Pio Moa. Mity wojny domowej. Hiszpania 1936 - 1939

Legendarne, podziemne wydanie (1985 rok) legendarnej książki. Szczerość porywów serca jako usprawiedliwienie udziału w krwawym fałszu polityki. Czy wytłumaczenie wystarczy za usprawiedliwienie?

"Współczesna myśl hiszpańska". Tytuł mówi wszystko... tylko, no właśnie. Książkę wydano w 1982 roku, w kilka miesięcy po przekształceniu PRL-owskiej, marksistowskiej "dyktatury proletariatu" (jak sowieci nazywali ustrój wprowadzany w krajach okupowanych) w jawną, marksistowsko-wojskową dyktaturę, czyli w kilka miesięcy po rozpoczęciu wojny "polsko-jaruzelskiej". A więc marksizm i socjalizm musiałyby być główną osią wszystkich "myśli", zwłaszcza hiszpańskich i Hiszpanów walczących o wolność - przecież w Hiszpanii była dyktatura, był dyktator-generał. Czyli wyzwolenie Hiszpanom mógł dać tylko marksizm. Ktoś to zrozumie?

Podtytuł: "Źródła i istota doktryny politycznej". Komuniści i socjaliści zakochani w ludobójczej tyranii sowieckiej, czciciele cenzury i zniewolenia intelektualnego przez całe dziesięciolecia i w tysiącach publikacji kłamali o dwudziestowiecznej historii Hiszpanii. Co za paradoks: wyznawcy Lenina i Stalina - oszalałych morderców milionów, psychopatów, którzy oparli rządy na upaństwowionym ludobójstwie znajdą usprawiedliwienie dla każdej ich zbrodni, a jednocześnie polityka, który nie dopuścił do przemiany Hiszpanii w socjalistyczny obóz koncentracyjny, i który uchronił własny kraj przed hekatombą II wojny gotowi są - nawet teraz - wykopać z grobu by szukać pomsty na jego doczesnych szczątkach. Książka jest absolutnym unikatem, choć autor robi rzecz najbardziej oczywistą: szuka prawdy.

Historia komunizmu "od początku do upadku". Upadł, chociaż tak namiętnie całowali się jego "przywódcy"? Przecież teraz takie pieszczoty stają się niemal modne. Więc niektórzy pytają: czy komunizm rzeczywiście upadł? Czy upadła "zbrodnicza ideologia"? Jeśli była zbrodnicza, to jest zakazana? To jego funkcjonariusze i ideolodzy ponieśli lub ponoszą karę? Tyle pytań. Co więcej, oprócz stawiania pytań dowodzą, że ideologia ma się świetnie (bo czym jest klejona współczesna, "genderowa", "laicka" Europa, lub co z Chinami wyrastającymi na pierwszą światową potęgę?), że jej wyznawcy i funkcjonariusze opanowali centra polityczne, decyzyjne i biznesowe, że komunizm się przepoczwarzył i dostosował do stylu XXI wieku... . Jedno jest pewne: komunizm to nie tylko zbrodnicza ideologia, ale najbardziej zbrodnicza. I - o zgrozo - wciąż wyznawana przez miliony, a przynosząca wielkie profity nielicznym wybrańcom (komunizm to opium dla mas?). A więc upadł, czy ewoluował - jednym słowem zapraszamy do lektury. 

Krytyczne eseje o czternastu nowożytnych naprawiaczach ludzkości (tzw. intelektualistach), którzy w imię dobra ciemnych mas gotowi są na każde ofiary, jakie powinny ponieść owe masy dla przyjęcia poglądów "tych, co wiedzą wszystko, a może nawet jeszcze więcej".  

Złoty wiek literatury hiszpańskiej, bogactwo obyczajów, ponadczasowa plątanina rozterek ducha i popędów ciała. Przy okazji lektura obowiązkowa-uzupełniająca dla "Rękopisu znalezionego w Saragossie".  

Zeszyt XV z serii "Grajmy na gitarze" - nuty. Kompozytorzy: D. Aguado, A. Cano, J. Broca, F. Sor, J. Bosch, J. Arcas, J. Vinas, F. Tarrega.