Pieśni prawosławnej liturgii Wielkanocnej. Russian Chants Easter Liturgy. Płyta CD

Męski Chór Kameralny, dyrygent M. Milkow. Płyta bułgarska - co słychać, nie tylko widać.

Pieśni wykonują śpiewacy bułgarscy, nagranie z okazji 1300-lecia Bułgarii.

Sergei Vasilevich Rachmaninov, Vespers (Vsenoshchnoye Bdeniye), Op. 37, Russian Choral Music, USSR Ministry of Culture Chamber Choir Valeri Polyansky

Radzieckie nagranie pieśni cerkiewnych na 2 płytach winylowych. 

Wyjątkowy zbiór nagrań: Wolfgang Amadeus Mozart, wszystkie utwory sakralne na trzynastu płytach CD. Wydawnictwo obejmuje całą muzykę sakralną, jaką skomponował Mozart: od Kyrie K. 33, czyli od utworu skomponowanego w Paryżu w 1766 roku (Wolfi miał wówczas zaledwie dziesięć lat), po Requiem z roku 1791 - roku śmierci kompozytora. Nagrania są efektem dwudziestu lat współpracy Nikolaus'a Harnoncourt'a z Concentus musicus Wien, z Arnold Schoenberg Chor oraz z wieloma najwybitniejszymi śpiewakami końca XX wieku. Skarb melomana.

Węgierskie, licencyjne wydanie jednego z klasycznych nagrań Deutsche Grammophon (nagrania dokonano w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku). Klasyka po trzykroć: muzyka klasyczna, klasycznie nagrana i klasycznie wykonana, czyli przed czasami maniery "nagrań na instrumentach z epoki".

Nagranie z 1963 roku, czyli - jeśli wziąć pod uwagę obecną modę i technikę wykonawczą muzyki dawnej - w zasadzie można by rzec, że wykonanie jest przedpotopowe (że - w pewnym sensie - jakby starsze niż sam utwór). Ale miłośnicy nagrań "w starym stylu" będą ukontentowani (nagranie oczywiście stereofoniczne).

Nagrania z XIV Festiwalu, z 1979 roku i z XV Festiwalu, z 1980 roku. Jak zawsze "wielkie materii pomieszanie", od muzyki dawnej do muzyki współczesnej. Wszystkie nagrania są wyjątkowe, ale jedno szczególnie zwraca uwagę, bo budzi emocje nie tylko estetyczne. Jest to Arnolda Schonberga "Ocalały z Warszawy" (z recytacją Aleksandra Bardiniego). Utwór, który coraz mocniej próbuje się ideologicznie interpretować według aksjomatów narzucanych przez "przedsiębiorstwo holocaust". Cóż, pieniądz rządzi, nawet w takich błahostkach jak krytyka muzyczna.

Nagranie koncertowe, więc publiczność żyje i reaguje z zachwytem i uniesieniem - bo to rosyjska publiczność - na miniatury symfoniczne, które skomponowali: M. Glinka, A. Borodin, M. Musorgski, A Ladow, M. Bałakiriew, P. Czajkowski, S. Tanejew, A. Areński, S. Rachmaninow, N. Rimski-Korsakow, A. Głazunow, A. Skriabin, a które wykonuje z profesjonalizmem równym zaangażowaniu publiczności Związkowa Akademicka Orkiestra Symfoniczna, prowadzona przez Jewgienija Swietłanowa. 

Nagranie cyfrowe z 1985 roku. Zoltan Kocsis (fortepian), Orkiestra Symfoniczna San Francisco, dyryguje Edo de Waart.

Piotr Czajkowski, VI Symfonia h-moll "Patetyczna" op. 74. Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach, dyryguje Jerzy Semkow.

Słownik mały, ale i tak największy, bo jedyny. (Oto wielkość rzeczy ziemskich, przyrodzonych: zawsze zależy od otoczenia, kontekstu, od towarzystwa, od marzeń,... - róża Małego Księcia). 

Wielką Orkiestrą Symfoniczną Radia Moskiewskiego dyryguje Giennadij Rożdiestwienski (Геннадий Рождественский), Ludowy Artysta ZSRR, odznaczony m. in. Medalem Sierpa i Młota, co - jak napisaliśmy przy I Symfonii - jest chyba najstosowniejszym odznaczeniem dla mistrza batuty. Na pociechę dostał też wiele innych nagród, z najcenniejszą - leninowską.

Płyta mogłaby mieć tytuł "Greatest Hits". Same przebojowe fragmenty baletu, który w zasadzie cały jest przebojem, a wykonanie tylko podkreśla tę właściwość muzyki, bo gra Wielka Orkiestra Symfoniczna Radia Moskiewskiego, którą dyryguje międzynarodowa sława - Giennadij Rożdiestwienski. Kwintesencja rosyjskiej muzyki XIX wieku.   

Płytę, wydaną w 1982 roku, nagrała Leningradzka Orkiestra Kameralna Muzyki Dawnej i Nowoczesnej. Tytuł orkiestry wskazuje na rozmach interpretacyjny zaiste godny szerokiej jak świat duszy rosyjskiej. Edward Sierow, dyrygent orkiestry, mógł - jak widać - poprowadzić orkiestrę do boju na każdego kompozytora. Tak czy inaczej płyta zagrana solidnie, zgodnie ze standardami sowieckiego wykonawstwa. Wydana również zaskakująco dobrze: zarówno tłoczenie, jak i okładka (karton, lakierowanie, grzbiet) "kak u lyudi".