Z Hiszpanią w sercu, Poeci hiszpańskiej walki i nadziei

Jak wyjaśnia autor "myśli rozbrykane" to "bezładny zgiełk", czyli, jednym słowem, "greguerias". I dodaje: "gregueria = humor + metafora". Próbka: "Nie ma co udawać, że nie rozumiemy. Kolce róż zrobione są po to, aby się ukłuł człowiek".

Pięć dramatów: Blaski cyganerii, Córka kapitana, Słowo boże, Niedzielny garnitur nieboszczyka, Papierowa róża.

"Współczesna myśl hiszpańska". Tytuł mówi wszystko... tylko, no właśnie. Książkę wydano w 1982 roku, w kilka miesięcy po przekształceniu PRL-owskiej, marksistowskiej "dyktatury proletariatu" (jak sowieci nazywali ustrój wprowadzany w krajach okupowanych) w jawną, marksistowsko-wojskową dyktaturę, czyli w kilka miesięcy po rozpoczęciu wojny "polsko-jaruzelskiej". A więc marksizm i socjalizm musiałyby być główną osią wszystkich "myśli", zwłaszcza hiszpańskich i Hiszpanów walczących o wolność - przecież w Hiszpanii była dyktatura, był dyktator-generał. Czyli wyzwolenie Hiszpanom mógł dać tylko marksizm. Ktoś to zrozumie?

Przekład Boy'a ozdobiła zgrabnymi i stylowymi drzeworytami Maria Hiszpańska.

Historyczne wydanie z 1980 roku, zaraz po przyznaniu autorowi nagrody Nobla. Pierwsza w PRL książka poety po latach zakazu cenzorskiego.

Z wiersza "Spis":

"Dlaczego rzeczy złe

brałam za dobre

i czego mi potrzeba,

żeby się więcej nie mylić?"

No właśnie...

Wiersze wybrane, ale "Sonety z portugalskiego" wszystkie.  

Julian Przyboś: "pierwsza kochająca kobieta w liryce polskiej".

100 wierszy w oryginale (czyli po angielsku - drukowane na stronach parzystych) i w tłumaczeniu na nasze (drukowane na stronach nieparzystych), w wykonaniu Stanisława Barańczaka.

Pisarz płodny nad wyraz (w każdym sensie) i czasy, kiedy teatr był zjawiskiem codziennym, tzn. kiedy sztuki powstawały i były wystawiane z dnia na dzień. Aż trudno to pojąć w dobie obecnej, kiedy wystawienie czegokolwiek "na deskach scenicznych" celebruje się miesiącami. Przyjaciel Antykwariatu zauważył, że w XVII wieku nie było telewizji, więc aktorzy nie tracili czasu na wygłupy w reklamach i serialach i na popisy jako "autorytety moralne". Po prostu od aktorów w XVII wieku oczekiwano jedynie, by dostarczali rozrywki (w każdym sensie) i za to im płacono. Przy okazji jeszcze jeden dowód na to, że emocje związane ze sporami estetycznymi i światopoglądowymi są wieczne.

Dwie hiszpańskie, XVII - wieczne powieści łotrzykowskie. Całe tytuły: "Przygody bakałarza Trapazy, czyli piąta esencja blagierów i mistrz uwodzicieli", "Łasica z Sewilli, czyli wędka na sakiewki".

Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza wydawała w latach 70-tych XX wieku "Bibliotekę Poetów XX wieku". Jakby tego było mało pismem Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego seria została zalecona do działów nauczycielskich bibliotek szkół średnich. PRL kochał poezję! Co tam PRL! Młodzież wiejska po pracach polowych siadała w zaciszu i poetyzowała, bowiem miała Klub Poetycki stworzony przez Związek Socjalistycznej Młodzieży Wiejskiej (był taki, w skrócie ZSMW, wcześniej ZMW), redakcję "Nowej Wsi" (było takie pismo) i Ludową Spółdzielnię Wydawniczą (jeszcze jest takie wydawnictwo). I ten Klub drukował poetów, a tomiki "można było nabyć tylko drogą prenumeraty". Dla wybrańców - elitarność socjalistyczna: nakład 5305. Wszystko razem brzmi dzisiaj jak czysty surrealizm. Tylko poezja pozostała... Hej! Chłopki i chłopy! Wyłączać telewizory! Smartfony won! Do poezji! A co będzie, jak chłopek i chłopów nie starczy? To się dobierze z miastowych...

Hiszpański Chopin (tylko późniejszy) w klasycznym wykonaniu. Jeszcze jedno świadectwo na wyjątkowy wkład Niemców w kulturę europejską. Wszak komu jak komu, ale Niemcom bardzo zależy na Europie - dla niej gotowi są na każdą ofiarę. W tym wypadku zatopili kompozytora torpedując statek, na którym płynął.

Lewica hiszpańska i jej dyktatura lat trzydziestych XX wieku. Największe zbrodnie i bestialstwa popełniane są w imię wolności. Nikt tak ochoczo nie morduje bliźnich jak piewcy powszechnego braterstwa ludzi. W imię równości tworzone są obozy koncentracyjne i obozy pracy. Oto lewicowa droga, oto socjalistyczne wyprowadzenie człowieka z niewoli: przejście przez morze czerwone - morze krwi. A tam, gdzie nie można dosięgnąć zbrodnią i torturą tam uderza się kłamstwem, nawet w najbardziej banalnych sprawach - jak ze słynnym obrazem Picassa, który pierwotnie nosił tytuł "Corrida" i oczywiście nie miał nic wspólnego z wojną domową. Potem, za polityczną dyrektywą, tytuł zmieniono na "Guernica" i błahe tematycznie malarstwo, za sprawą jednej lingwistycznej sztuczki, stało się "wstrząsającym protestem, krzykiem przeciw... itd". Picasso przez całe życie myślał w zasadzie tylko o jednym (tak, właśnie o tym: jak dobrze zjeść i pochędożyć - życie, a więc i malarstwo, ma być dobrą zabawą, nic ponadto) i jako "intelektualista" był, z obowiązku, "komunistą" i "pacyfistą" (jak na komunistę przystało był skrajnym indywidualistą i milionerem, a jak przystało na pacyfistę popierał całym sercem imperializm sowiecki). Intelektualista Picasso bez mrugnięcia okiem zmienił tedy tytuł i nadał nowy "sens" temu, co namalował. Taka "giętkość intelektualna" nasuwa podejrzenia, że "sztuka współczesna" jest tak pusta, że każde dzieło przyjmie każdą treść i każdą interpretację. A wracając do tematu książki, czyli do hiszpańskiej lewicy lat trzydziestych i jej zbrodniczych rządów terroru: któż lepiej zna tajniki tej socjopatii i psychopatii (uznanie masowego przymusu i terroru za jedyny sposób rządzenia oraz uznanie tortur i męczarni za jedyne indywidualne środki "walki politycznej") niż były komunista i lewicowy terrorysta? Zło pojęte, przeżyte i poznane od środka. Jak każda taka książka historyczna przeraża bezmiarem ludzkiego zbrodniczego szaleństwa. Człowiek to brzmi dumnie?!

Oprócz wierszy wybranych Zielona Gęś i Listy z fiołkiem w krytycznym opracowaniu Biblioteki Narodowej (V wydanie uzupełnione).

An Exclusive Edition Featuring Wilde's Only Novel 'The Picture of Dorian Gray'. Książka wyjątkowa również ze względu na bogactwo reprodukowanych ilustracji z wydań oryginalnych i mistrzostwo grafików (np. Aubrey Beardsley).

Complete and Unabridged, czyli strachy na lachy bez skrótów i w oryginale.

Opowieści grozy, które - dla wzmocnienia efektu - zostały odpowiednio zilustrowane.

Narodziny literatury sensacyjnej i fantastyki jako samodzielnej odnogi literatury pięknej. Niemiec, co Polkę miał za żonę i serce Polsce przychylne. W tomie siedem "opowieści Hoffmanna": 'Złoty garnek', 'Ordynacja', 'Ślub', 'Historia o Dziadku do Orzechów i o królu myszy', 'Wybór narzeczonej', 'Panna de Scudery', 'Narożne okno'.