Mozart, Messe C-dur KV 317 'Kronungsmesse', Vesperae solennes de confessore KV 339, płyta winylowa

Cała opera na DVD. Wykonawcy: Thomas Allen, Ferrucio Furlanetto, Caroll Vaness, Andrea Rost, Matthias Holle. Gurzenich Orchester Cologne, dyrygent - James Conlon. Dzięki napisom osoby, które nie władają językiem włoskim (ale znają przynajmniej jeden z 4 innych języków), mogą śledzić akcję w najdrobniejszych szczegółach. 

Taki drobiazg, mały zeszyt, zaledwie 28 stron... Mała wielka rzecz.

"Zaczarowany flet" z Metropolitan Opera. Dyryguje James Levine, a śpiewają: Kathleen Battle, Luciana Serra, Francisco Araiza, Manfred Hemm, Kurt Moll, Barbara Kilduff, Heinz Zednik, Andreas Schmidt. Nagranie cyfrowe (ale na taśmie VHS). 

Określenie "płyta winylowa" ma w tym wypadku wyjątkowe znaczenie. Płyta ma 10 cali i przypomina do złudzenia płyty szelakowe, bo pochodzi z okresu Polskich Nagrań, w którym rozpoczęto produkcje płyt winylowych. Winyl był twardy i takiej jakości, że po przeszło sześćdziesięciu latach zaczął się lekko deformować na powierzchni (płyta jest równa, tylko dostała jakby lekkich bąbelków). Nagrano ją w 1957 - dzisiaj na pewno zachwyci miłośników "szumu czarnej płyty": szumu jest rzeczywiście dużo:)

Wyjątkowy zbiór nagrań: Wolfgang Amadeus Mozart, wszystkie utwory sakralne na trzynastu płytach CD. Wydawnictwo obejmuje całą muzykę sakralną, jaką skomponował Mozart: od Kyrie K. 33, czyli od utworu skomponowanego w Paryżu w 1766 roku (Wolfi miał wówczas zaledwie dziesięć lat), po Requiem z roku 1791 - roku śmierci kompozytora. Nagrania są efektem dwudziestu lat współpracy Nikolaus'a Harnoncourt'a z Concentus musicus Wien, z Arnold Schoenberg Chor oraz z wieloma najwybitniejszymi śpiewakami końca XX wieku. Skarb melomana.

Opera śpiewana po włosku, wykonana na instrumentach z epoki, a nagrana na żywo w The Queen Elizabeth Hall, w czasie koncertów w 1993 roku. Gdy płyty wydano była to "klasyka na nowo", dzisiaj jest to już "klasyka klasyczna".  

Wolfgang Amadeus Mozart, Requiem. Cecilia Gasdia, Mario Malagnini, Manuela Custer, Ernesto Morillo. Orchestra Sinfonica Del Festival Di Pasqua. Conduced by Tamas Pal. Directed by Enrico Castiglione. Filmed at St. Ignazio Church in Rome, Italy, 4/2001.

Utwór sprowokowany średniowieczem, a skomponowany w 1937 roku przez narodowosocjalistycznego kompozytora. Czuć adekwatną (do czasów powstania) potęgę mocy. Węgierskie wydanie nagrania EMI. Wykonawcy: Raymond Wolansky, Gerhard Unger, Lucia Popp, John Noble.

Tak o płycie informowało Polskie Centrum Informacji Muzycznej: "Monograficzna płyta jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów czasu postmodernizmu. Kompozycje tu nagrane doskonale wyznaczają jego idiom kompozytorski, na który składają się przede wszystkim dwa elementy: faktura heterofoniczna oraz specyficzna technika surkonwencjonalizmu (określenie kompozytora), polegająca na ujawnieniu niejako jedynie fragmentów narracji muzycznej, tak, aby słuchacz musiał siłą wyobraźni zrekonstruować całość. Utwory charakteryzuje "poszarpany" tok rytmiczny oraz bogactwo środków kolorystycznych. W konsekwencji niezwykle wyrazisty, oryginalny styl kompozytorski Szymańskiego jest doskonale rozpoznawalny dla każdego, kto choć raz zetknął się z jego muzyką."

Nagrania z XIV Festiwalu, z 1979 roku i z XV Festiwalu, z 1980 roku. Jak zawsze "wielkie materii pomieszanie", od muzyki dawnej do muzyki współczesnej. Wszystkie nagrania są wyjątkowe, ale jedno szczególnie zwraca uwagę, bo budzi emocje nie tylko estetyczne. Jest to Arnolda Schonberga "Ocalały z Warszawy" (z recytacją Aleksandra Bardiniego). Utwór, który coraz mocniej próbuje się ideologicznie interpretować według aksjomatów narzucanych przez "przedsiębiorstwo holocaust". Cóż, pieniądz rządzi, nawet w takich błahostkach jak krytyka muzyczna.

Instrumentom z epoki towarzyszy próba wskrzeszenia wykonania zgodnego z duchem epoki. Wykonanie uznawane przez wielu krytyków za jedno z najbliższych wizji i zamiarom Mozarta.

Przebój filmowy z 1984 roku, którego popularności towarzyszył zachwyt krytyków: "dominator oscarowy" (8 Oscarów!) oraz zdobywca 26 innych nagród! Kwintesencja kina: bujda na resorach, ale jak opowiedziana, jak pokazana! No i muzyka klasyczna, która - dzięki temu filmowi -  uzyskała (na kilka lat co prawda, ale to i tak całkiem nieźle) "przywilej" muzyki popularnej.