Muzyka klasyczna

Nagranie wyróżnione: Un evenement Telerama i Choc Le Monde de la Musique. 

Antonin Dvorak, Slavonic Dances Opp. 46 & 72. Lorin Maazel, Berliner Philharmoniker. Klasyczny utwór w klasycznym wykonaniu i w klasycznej edycji.

Czy - gdyby nie Mozart - ktoś słuchałby dzisiaj tego kompozytora? Czy został na trwałe wydobyty z zapomnienia przez film Formana, czy też ponownie odejdzie w niepamięć?

Seria nagrań J. E. Gardinera reklamowana jest jako "muzyczna pielgrzymka". Ale, żeby nie urazić postępowego gustu współczesnego konsumenta produkcji fonograficznej, zadbano o to, by okładki doskonale kamuflowały historyczne, religijne tło całości. Zdjęcia zdobiące płyty mogłyby równie dobrze ozdobić jakiś album "z pięknymi fotografiami ze świata", czy folder biura podróży. Nic, co mogłoby naruszyć dyrektywę o laicyzacji kultury. Wydawnictwo "neutralne światopoglądowo", mistrzowskie w formie i heretyckie w treści (jakże często boski artyzm służy szatańskim ideologiom). Niezły bałagan - typowy produkt dla "elitarnych odbiorców kultury wyższej" na początku XXI wieku. Pieczętowanie tego duchowo-kulturowego Frankensteina literami SDG brzmi jak szyderstwo.

Wyjątkowe nagranie: próba odtworzenia muzyki całej mszy, tak jak mogłaby być celebrowana w kościele pod wezwaniem Świętego Tomasza w Lipsku, w 1740 roku, a więc także z udziałem chóru (wiernych) śpiewających hymny. 

Dziewięć symfonii Beethovena w legendarnym wykonaniu. Trzy z nich grane na żywo (1, 3 i 5), a wszystkie - oczywiście - wykonane na instrumentach z epoki. John Eliot Gardiner dyryguje Orchestre Revolutionnaire et Romantique i The Monteverdi Choir. Soliści: Luba Orgonasova, Anne Sofie von Otter, Anthony Rolfe Johnson, Gilles Cachemaille. Wszystko na pięciu płytach CD.

Wydanie audiofilskie (DDD / 32 Bit Digital Sound / High Quality Audiofile Edition) Beethoven, Symphony No. 9 In D Minor, Opus 125 'The Choral'. The Royal Philharmonic Orchestra. Conductor Raymond Leppard. Chorus: The Ambrosian Singers.

Beethoven i jego ideologiczny projekt muzyczny, czyli hymny na cześć Prometeusza: Prometeusz jako łącznik obu dzieł - tak tłumaczy umieszczenie obu kompozycji na jednej płycie notatka w książeczce dołączonej do CD. Taki był czas, że oświecone umysły szukały na gwałt przewodnika dla umęczonej ludzkości (oczywiście Jezus Chrystus był dobry dla nieoświeconych, oświecenie wszak oznacza wybranie kogoś bardziej stosownego dla oświeconego, czyli wyższego poziomu intelektualnego). Skoro Prometeusz miał być nowym, trwałym i oświeconym bogiem, to nic dziwnego, że Napoleon został okrzyknięty boga tego wcieleniem. Jak wszystkie ubóstwienia wielkich tego świata również i to skończyło się holocaustem nieoświeconych. Jeszcze jedna lekcja dana przez historię, która nikogo niczego nie nauczyła i nie nauczy. Ale trąby grzmią heroicznie jak się patrzy - jak przystało na "trąby jerychońskie".

BEETHOVEN. The Royal Philharmonic Orchestra. Conductor James Lockhart. SYMPHONY NO. 2 IN D MAJOR, OPUS 36 & SYMPHONY NO. 8 IN F MAJOR, OPUS 93. High Quality Audiofile Edition CD.

Luigi Boccherini i jego przebojowe kwintety oraz kwartet na smyczki, tym razem w wykonaniu Cuarteto Casals. Pewien znajomy Antykwariatu zauważył, że dla osób wykształconych na dawnych interpretacjach (I Musici, Romero, Academy Of St Martin In The Fields Chamber Ensemble, Quartetto Italiano, Casals, itd., itd.) współczesne wykonanie brzmi jak muzyczne ADHD. Nagranie zdobyło bardzo dobre recenzje. Taka była moda w 2011 roku: strojenie i bardzo dziarskie wykonanie miało dodać wigoru muzyce nocnego Madrytu, zbyt ugładzonej przez manierę eleganckich sal koncertowych. Ale lata lecą, a nowości nigdy dosyć (zwłaszcza, że trzeba jeszcze raz sprzedać to, co już jest niemal do bólu "ograne"). I zapewne dzisiaj, dla współczesnej wrażliwości, nagranie Cuarteto Casals będzie się jawiło jako klasycznie stonowane - tak stonowane, że na pewno znowu będzie wymagało "nowatorskiego odczytania i interpretacji" i nowego nagrania przez kolejne pokolenie młodych, jeszcze bardziej dziarskich muzyków, w świecie jeszcze bardziej przygniecionym hałasem.

"Andersen Fairy Tales, Four Preludes for Chamber Orchestra": bajki dla dzieci opowiedziane dźwiękami przez rosyjskiego, XX-wiecznego kompozytora

Camille Saint-Saens, Symphony No.3, Op. 78 "Organ"; Phaeton, Op. 39; Le Rouet d'Omphale, Op. 31. Orchestre National de France. Philippe Lefebvre, Organ. Seiji Ozawa.

Uczta dla miłośników muzyki barokowej. Oprócz kompozycji Cristofaro Caresana kompozycje Orazio Giaccio i Bernardo Storace w fenomenalnym nagraniu Capppella Della Pieta De'Turchini. Płyta nagradzana.

Wydanie audiofilskie. Koncerty nr 1 i nr 3. Dieter Klocker klarnet, Praska Orkiestra Kameralna.

"Divine Liturgy for the Feast of St Peter and St Paul." The Russian Patriarchate Choir, Anatoly Grindenko. Płyta z nagrodami (zachowały się nalepki, którymi była ozdobiona foliowa koszulka płyty): "CHOC Le Monde de la Musique", "DIAPASON  D'OR".

Elliott Carter. Clarinet Concerto (1996 - Michael Collins - clarinet, London Sinfonietta), Symphonia Sum Fluxae Pretium Spei (1993-96, BBC Symphony Orchestra). Oliver Knussen. World Premiere Recordings.

Przygnębiający przykład do jakich aberracji może doprowadzić wyuzdane pielęgnowanie "światowych upodobań" i sycenie się dewiacyjnymi podnietami "kultury wyższej". Okaleczanie w imię przyjemności estetycznej odbiorców okaleczonego. Co za bezbożna delektacja. Śpiew kastratów. Wielu, którzy słyszeli nagrania ostatniego żywego kastrata - Alessandro Moreschi, przydomek: Rzymski Anioł, zmarł w 1922 roku - dokonane w latach 1902 i 1904 nie mogli otrząsnąć się z przygnębiającego wrażenia, jakie wywołuje nienaturalny, rozpaczliwie smutny śpiew nieszczęśnika. Na płycie oferowanej występuje Flavio Colusso, rzecz jasna już nie kastrat, tylko współczesny "sopranista", więc jeśli ktoś lubi mężczyzn śpiewających cienkim głosem...

Muzyka kameralna z XVII wieku. Giovanni Battista Fontana: Sonate a 1.2.3.per il violino, o cornetto, fagotto, chitarone, violoncino o simile altro istrumento. Giovanni Paolo Cima, Andrea Cima: Sei Sonate, per instrument a due, tre e quatro. Francesco Turini: 6 Sonatas for 2 violins & continuo. Ensemble Sonnerie: Monica Huggett - violin, Bruce Dickey - corneto, Sarah Cunningham - cello, Gary Cooper - harpsichord, organ, virginals (chyba wiemy, kto był idolem rodziców klawiszowca).

2 CD. Prawdziwa gratka dla miłośników klawesynu. Nagranie z nagrodami.

Jedno z najsłynniejszych i najpiękniejszych wykonań, wyraz kunsztu Wiedeńskich Filharmoników oraz popis mistrzostwa Riccardo Muti. Ktoś napisał nawet, że niniejsze nagranie to "prawdziwy gejzer twórczej energii". No proszę, a co by pisano, gdyby symfonia była jednak skończona? (Wiemy, wiemy, ona się tylko tak nazywa, a w istocie jest skończona i ma tylko dwie części, bo tyle miała mieć, tak tylko zażartowaliśmy, bo recenzja nam się spodobała - taki "gejzer marketingowych zachwytów").