Vinci, Leo. L'Opera Buffa Napoletana, płyta CD

Kolekcja La Scala, Najsławniejsze opery świata na płytach DVD. Kolekcja obejmuje 70 płyt DVD z najsłynniejszymi operami: Aida, Tosca, Wilhelm Tell, Don Giovanni, Cosi fan tutte, Carmen, Nieszpory sycylijskie, Traviata, Dwaj Toskariusze, Falstaff, Makbet, Dziewczyna z Zachodu, Trubadur, Korsarz, Poławiacze pereł, Mahomet II, Pia de’Tolomei, Don Carlos, Madame Butterfly, Turandot, Król z Lahore, Łucja z Lammermooru, Opowieści Hoffmana, Norma, Attyla, Adriana Lecouvreur, Gioconda, Dziewica z jeziora, I Capuleti e i Montecchi, Dafne, Idomeneo król Krety, Agrippina, Maria Stuart, Lo frate‘nnamorato, La gazzetta, Rigoletto, Nabucco, Bianca i Falliero, Wesele Figara, Tristan i Izolda, Orfeusz, Złoto Renu, Uprowadzenie z seraju, Walkiria, Hans Heiling, Zygfryd, Ernami, Zmierzch bogów, Miłość do trzech pomarańczy, Czarodziejski flet, Anna Bolena, Thais, Córka pułku, Lukrecja Borgia, Trojanie, Juliusz Cezar, Kopciuszek, Gianni Schicchi, Włoszka w Algierze, Hugonoci, Sroka złodziejka, Cyganeria, Il Crociato In Egitto, Ariodante, Ercole su’l Termodonte, Mefistofeles, Napój miłosny.

Całość zamyka płyta Najpiękniejsze chóry operowe. Każda opera ma swój zeszyt z opracowaniem krytycznym, zeszyty zebrane w jednym specjalnym, solidnym segregatorze.

Węgierski Baryton Sandor Solyom-Nagy w ariach z oper Wagnera: Śpiewacy norymberscy, Tannhauser, Parsifal, Złoto Renu. Orkiestra i chór Węgierskiej Opery Państwowej, dyryguje Janos Ferencsik. Płyta winylowa, nagranie cyfrowe. 

Tosca, czyli Pchła Szachrajka. Jakieś fatum, czy co? Opera wystawiona przez sowietów w czasach stalinowskich miała tytuł nie "Tosca", ale "Bitwa o Komunę" i działa się w Paryżu, w roku 1871. Tosca ginęła rozstrzelana, dzierżąc do ostatniego tchnienia czerwony sztandar. Płyta sprzedawana przez nas też powinna mieć w zasadzie inny tytuł, bo jest "twórczą" kontynuacją socrealizmu sowieckiego. Przedstawienie socjalistyczne w formie i narodowe w treści, w którym siły zła to księża katoliccy w sutannach: tworzą tajną policję, donoszą, śledzą, uczestniczą w egzekucjach. I -co najważniejsze - torturują. Jak to księża. I stroją bardzo złe, podstępne miny i grymasy. Jedynie Tosca i jej kochanek (no i więźniowie rzecz jasna) nie noszą sutann i biretów czy habitów. Znajomy Antykwariatu przekonywał nas, że skoro Tosca jest ukochana przez publiczność, a pogardzana przez krytykę, przeto reżyserka uznała, że nic tak nie rozochoci krytyki, jak karykatura Kościoła (katolickiego). Pewnie jej się udało, bo inscenizacja jest tak ideologiczna, że sprawia momentami wrażenie parodii, a czasem celowego bluźnierstwa (krucyfiks i stół, niczym ołtarz, na którym najczarniejszy charakter chce pofolgować swoim zwyrodniałym chuciom). Ach, ten okrutny i wyuzdany Kościół - zrobi wszystko, by zniszczyć miłość. Sprzedawana płyta będzie cennym eksponatem w zbiorach sztuki socrealistycznej.

Opera buffa w wykonaniu Hamburgische Staatsoper. Dyryguje Charles Mackerras.

Wesoła wdówka w tradycyjnym wykonaniu San Francisco Opera.

Płyta winylowa "już nie Polskich Nagrań" "Muza".

Wiesław Ochman w ariach z oper: Don Juan, Tosca, Gioconda, Rycerskość wieśniacza, Manon Lescaut, Fedora, Cyganeria, Andrea Chenier, Pajace, Madam Butterfly, Napój miłosny. Orkiestra Teatru Wielkiego, dyryguje Mieczysław Nowakowski.

Śpiewa tenor Christoph Pregardien, a na fortepiano (Johann Fritz, Wiedeń 1825, kolekcja Edwin Beunk) gra Andreas Staier.

Absolutny biały kruk! Rewelacyjnie nagrana i doskonale brzmiąca... kaseta magnetofonowa! (Już drugi wykrzyknik, a maluczko, a będą następne! - o, już nawet są!) Perła dla miłośników muzyki dawnej. Oto przed Państwem zespół Fiori Musicali, grający na dawnych instrumentach i na wspaniałych organach (!) gdańskich (organy Bazyliki Mariackiej i Bazyliki św. Mikołaja w Gdańsku) utwory z zapomnianych rękopisów! Jedyne takie nagrania! Siedemnastowieczni kompozytorzy (Marcin Milczewski, Marcin Gremboszewski, Kaspar Forster, Johann Balthasar Christian Freislich oraz jeden, szesnastowieczny anonim) ożyli dzięki Zygmuntowi M. Szweykowskiemu i Wojciechowi Ziębie, którzy opracowali rękopisy (i rzecz jasna ożyli również dzięki muzykom Fiori Musicali, którzy wyczarowali z odtworzonych partytur zachwycającą muzykę).

"La purpura de la rosa" - biały kruk hiszpańskiej muzyki barokowej, a jednocześnie muzyki z "Nowego Świata", bo jest to pierwsza opera z Ameryki Południowej. Libretto Pedro Calderon de la Barca (szaleństwo fantazji i poezji hiszpańskiego baroku), muzyka Tomas de Torrejon de la Velasco (nieprawdopodobne połączenie dwóch światów muzycznych: hiszpańskiego i południowoamerykańskiego). Nagrania dokonano wykorzystując rękopis z 1701 roku przechowywany w Peruwiańskiej Bibliotece Narodowej w Limie. Na pierwszej płycie nagrano "Miłość Venus i Adonisa", na płycie drugiej "Zemstę Marsa". Skarb dla miłośników muzycznego baroku.

Kameralna muzyka, ale wyjątkowa, bo sceniczna: mini-opera (o maxi-pysze i próżności kobiecej). Co czeka mężczyznę, który stanie się świadkiem, jak kobieta przywraca sobie utracone wdzięki, a nawet rzecz - z istoty nieprzywracalną - czyli "niewinność" - dziewictwo? Przed okrutnym wyrokiem nie uchroni takiego nieszczęśnika ani nieświadomość i przypadkowość popełnionej niedyskrecji (normalnie do oceny moralnej czynu konieczne jest jego świadome popełnienie), ani podziw dla "regenerowanej" urody. Ujawnienie tajemnicy przywracania kobiecych wdzięków i powabów - oto zbrodnia, której kobieta nigdy, nikomu nie wybaczy. A wyrok jest jeden: śmierć i to zadana w sposób sadystycznie wymyślny. "Kobieto, puchu marny...". Wykonanie utworu, dokonane pod kierunkiem Williama Christie, również wyjątkowe, nagradzane m. in. za wierność epoce ("Un evenement ffff Telerama" :) 

Barbara Hendrix - piękny głos w muzyce płynącej i zawieszonej ponad wiekami. Dlaczego utwory oznaczone numerem 5-tym mają skłonność do stania się "przebojami"? Nie inaczej w tym wypadku - wszak piąta suita to jeden z "hitów" muzyki klasycznej.

Przygnębiający przykład do jakich aberracji może doprowadzić wyuzdane pielęgnowanie "światowych upodobań" i sycenie się dewiacyjnymi podnietami "kultury wyższej". Okaleczanie w imię przyjemności estetycznej odbiorców okaleczonego. Co za bezbożna delektacja. Śpiew kastratów. Wielu, którzy słyszeli nagrania ostatniego żywego kastrata - Alessandro Moreschi, przydomek: Rzymski Anioł, zmarł w 1922 roku - dokonane w latach 1902 i 1904 nie mogli otrząsnąć się z przygnębiającego wrażenia, jakie wywołuje nienaturalny, rozpaczliwie smutny śpiew nieszczęśnika. Na płycie oferowanej występuje Flavio Colusso, rzecz jasna już nie kastrat, tylko współczesny "sopranista", więc jeśli ktoś lubi mężczyzn śpiewających cienkim głosem...