Nowości

25-ty tom serii "Historia II wojny światowej". Opisuje jak poszarpanym, wykrwawionym i dogorywającym światem dzielą się dwa wielkie mocarstwa: jedno budując swoją władzę zrzuca bomby atomowe i grozi zrzuceniem następnych, drugie morduje tradycyjnie, ale za to nie mniej skutecznie i masowo. Oba nieprzerwanie "walcząc o pokój i wolność" niosą zniewolenie i wojny: pierwsze mocarstwo głównie w połowie Europy i w Azji, drugie w zasadzie w reszcie świata. Dogorywająca, okaleczona ludzkość oddaje się w ręce władców "nowego, wspaniałego świata". Nad konającą cywilizacją chrześcijańską pochylają się matkobójcy spod znaku ściętej piramidy i pięcioramiennej gwiazdy. Kto ma oczy, niechaj patrzy, kto ma rozum, niech rozumie. 

Dwieście lat operowych i kościelnych popisów wokalnych. Na pierwszej płycie muzyka włoska, na drugiej europejska (wydawca uznał, że twórczość włoska wymaga specjalnego wyróżnienia), a na trzeciej wykonawcy prowadzą słuchacza od baroku do stylu klasycznego (czyli od Telemanna do Beethovena). W sumie cztery godziny wirtuozerskich popisów "najdoskonalszego instrumentu dętego" w skali trzech oktaw.

Przygnębiający przykład do jakich aberracji może doprowadzić wyuzdane pielęgnowanie "światowych upodobań" i sycenie się dewiacyjnymi podnietami "kultury wyższej". Okaleczanie w imię przyjemności estetycznej odbiorców okaleczonego. Co za bezbożna delektacja. Śpiew kastratów. Wielu, którzy słyszeli nagrania ostatniego żywego kastrata - Alessandro Moreschi, przydomek: Rzymski Anioł, zmarł w 1922 roku - dokonane w latach 1902 i 1904 nie mogli otrząsnąć się z przygnębiającego wrażenia, jakie wywołuje nienaturalny, rozpaczliwie smutny śpiew nieszczęśnika. Na płycie oferowanej występuje Flavio Colusso, rzecz jasna już nie kastrat, tylko współczesny "sopranista", więc jeśli ktoś lubi mężczyzn śpiewających cienkim głosem...

Pierwsza płyta studyjna zespołu - październik 1978 rok - i jej pierwsze, niemieckie wydanie z tego samego roku (o czym świadczy czerwona "nalepka" w prawym, górnym rogu okładki). Tytuł płyta zawdzięcza podobno sytuacji osobistej Coverdale'a: narodzinom jego dziecka. Nazwa zespołu ma również swoje wytłumaczenie, ale ze względu na szacunek dla zasad dobrego smaku nie będziemy jej tłumaczyć. Kto natomiast już nie może wytrzymać bez tej cennej informacji, to na pewno znajdzie w internecie rozwiązanie tej zagadki. Dodajmy - jedynie tytułem usprawiedliwienia naszej niechęci do pisania wszystkiego, co wiemy - że nazwa ta w sposób elementarny wiąże się z tematyką główną i w zasadzie jedyną utworów Coverdale'a. I to wiąże się w rzeczy samej. 

15 tom serii "Historia II Wojny Światowej", serii, która historię opowiadana głównie obrazkami. Pearl Harbor - jedna z największych zagadek historii: niewytłumaczalna ślepota i naiwność amerykańskiego dowództwa czy genialna prowokacja dążących do wojny amerykańskich sił gospodarczych i politycznych? Druga wojna światowa rozpoczęła się 1-go września 1939 roku, a zakończyła 8-go (według sowietów 9-go) maja 1945 roku. To europejski punkt widzenia. W Azji wojna zaczęła się 8 lat wcześniej, bo wkroczeniem Japończyków do Mandżurii w 1931 roku (choć Amerykanie przekonują, że dopiero atak na ich bazę, 7 grudnia 1941 roku, był tym początkiem), a zakończyła 2-go września 1945 roku (to też amerykański punkt widzenia). Piekło na ziemi, tym razem szaleństwo okrucieństwa w Azji i na Pacyfiku, które pochłonęło niezliczone ofiary, a trwało kilkanaście przerażających lat, by przejść do historii koszmarem największym: nuklearną hekatombą.

Zestaw DIORA 704. Wzmacniacz, korektor, tuner, magnetofon, gramofon. Ostatni polski sprzęt Hi-Fi, którym pod koniec XX wieku zamierzano ucieszyć rodaków melomanów i zadziwić zagranicę. Łabędzi śpiew Dzierżoniowskich Zakładów Radiowych. W "wolnej Polsce" zakłady "upadły" i to, co pozostało "sprzedano" - przez kogo, komu i za co, chyba łatwo zgadnąć, skoro budynki zostały zburzone, a na ich miejscu postawiono niemiecki sklep na "K". Była fabryka, nie ma fabryki. Kamień na kamieniu nie został. Zostały - na szczęście - wyprodukowane radia, wzmacniacze, magnetofony. I choć nie brak krytyków, którzy wybrzydzają na jakość produkcji dzierżoniowskich (w ogóle UNITRY), to przecież są i tacy, dla których produkty DIORY stanowiły dostępną i całkiem zadowalająca alternatywę dla (nieosiągalnych dla większości) zagranicznych sprzętów Hi-Fi. Opinie mogą być różne, ale fakt pozostaje faktem, że za stosunkowo niską cenę można było cieszyć się całkiem porządną jakością dźwięku. A dzisiaj można też powiedzieć o zemście zza grobu: oto bowiem produkty DIORY, konfrontowane ze współczesnymi, azjatyckimi "produktami", z każdym rokiem zyskują na wartości muzycznej, a więc i wartości handlowej (którą dodatkowo wspiera rosnący sentyment do polskiego Hi-Fi). Nie ma już bowiem żadnej wątpliwości, że jakość dźwięku DIORY jest nieosiągalna dla większości współczesnych produktów popularnego, domowego Hi-Fi. DIORA SSL 704: bardzo dobre (i potężne) brzmienie za rozsądne pieniądze.