Polecane produkty

Podtytuł: "Prawda o polskiej gospodarce". Gorzka prawda. Jeśli po transformacji PRL-u w III Rzeczpospolitą z polską gospodarką zrobiono to, co zrobiono (a o czym pisze autor), to dlaczego żadna z osób podejmujących decyzje nie poniosła odpowiedzialności? Jeśli ktoś na swojej własnej działce wyciął swoje własne drzewo był ścigany z całą surowością prawa. A jeśli ktoś "wyciął" cały sektor gospodarki, niszcząc dobro narodowe, jedyne, co może go spotkać, to zawód z powodu zbyt niskiej - w ocenie własnej - korzyści osobistej. Książka dla osób o silnych nerwach.

Generał Bolesław Wieniawa-Długoszowski. Zanim został generałem:

"W walce na bagnety

Nasz Wieniawa - zuch!

On idąc na przodzie

Nosem swym przebodzie

Wrogów naszych dwóch!"

Bohaterska młodość i buńczuczne lata męskie, których koniec był równie tragiczny, jak koniec świata, w którym żył. Zbrodnia, którą na Polsce popełniali Niemcy i Sowieci przez 5 lat, dopełniona została kilkudziesięcioletnim komunistycznym "zacieraniem" śladów przeszłości. Zostały tylko strzępy rozrzuconych po całym świecie gasnących wspomnień i ich wyblakłe cienie - poplamione fotografie. Chaos relacji, mieszanina sentymentów, tęsknot, goryczy, mitów...

Aż trudno uwierzyć, ale w roku 1970 to była... "muzyka młodzieżowa" - rock. Jon Hiseman, Dave Greenslade, Mark Clarke, Dick Heckstall-Smith, Dave Clempson i - ten głos! - Chris Farlowe. Tak grali "na żywo" jak na płytach, czyli w studio, a nawet na koncertach było lepiej. Tak, aż trudno uwierzyć, ale w 1970 roku to była "muzyka młodzieżowa", czyli rock...

Val Kilmer - człowiek o setkach twarzy - ratuje demokrację rosyjską, światowy pokój i ukochaną, dzięki czemu uratowana Rosja i ludzkość będą mogły korzystać do woli z energii produkowanej (przez ukochaną) w sposób nieograniczony z wody i znów w Moskwie będzie ciepło.

Nieprawdopodobne pomieszanie gatunków i stylów, trzy w jednym: western, który jest wojenną komedią. Jakby tego było mało, to bohaterowie - mimo, że rzecz się dzieje w 1945 roku - są jak najbardziej współczesnymi Amerykanami (jest nawet hipis - "Szajba"!). Film całkowicie niezgodny z wymogami politycznej poprawności: wszyscy aktorzy (same gwiazdy kina lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku) są białymi mężczyznami (w filmie nie występuje ani jedna kobieta!), którzy zachowują się i działają tak, jak na prawdziwych mężczyzn przystało. Całość w rytm rewelacyjnej muzyki, którą napisał Lalo Schifrin. Jednym słowem arcydzieło czystej rozrywki (poziom nieosiągalny dla współczesnych "filmowców - funkcjonariuszy frontu walki ideologicznej" spod znaku sześciokolorowej flagi i pięćdziesięciu siedmiu, czy ilu tam sobie wymyślą, płci).

Język ulicy. Ale niebawem, jak zapewnia znajomy językoznawca, język salonów. A więc książka niezbędna dla każdego, kto odebrał tylko klasyczne, dobre wychowanie i wykształcenie, a zamierza wkroczyć na salony, by zostać światowcem. Profesor Henryk Higgins a rebours. Celebryci, jak zwykle, w awangardzie zmian.

Technics - mini wieża C 01K, czyli "FM/AM Stereo Tuner ST-C 01K" oraz wzmacniacz w trzech częściach: "Power Supply Unit SH-C 01K", "Stereo DC Power Amplifier SE-C 01K", "Stereo Preamplifier SU-C 01K", czyli końcówka mocy, przedwzmacniacz i zasilacz. Wszystko solidne zgodnie z normami panującymi czterdzieści lat temu, bo sprzęt skonstruowano w 1978 roku. To były czasy, kiedy sprzęt Hi-Fi musiał nie tylko dobrze grać, ale również musiał być solidnie wykonany, mieć swoją wagę, złoto na stykach i gniazdach oraz piękny wygląd. Oczywiście zagorzali przeciwnicy Technicsa (każda firma ma swoje plemię: są fanatyczni zwolennicy i są nie mniej fanatyczni przeciwnicy) będą wszystko krytykować, ale w powszechnej opinii prezentowana wieża uchodzi za konstrukcję najwyższej jakości, a na europejskich stronach miłośników Hi-Fi określana jest jako najlepsza konstrukcja wśród mini wież i sprzęt typu High End. Mała, ale ciężka i z wielkim brzmieniem oraz z jakością sprzętu ze złotych lat Hi-Fi.

Moc szczegółów, dokładna makieta silnika, chromowane części. Można zbudować jedną z dwóch wersji: z otwartym lub zamkniętym dachem. 

Albatros D.V: samolot, na którym latał Manfred Albrecht Freiherr von Richthofen, zanim przesiadł się na powszechnie z nim kojarzony trójpłatowiec Fokker'a - ostatni samolot "Czerwonego Barona".

Śpiewa tenor Christoph Pregardien, a na fortepiano (Johann Fritz, Wiedeń 1825, kolekcja Edwin Beunk) gra Andreas Staier.