Jerofiejew, Moskwa - Pietuszki

Delirium w stroju poematu, samogon intelektualny. Rosja jak nie we krwi, to w wódce skąpana. Taki los... . I książka jak wódka: jedni łykają bez mrugnięcia okiem i oblizują się z uciechy, innych odrzuca. 

Książka z serii Niezapomniane Książki Dzieciństwa, choć niektóre opowiadania są literaturą młodzieżową, a nawet niemal całkiem "dorosłą". 

Komedia w trzech aktach.

"Sow Show czyli dwa obrazki z życia ludzi radzieckich", czyli miniatury literackie, czyli Władymir Wojnowicz i "Fikcyjne małżeństwo (wodewil w jednym akcie)" oraz Józ Aleszkowski i "Ostatnie słowo oskarżonego Maszkina". Trzydzieści dwie strony przerażającej groteski. Świat człowieka sowieckiego, czyli "homososa". I nikt nie wie, gdzie kończy się karykatura, a zaczyna rzeczywistość, albo odwrotnie. Takie "czyli" i takie "odwrotnie" to "dialektyka", chaos, który uchodził za porządek.

Jerome Klapka Jerome, czyli Jerome K. Jerome (już to jest w jakiś sposób zabawne, choć należy wątpić, czy dla Anglików). Trzech panów tym razem na rowerach, a nie w łódce, podróżuje po Niemczech, a nie po Tamizie i bez psa. Jak autor - przedstawiciel narodu słynnego ze specyficznego poczucia humoru - opisał, na przełomie XIX i XX wieku, kraj słynny z kolei z tego, że jego mieszkańcy pozbawieni są całkowicie poczucia humoru. A, że bilans musi być na zero, nawet w naturze, więc ta cecha ducha niemieckiego, czyli brak zmysłu komicznego, rekompensowana jest przerostem (można to nazwać "kompleksem heglowskim") uwielbienia i czci żywionej dla państwa, jako organizmu regulującego życie we wszystkich aspektach i sferach. Książka zabawna i pouczająca. Wydana w 1900 roku może uważnemu czytelnikowi okazać pewne korzenie przyszłych wojen światowych. 

Do czasu tłumaczenia zrobionego przez Macieja Słomczyńskiego było to najbliższe oryginału spolszczenie. Niniejsze wydanie jest powtórzeniem wydania z 1952 roku, łącznie z przedrukowaniem przedmowy. Przedmowa jest tworem Jana Kotta i jest jego wzorcowym bełkotem marksistowsko-leninowskim z czasów stalinowskiego PRL-u. Zestawienie komunistycznej agitki Kotta z bezkompromisowym obrazem ludzkiej głupoty namalowanym przez Swifta robi piorunujące wrażenie i jest mimowolnym dopełnieniem podróży Guliwera (w polszczyźnie obowiązuje pisownia z jednym "l"): oto wycieczka do "krainy... właśnie, jak najlepiej nazwać tę podróż? "Podróż do krainy Genseków"? Może ktoś z Gości Antykwariatu ma lepszy pomysł? Książka nie jest książką dla dzieci, co dodatkowo podkreślają ilustracje J. Grandville'a.