Kazimierz Kumaniecki, Historia kultury starożytnej Grecji i Rzymu

Muzyka i poezja starożytnej Grecji, którą wykreował z przeszłości i na instrumentach sprzed naszej ery wykonał Gregorio Paniagua wraz z Atrium Musicae de Madrid.

Podtytuł: "100 kultowych rzeczy zjawisk i miejsc". Każdemu ze 100 tematów poświęcono kilka zdjęć i kilkadziesiąt zdań, które - w zamiarze autorów - mają pokazać i powiedzieć to, co najważniejsze. Polscy autorzy - to wyjątkowa sytuacja, gdyż w zasadzie wszystkie przewodniki są przedrukami obcych wydawnictw - pisali dla polskiego turysty. Piekielnie trudne zadanie, zwłaszcza, jeśli autorzy muszą zaufać innym autorom, którzy też pewnie komuś zaufali... . W tej sytuacji jeden błąd, ze względu na lakoniczność całości, przez proporcje, staje się już nie taki mały (jak np. informacja o Całunie). Choć czego można się spodziewać za takie pieniądze? 

Przystępna historia mitologii, której bogactwo znacznie wykracza poza mit o Eneaszu, czy Romulusie i Remusie.

Henryk Sienkiewicz, Quo vadis, tom 36 Kolekcji Hachette. Arcydzieło o jedynej sile, która może pokonać władcę (władców) tego świata. Pokora i cichość serca ponad potęgę szaleńców na tronach. Tym razem ponad potęgę Nerona. Zresztą, co tu pisać - jedna z tych niewielu książek, o których nie trzeba nic pisać. Trzeba je natomiast przeczytać i czytać.

Fenomen Grecji złotego wieku - kolebki Europy. Narodziny świata człowieka politycznego, narodziny demokracji - świata wolnych obywateli. Wolnych od udręki pracy, a stworzonych do filozofii, sztuki, polityki. Skrawek skalistej ziemi i jedno stulecie. Eksplozja geniuszu zbiorowego niespotykana w dziejach: tak narodziła się też historia. A końca jej nie widać, mimo fantazji Fukuyamy. Nie wiemy, jakie profity "ojcu historii" pisanej przynosiła jego twórczość, ale wiemy, że jego dzieło wiele może nas nauczyć (w przeciwieństwie do Fukuyamy, "zabójcy historii", który na jałowym intelektualnie jej uśmierceniu zbił tęgi majątek).

Autor - legenda nauki europejskiej. Książka zawiera wykłady, które wygłosił Werner Jaeger, niejako uzupełniając swoje wielkie i monumentalne dzieło - "Paideia". Wczesne chrześcijaństwo i grecka paideia, kultura antyczna i chrześcijaństwo, czyli dwa wielkie filary Europy. I - jak był przekonany autor - jeśli pominiemy lub zlekceważymy któryś z nich okaleczymy tym samym kulturę europejską, zapoznamy jej tradycję, de facto pożegnamy się z Europą. Autor (umarł w 1961 roku) był świadkiem wyrzucania Boga z ludzkiego życia, ale nie dane mu było przeżyć najazdu milionów nachodźców zarobkowych. Widział jedynie starzenie się ducha Europy i przewidział konsekwencje. Pozbawiona woli życia Europa (ujemny przyrost naturalny, zanegowanie sensu rodziny, aborcja, eutanazja, alkohol i narkotyki jako styl życia,...) będzie potrzebowała tych, którzy będą pracowali na jej wygodną, ale pustą wegetację. A niewolnicy zawsze przynoszą swoją kulturę, swoją wiarę i zawsze chcą więcej, niż im się przyznaje. Silni pragnieniem zdobycia dla siebie coraz lepszego życia i wzmocnieni wiarą, która im to pragnienie uzasadnia oraz doświadczający na każdym kroku słabości Europejczyków - któż im się oprze? Co można przeciwstawić silnej, znajdującej się na fali wznoszącej, kulturze? Kulturę rezygnacji? Dlaczego Europejczycy nie rozumieją, że mówiąc "Bóg umarł" mówią "giń Europo"? I od zguby nie uchronią bajońsko opłacani biurokraci europejscy, bo siła Europy nie pochodzi z milionów wydawanych na urzędników i propagandę. Siłą Europy była jedynie jej tradycja. "Multikulti" też było religią Rzymu - kiedy upadał. Werner Jaeger był jednym z wybitnych Europejczyków, którzy mieli świadomość znaczenia tradycji europejskiej dla istnienia samej Europy. A, że miał wiedzę ogromną, więc należy go słuchać bardzo uważnie.

Tak narodził się mit o Atlantydzie.

W tomie: Arystoteles - Retoryka (Księga III), Demetriusz - O wyrażaniu się i Dionizjusz - O zestawianiu wyrazów. (Starożytni musieli uczyć się tych rzeczy, ale w czasach internetu "wyrażanie się" jest umiejętnością pospolitą i naturalną...).

Próba generalna przed "Sztuką kochania". Całkiem ludzkie boginie w roli głównej - poeta podszywa się pod boskie autorki listów miłosnych i erotyków. Frywolne ilustracje są również dziełem kobiety, tym razem już naprawdę (naprawdę kobiety i naprawdę żyjącej). 

Rzym Nerona, film Felliniego, a lektor - no, proszę! - polski.

Werner Jaeger, czyli klasyk o czasach klasycznych w klasycznym dziele. Jednym słowem, zrozumiałym dla nowego pokolenia: "dzieło kultowe".

Ludzie jak bogowie, władcy świata o nieokiełznanych namiętnościach i nieposkromionych żądzach, dla których prawem jest wyłącznie ich nie znająca żadnych ograniczeń wola, bez znaczenia jak bardzo zdeprawowana. Jednym słowem wszystko, czego potrzeba by zainteresować czytelnika. Zwłaszcza zmęczonego codziennymi obowiązkami w pracy, w domu...

Kryzys? Piękno jest wieczne.

Pełny serwis: mamy książkę, to musi być i film. Trzy Oscary w 1964 roku. Przebój kinowy i dancingowy lat sześćdziesiątych (do tej pory tylko się "udawało Greka", a od filmu wszyscy "tańczyli Greka", czyli "Zorbę").

Lektura dla dorosłych. Przy okazji: konkurs dla gości naszego Antykwariatu - jak wytłumaczyć, że synem Marka Aureliusza, cesarza filozofa, był Kommodus, dewiant pokroju Kaliguli czy Nerona? Rodzice i dzieci: dziedziczenie i wychowanie. Rodzicielska troska i starania. Normalne dzieciństwo i ... przerażająca dorosłość. Zagadka. 

No - tylko szczerze - Panie "Gombro": chciałoby się coś takiego napisać, czyż nie? Dało się dyla aż na koniec świata, a "to" spokoju nie daje. Zwiało się na drugą półkulę, żeby uciec spod pióra tego "pierwszorzędnego drugorzędnego", a "to" dopada. Cholera jakaś, czy co?! Dzieli się włos na czworo, Schopenhauera się nicuje, jądro istotności się przewierca i co? I nic, i memłanie jakieś tylko nad śmierdzącą popielniczką, diabli już wiedzą dla kogo i po co. Oj, napisałoby się, napisało, ale ba! "Czas najwyższy, żeby rzucić wszystko w diabły i wyjechać do Kisłowodzka..."