Rachmaninow, II Koncert Fortepianowy, Op. 18, Rapsodia na temat Paganiniego, Op. 43, płyta winylowa

Wykonawcy: Lazar Berman, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, dyryguje Claudio Abbado.

Koncert Nr 2 Op.18 gra Francois-Rene Duchable, a Orkiestrą Filharmoniczną ze Strasbourga dyryguje Theodor Guschlbauer. Koncert Nr 3 Op.30 gra Borys Bieriezowski, a Philharmonia Orchestra dyryguje Eliahu Inbal.

Seria: Spanish Classics. Muzyka z Kraju Basków, z pierwszej połowy XX wieku.

Sergei Vasilevich Rachmaninov, Vespers (Vsenoshchnoye Bdeniye), Op. 37, Russian Choral Music, USSR Ministry of Culture Chamber Choir Valeri Polyansky

Wielką Orkiestrą Symfoniczną Radia Moskiewskiego dyryguje Giennadij Rożdiestwienski (Геннадий Рождественский), Ludowy Artysta ZSRR, odznaczony m. in. Medalem Sierpa i Młota, co - jak napisaliśmy przy I Symfonii - jest chyba najstosowniejszym odznaczeniem dla mistrza batuty. Na pociechę dostał też wiele innych nagród, z najcenniejszą - leninowską.

Ostatni duży utwór Czajkowskiego - sprawy ostateczne w życiu i ostateczne, muzyczne zmaganie z nimi. Tym razem w interpretacji muzyków czeskich, których poprowadził słynny Lovro von Matacic. Nagrania wyjątkowe, bowiem dokonane w lutym 1968 roku, w czasie "Praskiej Wiosny". Interesujący jest wpływ, jaki miał kontekst społeczny i polityczny na formę artystów. Nadzieja wolności wobec goryczy pożegnania z życiem. Zwykle mówi się o okolicznościach i warunkach, w jakich było komponowane - powstawało dzieło. Tymczasem nie bez znaczenia są też okoliczności i warunki jego wykonania. Niniejsze nagranie jest ciekawym tego świadectwem.

Winylowa płyta "Muzy" ze śpiewami prawosławia. 

Nagranie koncertowe, więc publiczność żyje i reaguje z zachwytem i uniesieniem - bo to rosyjska publiczność - na miniatury symfoniczne, które skomponowali: M. Glinka, A. Borodin, M. Musorgski, A Ladow, M. Bałakiriew, P. Czajkowski, S. Tanejew, A. Areński, S. Rachmaninow, N. Rimski-Korsakow, A. Głazunow, A. Skriabin, a które wykonuje z profesjonalizmem równym zaangażowaniu publiczności Związkowa Akademicka Orkiestra Symfoniczna, prowadzona przez Jewgienija Swietłanowa. 

Określenie "płyta winylowa" ma w tym wypadku wyjątkowe znaczenie. Płyta ma 10 cali i przypomina do złudzenia płyty szelakowe, bo pochodzi z okresu Polskich Nagrań, w którym rozpoczęto produkcje płyt winylowych. Winyl był twardy i takiej jakości, że po przeszło sześćdziesięciu latach zaczął się lekko deformować na powierzchni (płyta jest równa, tylko dostała jakby lekkich bąbelków). Nagrano ją w 1957 - dzisiaj na pewno zachwyci miłośników "szumu czarnej płyty": szumu jest rzeczywiście dużo:)

Siedem płyt winylowych z archiwalnymi (od 1926 do 1954) nagraniami wirtuozów muzyki klasycznej (nazwiska i utwory podajemy przy szczegółowym opisie wydawnictwa). Legendarni wykonawcy i legendarne nagrania, ale epoka miniona całkowicie. Zmieniła się wrażliwość estetyczna, zmieniła się moda wykonawcza, zmieniła się technika grania i nagrywania, zmieniło się wszystko, nie tylko strój (muzyczny, ale i ubrania) wykonawców i orkiestr.