Wiesław Ochman - tenor, płyta winylowa

Płyta winylowa "już nie Polskich Nagrań" "Muza".

Baryton Andrzej Hiolski na żywo i w studio radiowym. Dyrygują Kazimierz Kord i Tadeusz Strugała. Wydały, w kilka lat po koncertach, Polskie Nagrania Muza, próbując zrobić okładkę na poziomie światowym, tzn. drukując grzbiet. Okładki z zadrukowanym grzbietem były technologicznie niewykonalne w PRL-u i tym razem (rok wydania płyty: 1988) tradycji stało się zadość. Ogólnie jakość Polskich Nagrań: okładka z cienkiego papieru, płyta od nowości ma trzaski. Ale dla miłośników winylu, Mahlera i Hiolskiego to tylko zalety.

Śpiewa tenor Christoph Pregardien, a na fortepiano (Johann Fritz, Wiedeń 1825, kolekcja Edwin Beunk) gra Andreas Staier.

Enrico Caruso był pierwszym tenorem, który zaczął nagrywać swój śpiew na płytach gramofonowych na początku XX wieku. Oferowana płyta winylowa została wydana przez Hungaroton w 1977 roku. Jest rocznicową edycją zawierającą archiwalne, historyczne kreacje "Króla Tenorów", również te, które uwiecznił przed swoją przejściową niedyspozycją w latach 1908-1909. Można więc porównać przemianę, jakiej uległ głos śpiewaka. Na płycie arie między innymi z Trubadura, Cyganerii, Łucji z Lammermooru, Aidy, Toski, a Caruso towarzyszą: Marcella Sembrich (sopran), Gina Severina (mezzosopran), Francesco Daddi (tenor), Antonio Scotti (baryton), Marcel Journet (bas), Johanna Gadski (sopran), Louise Homer (alt), Ernestina Schumann-Heink (mezzosopran) i Tita Ruffo (baryton).

Któż lepiej zagra Wagnera jak nie dyrygent z narodowym i socjalistycznym "doświadczeniem"?

Przez około dwa stulecia Neapol należał do najważniejszych "muzycznych" miast europejskich. Przynajmniej część niezwykle bogatej twórczości tego okresu (wiek XVIII przyniósł osłabienie sił twórczych) postanowiła wydać na swoich płytach wytwórnia Opus 111 (zaplanowano aż 50 płyt z z serii "Tesori Di Napoli"). Prezentowana płyta jest tomem trzecim z serii. Na płycie XVII i XVIII wieczne perełki (a może błyskotki?) w mistrzowskim wykonaniu Capella De' Turchini pod dyrekcją Antonio Florio. Neapol, a więc oczywiście opera buffa i kompozytorzy jej "złotego wieku". 

Cała opera na DVD. Wykonawcy: Thomas Allen, Ferrucio Furlanetto, Caroll Vaness, Andrea Rost, Matthias Holle. Gurzenich Orchester Cologne, dyrygent - James Conlon. Dzięki napisom osoby, które nie władają językiem włoskim (ale znają przynajmniej jeden z 4 innych języków), mogą śledzić akcję w najdrobniejszych szczegółach. 

Ach! Co to była za sensacja! Co był za koncert! Ach! I och! "I w ogóle i w szczególe, i pod każdym innym względem". Mistrzostwa świata w piłce nożnej w 1990 roku zostały "ukulturnione" innym mistrzowskim wydarzeniem, czyli niezwykłym spotkaniem "trzech tenorów" w Rzymie. Same popisowe numery, a śpiewacy, może podochoceni bezpośrednią rywalizacją, dokonywali cudów wokalnych. Publiczność szalała. Niemal jak na meczu, po strzeleniu gola (albo dwóch, a nawet trzech).

Barbara Hendrix - piękny głos w muzyce płynącej i zawieszonej ponad wiekami. Dlaczego utwory oznaczone numerem 5-tym mają skłonność do stania się "przebojami"? Nie inaczej w tym wypadku - wszak piąta suita to jeden z "hitów" muzyki klasycznej.

Hiszpański śpiewak, niemieckie nagranie, amerykańska produkcja. Multikulti w formie, a w treści podobne "materii pomieszanie": "Greatest Hits" bowiem to zbiór przebojów operowych oraz utworów zgoła lżejszego pochodzenia. Arie, pieśni i piosenki - wszystko ulega talentowi mistrza ("ja wam wszystko wyśpiewam" - jak pieśniarz Cwynkar z Misia). Dla wzmocnienia wrażeń estetycznych do płyt dołączono kolorowy plakat: Mistrz jak żywy.

Dwieście lat operowych i kościelnych popisów wokalnych. Na pierwszej płycie muzyka włoska, na drugiej europejska (wydawca uznał, że twórczość włoska wymaga specjalnego wyróżnienia), a na trzeciej wykonawcy prowadzą słuchacza od baroku do stylu klasycznego (czyli od Telemanna do Beethovena). W sumie cztery godziny wirtuozerskich popisów "najdoskonalszego instrumentu dętego" w skali trzech oktaw.