Outlet intelektualisty

Adolf Rudnicki, czyli Aron Hirschhorn. "Złote okna" to żydowskie spojrzenie na wojnę. Rudnicki - jak na komunistę i marksistę przystało - rozumiał, że nie ma prawdy obiektywnej, jest tylko "prawda klasowa". Oczywiście zmienna, bo prawda zależy od "mądrości etapu". Nie dziwi zatem ani zgodny z obowiązującą, podłą linią partii stosunek Hirschhorna do AK (choć był jej żołnierzem), ani odwrócenie się od Jasienicy (w krytycznym dla niego okresie), ani oskarżanie Niemców o zbrodnię w Katyniu (choć przed wojną był przyjacielem Czapskiego - po wojnie odrzucał jego relacje o zbrodniach sowieckich). "Prawda jako narzędzie walki klasowej" - tak chcą marksiści, ale czy stosujący tę zasadę piszący książki tworzy literaturę czy ideologię?

Z Vivaldim przez stulecia.

Alejo Carpentier, Los Pasos Perdidos. Podróż do źródeł czasu, ale tylko dla znających język hiszpański.

"D'Artagnan" - powieść napisana w 1928 roku przez Henry'ego Bedford-Jones'a według - jak twierdził autor, a co powtarzają niektórzy wydawcy - odnalezionego rękopisu Aleksandra Dumas'a. Prawda to, czy bujda? A zresztą: ktoś ją napisał i "jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było" (Jaroslav Hasek).

Dumas, czyli tradycyjny zestaw: płaszcz, szpada, miłość i tak dalej. Jako gratis słynni artyści i awanturnicy z XVI wieku. Czyli wszystko, czego potrzeba dorastającej młodzieży.

Dumasowska klasyka: romans z przygodami i szaleństwem tulipanowym w tle.

Mamy wydanie eleganckie, w skórze, a to jest wydanie kieszonkowe. Pierwsze do biblioteki, do lektury w fotelu, drugie do podróży, do lektury w tramwaju, pociągu. Zresztą wybór środka komunikacji pozostawiamy Szczęśliwemu Nabywcy.

Jeszcze jedno wydanie melodramatu z kurtyzaną w roli głównej.

Kiedyś czytany i obecny duchem, choć nieistniejący oficjalnie, drukowany w podziemiu. W "czasach po transformacji", drukowany na powierzchni, a w zasadzie oficjalnie nieistniejący, bo nie czytany i nieobecny. Jaka jest zatem wartość literatury, która tworzył Sołżenicyn? Czy dzisiaj przeczytana ta mała książka będzie czymś więcej, niż literackim dokumentem próbującym opisać fragment życia w najbardziej nieludzkim systemie? 

Proza poetycka wydana w PRL-u, którą graficznie przyozdobił Jerzy Tadeusz Lengiewicz.

Socrealizm po hiszpańsku.

Klasyka sensacyjnego dramatu wojennego.

Toffler opisuje kryzys z lat siedemdziesiątych XX wieku i wieszczy katastrofę. Ciekawe jak trafne były jego rozważania? Bardzo zabawne: wygląda na to, że kryzys jest zawsze, a katastrofa tuż tuż - a gdy miną lata nazywa się to "złotym wiekiem".

Laureat Nagrody Nobla, w PRL-u wydawany w setkach tysięcy egzemplarzy, dzięki temu możemy oferować jego dzieło za cenę zachęcającą dla każdego miłośnika słynnej literatury. Jak pisze wydawca: jest to satyryczno - fantastyczna historia Francji. Oczywiście, ze względu na rok wydania - 1923 - nie objęła wszystkiego, co zdarzyło się w tym pięknym kraju i w Europie po owej dacie. Ciekawe, jak pisarz, znany ze swej "żywej i oryginalnej inteligencji" poradziłby sobie z sukcesami militarnymi rodaków, albo z osiągnięciami realnego socjalizmu, ale to już musimy zostawić imaginacji czytelników.   

Pierwsze polskie wydanie z 1956 roku.

Publikacja, która w gasnącym PRL-u miała być jedną ze wskazówek dla studentów, gdzie mają szukać "wolności naukowej", a tymczasem dzisiaj jest niczym więcej, jak tylko świadectwem historycznym, które wyjaśnia dlaczego "III RP" jest raczej "PRL-em bis", niż czymkolwiek innym. Oto bowiem baza intelektualna "elit wolnej Polski": marksizm. Całe postrzeganie świata zatacza się od marksizmu leninowskiego, do jego stalinowskiej wersji, od "rewizjonizmu" do różnych "transformacji". Ale bez względu na wyznawaną opcję jest to ciągle ta sama religia oświeconych, to samo "opium dla intelektualistów": marksizm. XIX-wieczna, niemiecko-żydowska filozofia, której głównym celem w XXI wieku jest budowa totalnego niewolnictwa, globalnego obozu koncentracyjnego. Wszak wolność jest niewolą.

Podtytuł: "Szkice z dziejów myśli politycznej II Rzeczypospolitej". Tak pisało się historię w PRL-u: nie prawda, ale ideologiczne nakazy i sympatie, zgodne z sowieckimi instrukcjami. Cenzura i autocenzura. A że PRL wciąż żyje - w ludziach i pozostałościach systemowych - czy dziwne, że działania IPN-u budzą sprzeciw duchowych spadkobierców sowieckiego systemu totalnego? Czym jest bowiem prawda wobec ideologicznych sympatii? Zresztą cóż jest prawda? - jak zapytał Piłat. I po co komu szukanie prawdy, jeśli wystarczy przeczytać. Gazetę rzecz jasna. Lub Micewskiego, świadomego i zaangażowanego współpracownika SB, TW "Michalskiego", "Historyka". Obrzydliwość i hańba domowa. Książka cenna dla badaczy PRL-u i III Rzeczypospolitej, zwłaszcza badaczy korupcji i degeneracji jej elit oraz autorytetów moralnych (dla badaczy II Rzeczypospolitej książka w zasadzie zbędna).

Kilkadziesiąt rysunków zebranych z kilkunastu lat - niektóre narysowane na nowo.

Cały Mleczko, cały on! Czyli - zgodnie z obwijką reklamową - ukochany rysownik post-PRLowskiej, lewicowej "Polityki".

Literatura gazetowa: zbiór drobnych, gazetowo-folderowych tekstów. Błahostki, które w gazecie, czy w folderze wystawy, nie odbiegają swoim charakterem od reszty ulotnych, doraźnych tekstów. Skumulowane w jednej oprawie, bez skrępowania okazują właśnie błahość i ulotność jako swoje główne zalety.