Giacomo Puccini, Tosca, Najsławniejsze opery świata, Kolekcja La Scala 2, płyta DVD

Węgierski Baryton Sandor Solyom-Nagy w ariach z oper Wagnera: Śpiewacy norymberscy, Tannhauser, Parsifal, Złoto Renu. Orkiestra i chór Węgierskiej Opery Państwowej, dyryguje Janos Ferencsik. Płyta winylowa, nagranie cyfrowe. 

Przez około dwa stulecia Neapol należał do najważniejszych "muzycznych" miast europejskich. Przynajmniej część niezwykle bogatej twórczości tego okresu (wiek XVIII przyniósł osłabienie sił twórczych) postanowiła wydać na swoich płytach wytwórnia Opus 111 (zaplanowano aż 50 płyt z z serii "Tesori Di Napoli"). Prezentowana płyta jest tomem trzecim z serii. Na płycie XVII i XVIII wieczne perełki (a może błyskotki?) w mistrzowskim wykonaniu Capella De' Turchini pod dyrekcją Antonio Florio. Neapol, a więc oczywiście opera buffa i kompozytorzy jej "złotego wieku". 

Enrico Caruso był pierwszym tenorem, który zaczął nagrywać swój śpiew na płytach gramofonowych na początku XX wieku. Oferowana płyta winylowa została wydana przez Hungaroton w 1977 roku. Jest rocznicową edycją zawierającą archiwalne, historyczne kreacje "Króla Tenorów", również te, które uwiecznił przed swoją przejściową niedyspozycją w latach 1908-1909. Można więc porównać przemianę, jakiej uległ głos śpiewaka. Na płycie arie między innymi z Trubadura, Cyganerii, Łucji z Lammermooru, Aidy, Toski, a Caruso towarzyszą: Marcella Sembrich (sopran), Gina Severina (mezzosopran), Francesco Daddi (tenor), Antonio Scotti (baryton), Marcel Journet (bas), Johanna Gadski (sopran), Louise Homer (alt), Ernestina Schumann-Heink (mezzosopran) i Tita Ruffo (baryton).

Franz Schubert, Winterreise D 911. Dietrich Fischer-Dieskau - Baritone, Jorg Demus - Piano. Płyta z serii "Legendary Recordings From The Deutsche Grammophon Catalogue". Płyta LP nagrana w 1965 roku zdobyła w roku wydania - 1966 - 3 prestiżowe nagrody: Grand Prix des Discophiles, Grand Prix National du Disque Belge, Orphee d'Or. 

Mario Lanza śpiewa po włosku swoje ulubione arie, m.in. z Rogoletta, Aidy, Tosci, Cyganerii. Orkiestrą dyryguje Ray Sinatra, a socjalistyczni (już nie narodowo, tylko internacjonalistyczni) niemcy z NRD wydali to na płycie licencyjnej, licencja RCA. 

Czysta przyjemność dla miłośnika operetki: zbiór największych przebojów w specjalnym, galowym wykonaniu. Zapomnieliśmy, który z wielkich kompozytorów powiedział, "że jeśli opera jest domem wariatów, to operetka jest oddziałem dla nieuleczalnie chorych", ale - czego dowodzi niniejsze nagranie - jakim rozkosznym! (Osobie, która przypomni nam autora przytoczonej opinii sprzedamy płytę za połowę ceny:)

Opus magnum. Encyklopedia sztuki operowej. Potężna encyklopedia - jak potężna jest opera. Aż trudno uwierzyć, że jest to dzieło jednego autora.

Co tu pisać: La Scala, Victor de Sabata, Maria Callas, Giuseppe Di Stefano, Tito Gobbi... . Rozkosz dla miłośników mistrzowskiej sztuki operowej połowy XX wieku. Węgierskie wydanie nagrania EMI. Jakość płyt i okładki odpowiada jakości muzyki. 

Określenie "płyta winylowa" ma w tym wypadku wyjątkowe znaczenie. Płyta ma 10 cali i przypomina do złudzenia płyty szelakowe, bo pochodzi z okresu Polskich Nagrań, w którym rozpoczęto produkcje płyt winylowych. Winyl był twardy i takiej jakości, że po przeszło sześćdziesięciu latach zaczął się lekko deformować na powierzchni (płyta jest równa, tylko dostała jakby lekkich bąbelków). Nagrano ją w 1957 - dzisiaj na pewno zachwyci miłośników "szumu czarnej płyty": szumu jest rzeczywiście dużo:)

Przygnębiający przykład do jakich aberracji może doprowadzić wyuzdane pielęgnowanie "światowych upodobań" i sycenie się dewiacyjnymi podnietami "kultury wyższej". Okaleczanie w imię przyjemności estetycznej odbiorców okaleczonego. Co za bezbożna delektacja. Śpiew kastratów. Wielu, którzy słyszeli nagrania ostatniego żywego kastrata - Alessandro Moreschi, przydomek: Rzymski Anioł, zmarł w 1922 roku - dokonane w latach 1902 i 1904 nie mogli otrząsnąć się z przygnębiającego wrażenia, jakie wywołuje nienaturalny, rozpaczliwie smutny śpiew nieszczęśnika. Na płycie oferowanej występuje Flavio Colusso, rzecz jasna już nie kastrat, tylko współczesny "sopranista", więc jeśli ktoś lubi mężczyzn śpiewających cienkim głosem...

Dwieście lat operowych i kościelnych popisów wokalnych. Na pierwszej płycie muzyka włoska, na drugiej europejska (wydawca uznał, że twórczość włoska wymaga specjalnego wyróżnienia), a na trzeciej wykonawcy prowadzą słuchacza od baroku do stylu klasycznego (czyli od Telemanna do Beethovena). W sumie cztery godziny wirtuozerskich popisów "najdoskonalszego instrumentu dętego" w skali trzech oktaw.