleep? 

Płyta nagrana w 1970 roku (po rozpadnięciu się The Beatles), po kilkumiesięcznej psychoterapii jakiej poddali się Lennon i Ono w USA. Płytę wyprodukował Phil Spector, bębnił Ringo Starr, na basie grał Klaus Voorman. Lennon grał na gitarach, klawiszach, śpiewał i krzyczał o swoim życiu. Podobno płyta miała być rodzajem terapii - stąd jej "chropowatość" muzyczna. Płyta CD z 1988 roku, z brzmieniem oryginału, jeszcze nie zmiksowana "na nowo i lepiej" przez znaną wdowę po znanym muzyku. Tak brzmiała płyta oryginalna.

"Slade in Flame" - film z 1974 roku (10 przebojów - z chyba najsłynniejszym "Far Far Away", wszystkie na dołączonej do płyty DVD płycie CD ze ścieżką dźwiękową), który okazał się wielkim zaskoczeniem. Co sprawiło, że stał się niespodzianką? Najlepiej przekonać się samemu, zatem zapraszamy na seans...

Nagrania na żywo, wydane w 1999 roku.

Thin Lizzy, słynne nagrania koncertowe 1976 - 1977 ("Live and Dangerous" pierwotnie wydane w 1978 roku na dwóch płytach winylowych) na pierwszym, amerykańskim wydaniu CD z 1989 roku. Dwie płyty winylowe na jednym CD.

Steve Harley - legenda brytyjskiego rocka z lat siedemdziesiątych. Muzyka równie "zakręcona" jak teksty. Wszystko razem trochę na granicy jeśli nie szaleństwa, to przynajmniej solidnego znerwicowania. 

Led Zeppelin i jego jedyne nagrania koncertowe oficjalnie wydane w czasie istnienia grupy. Co ciekawe: zespół z występów na żywo uczynił nową jakość, a jednocześnie unikał publikacji takich nagrań. Może dlatego, że tworzenie płyt studyjnych też - w zasadzie - odbywało się "na żywo"? Na dwóch płytach winylowych utrwalono koncert, który był jednocześnie ścieżką dźwiękową do filmowych fantazji muzyków oraz "piątego członka zespołu", Petera Granta (film oczywiście mamy w Antykwariacie).

Japońskie wydanie z 1980 roku.

"Tadeusz Nalepa z przyjaciółmi" (i przyjaciółkami - wszyscy na scenie, albo na widowni) obchodzi publicznie 60 urodziny. I jak to na urodzinach: goście śpiewają (i grają), więc każdy, kto może (i chce) śpiewa i gra, nawet dzieci. Dziewiętnaście klasycznych utworów w uwspółcześnionych aranżacjach (w tym jedna na chór dziecięcy).

Muzyka potężna brzmieniowo i wykonawczo. Oto bowiem pięciu członków zespołu Deep Purple (w składzie tradycyjnym od 1994 roku, czyli Steve Morse na gitarze), zostało wspartych przez osiemnastu zaprzyjaźnionych muzyków i wokalistów (w składzie przedstawionym na okładce) oraz przez Londyńską Orkiestrę Symfoniczną (w składzie niemal kompletnym). Wszyscy zostali nagrani na żywo 26 września 1999 roku w Royal Albert Hall (chyba tylko ta scena mogła pomieścić taki "aparat wykonawczy") w repertuarze zaskakująco mieszanym: grali i śpiewali pop, rock i rock symfoniczny. Tutti frutti muzyczne z obowiązkową wisienką: Smoke On The Water, hit zagrany i zaśpiewany też wyjątkowo, rekordowo, bo chyba przez największy w historii tej kompozycji zespół wykonawców - do Deep Purple i orkiestry dołączyli także wszyscy pozostali muzycy i wokaliści (oraz rozentuzjazmowana publiczność, ale ich nie liczymy do rekordu, bo to był standard przy publicznym graniu "Smoke...").

Młodzieżowi buntownicy na stare lata występują w roli piesków salonowych możnych tego świata. Koncert uświetnił swoją obecnością i bełkotliwą zapowiedzią o walce z klimatem Wiluś "Cygaro" Clinton. W orszaku prezydenckim łaskawie przywitała muzyków żona Wilusia Pierwsza Dama Korupcji oraz - obnoszony jak małpka na ramieniu - Kwaśniewski ("był prezydentem Polski" - jak go zatytułował Clinton). Stonsi zestarzeli się, zostali milionerami (oczywiście z pogardą i obrzydzeniem wobec pieniędzy), a jednak wciąż chcą być postrzegani jako niewyżyci, zbuntowani chłopcy, w czym miała pomóc realizacja Scorsesego. Skoro scena mała i koncert raczej statyczny (mimo drgawek i machania rękami wokalisty), to kamery cały czas muszą być w ruchu. Oto zadanie dla mistrza reżyserii i montażu: jak statyczną rzeczywistość przerobić na dynamiczną i pełną życia ułudę. I udało się - dla podkreślenia roli reżysera jego nazwisko połączono w tytule z nazwą zespołu. "Piąty Stones", tym razem najważniejszy. I szafa gra. Kasa, misiu, kasa...