Rachmaninow, Preludium cis-moll Op.3 No.2, III Koncert Fortepianowy d-moll, Op. 30, Vocalise, Op. 34 No. 14, płyta winylowa

Wykonawcy: Lazar Berman, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, dyryguje Claudio Abbado.

Koncert Nr 2 Op.18 gra Francois-Rene Duchable, a Orkiestrą Filharmoniczną ze Strasbourga dyryguje Theodor Guschlbauer. Koncert Nr 3 Op.30 gra Borys Bieriezowski, a Philharmonia Orchestra dyryguje Eliahu Inbal.

Seria: Spanish Classics. Muzyka z Kraju Basków, z pierwszej połowy XX wieku.

Sergei Vasilevich Rachmaninov, Vespers (Vsenoshchnoye Bdeniye), Op. 37, Russian Choral Music, USSR Ministry of Culture Chamber Choir Valeri Polyansky

Wielką Orkiestrą Symfoniczną Radia Moskiewskiego dyryguje Giennadij Rożdiestwienski (Геннадий Рождественский), Ludowy Artysta ZSRR, odznaczony m. in. Medalem Sierpa i Młota, co - jak napisaliśmy przy I Symfonii - jest chyba najstosowniejszym odznaczeniem dla mistrza batuty. Na pociechę dostał też wiele innych nagród, z najcenniejszą - leninowską.

Ostatni duży utwór Czajkowskiego - sprawy ostateczne w życiu i ostateczne, muzyczne zmaganie z nimi. Tym razem w interpretacji muzyków czeskich, których poprowadził słynny Lovro von Matacic. Nagrania wyjątkowe, bowiem dokonane w lutym 1968 roku, w czasie "Praskiej Wiosny". Interesujący jest wpływ, jaki miał kontekst społeczny i polityczny na formę artystów. Nadzieja wolności wobec goryczy pożegnania z życiem. Zwykle mówi się o okolicznościach i warunkach, w jakich było komponowane - powstawało dzieło. Tymczasem nie bez znaczenia są też okoliczności i warunki jego wykonania. Niniejsze nagranie jest ciekawym tego świadectwem.

Winylowa płyta "Muzy" ze śpiewami prawosławia. 

Nagranie koncertowe, więc publiczność żyje i reaguje z zachwytem i uniesieniem - bo to rosyjska publiczność - na miniatury symfoniczne, które skomponowali: M. Glinka, A. Borodin, M. Musorgski, A Ladow, M. Bałakiriew, P. Czajkowski, S. Tanejew, A. Areński, S. Rachmaninow, N. Rimski-Korsakow, A. Głazunow, A. Skriabin, a które wykonuje z profesjonalizmem równym zaangażowaniu publiczności Związkowa Akademicka Orkiestra Symfoniczna, prowadzona przez Jewgienija Swietłanowa. 

Określenie "płyta winylowa" ma w tym wypadku wyjątkowe znaczenie. Płyta ma 10 cali i przypomina do złudzenia płyty szelakowe, bo pochodzi z okresu Polskich Nagrań, w którym rozpoczęto produkcje płyt winylowych. Winyl był twardy i takiej jakości, że po przeszło sześćdziesięciu latach zaczął się lekko deformować na powierzchni (płyta jest równa, tylko dostała jakby lekkich bąbelków). Nagrano ją w 1957 - dzisiaj na pewno zachwyci miłośników "szumu czarnej płyty": szumu jest rzeczywiście dużo:)

Siedem płyt winylowych z archiwalnymi (od 1926 do 1954) nagraniami wirtuozów muzyki klasycznej (nazwiska i utwory podajemy przy szczegółowym opisie wydawnictwa). Legendarni wykonawcy i legendarne nagrania, ale epoka miniona całkowicie. Zmieniła się wrażliwość estetyczna, zmieniła się moda wykonawcza, zmieniła się technika grania i nagrywania, zmieniło się wszystko, nie tylko strój (muzyczny, ale i ubrania) wykonawców i orkiestr.

Gra Concerto Amsterdam - słynne nagranie z 1968 roku. Awangarda, która jest klasyką.

Muzyka XX wieku. Muzyka czasów nieustannych rzezi, milionów mordowanych i głodzonych na rozkaz opętanych szaleńców. Jakie czasy, taka sztuka. Czy dziwne, że zachwytom melomanów przeciwstawia się głos normalnych ludzi, którzy w muzyce tej słyszą tylko hałas i chaos? Podobnie żołnierze, czekający tylko na śmierć w błotnistych i cuchnących okopach, nie są w stanie dostrzec strategicznego piękna bitwy, którym upajają się marszałkowie. XX wiek i jego muzyka, sztuka, kultura,... Cały XX wiek. Szaleństwo pozostanie szaleństwem, nawet, kiedy zostanie nazwane normą, dysharmonia pozostanie gwałtem na harmonii, nawet, gdy zostanie nazwana porządkiem.

Piotr Czajkowski, VI Symfonia h-moll "Patetyczna" op. 74. Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach, dyryguje Jerzy Semkow.

Dmitri Shostakovich, Piano Quintet in G minor Op. 57, Piano Trio No. 2 in E minor Op. 67. The Borodin Trio with Mimi Zweig (violin), Jerry Horner (viola).

Tak o płycie informowało Polskie Centrum Informacji Muzycznej: "Monograficzna płyta jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów czasu postmodernizmu. Kompozycje tu nagrane doskonale wyznaczają jego idiom kompozytorski, na który składają się przede wszystkim dwa elementy: faktura heterofoniczna oraz specyficzna technika surkonwencjonalizmu (określenie kompozytora), polegająca na ujawnieniu niejako jedynie fragmentów narracji muzycznej, tak, aby słuchacz musiał siłą wyobraźni zrekonstruować całość. Utwory charakteryzuje "poszarpany" tok rytmiczny oraz bogactwo środków kolorystycznych. W konsekwencji niezwykle wyrazisty, oryginalny styl kompozytorski Szymańskiego jest doskonale rozpoznawalny dla każdego, kto choć raz zetknął się z jego muzyką."

Beethoven: Piano Concerto No. 3 in C Minor, Op. 37. Historyczne wykonanie: Clara Haskil i Orchestre Des Concerts Lamoureux, Igor Markevitch. Historyczne wykonanie i historyczne nagranie: rodził się system stereo, który CBS nazywał "Radial Sound". 

Orkiestrą Sowieckiego Ministerstwa Kultury dyryguje Giennadij Rożdiestwienski.  

Wyjątkowe nagranie: sam kompozytor dyryguje!

Bachianas Brasileiras numer 8 na orkiestrę oraz  numer 9 na orkiestrę smyczkową. Bach, Brazylia i XX wiek - połączenie, które było sensacją, a teraz jest już klasyką, w mistrzowskim, autorskim wykonaniu.

Berlioz, ale to nie jest ten Berlioz z "Mistrza i Małgorzaty", tylko romantyczny francuski kompozytor, który opowiedział symfonicznie "epizod z życia artysty, co zażył opium będąc pogrążonym w rozpaczy". Do przedstawienia owego epizodu kompozytor zaangażował aż 90 muzyków! Dla porównania: inny muzyk - J. J. Cale - nagrał "Cocaine" korzystając z pomocy zaledwie kilku muzyków.