Latający Cyrk Monty Pythona, Tylko słowa. Tom 1

Zbiór opowiadań z ciekawymi grafikami.

Dwie słynne powieści, które stały się jeszcze słynniejszymi (też dwoma) filmami.

Jeszcze jeden zbiór opowiadań "melancholijnego ironisty", z ciekawymi ilustracjami (Czeczot, Kluska).

Bora Ćosić, Rola mojej rodziny w światowej rewolucji. Zdaniem recenzenta to fajerwerk dowcipu i finezji. 

Narodziny literatury sensacyjnej i fantastyki jako samodzielnej odnogi literatury pięknej. Niemiec, co Polkę miał za żonę i serce Polsce przychylne. W tomie siedem "opowieści Hoffmanna": 'Złoty garnek', 'Ordynacja', 'Ślub', 'Historia o Dziadku do Orzechów i o królu myszy', 'Wybór narzeczonej', 'Panna de Scudery', 'Narożne okno'.

Zabita dechami prowincja i jej prostactwo duchowe, moralne i intelektualne oraz przybysz "ze świata", który bez skrupułów, doskonale manipulując skrywanymi pragnieniami i lękami prowincjuszy, wykorzystuje ich zagubienie, bezradność życiową i otępienie dla własnych, niemoralnych korzyści. Coś, jakby amerykański 'remake' "Rewizora", ale bardzo caldwellowski, więc oczywiście w roli zakompleksionej prowincji autor obsadził południe Stanów, pokazane w sposób, który wyjaśnia, dlaczego autor był pupilkiem i pieszczoszkiem ZSRR i krajów "realnego socjalizmu".

Przekład Boy'a ozdobiła zgrabnymi i stylowymi drzeworytami Maria Hiszpańska.

Czysta groteska. Podtytuł "Opowieść dziwaczna". Nawet rysunki są dziwaczne.

Słynny ksiądz i słynny czerwony wójt. Świat dorosłych, sprawy dorosłych, książka dla dorosłych. A mimo to znalazła się na liście książek polecanych w akcji Cała Polska czyta dzieciom. Są książki, które można czytać przez całe życie - takie książki tygrysy lubią najbardziej.

Jaroslav Hasek w "naukowym opracowaniu" przedstawia historię Partii Umiarkowanego Postępu (W Granicach Prawa). Użyliśmy cudzysłowu, bowiem naukowe opracowanie Haska w sposób zasadniczy wyróżnia się na tle standardowych prac opisujących historie partii (jakiejkolwiek). Po pierwsze dziełko jest niewątpliwie sprawozdaniem ze zdarzeń i faktów w zasadzie rzeczywistych, co - w porównaniu z pracami historyków socjalistycznych (sowieckich, faszystowskich, zielonych, jakich tam jeszcze) jest już wyjątkowe. Po drugie charakter owych historycznych momentów, ich dobór oraz przedstawienie jest niezłą zabawą (rzecz jasna dla miłośników autora, bo dla jego przeciwników jest odrażającym lub pustym szyderstwem). Zanim na arenę dziejów wkroczył Dobry Wojak Szwejk mógł te dzieje zmienić umiarkowany postęp (oczywiście w granicach prawa!), wykuwany przez Haska i jego kompanów głównie w lokalach gastronomicznych. Czeskie opary absurdu.

Poemat (taki podtytuł) - klasyka. Wydanie podziemne z 1989 roku. 

Jerome Klapka Jerome, czyli Jerome K. Jerome (już to jest w jakiś sposób zabawne, choć należy wątpić, czy dla Anglików). Trzech panów tym razem na rowerach, a nie w łódce, podróżuje po Niemczech, a nie po Tamizie i bez psa. Jak autor - przedstawiciel narodu słynnego ze specyficznego poczucia humoru - opisał, na przełomie XIX i XX wieku, kraj słynny z kolei z tego, że jego mieszkańcy pozbawieni są całkowicie poczucia humoru. A, że bilans musi być na zero, nawet w naturze, więc ta cecha ducha niemieckiego, czyli brak zmysłu komicznego, rekompensowana jest przerostem (można to nazwać "kompleksem heglowskim") uwielbienia i czci żywionej dla państwa, jako organizmu regulującego życie we wszystkich aspektach i sferach. Książka zabawna i pouczająca. Wydana w 1900 roku może uważnemu czytelnikowi okazać pewne korzenie przyszłych wojen światowych. 

Do czasu tłumaczenia zrobionego przez Macieja Słomczyńskiego było to najbliższe oryginału spolszczenie. Niniejsze wydanie jest powtórzeniem wydania z 1952 roku, łącznie z przedrukowaniem przedmowy. Przedmowa jest tworem Jana Kotta i jest jego wzorcowym bełkotem marksistowsko-leninowskim z czasów stalinowskiego PRL-u. Zestawienie komunistycznej agitki Kotta z bezkompromisowym obrazem ludzkiej głupoty namalowanym przez Swifta robi piorunujące wrażenie i jest mimowolnym dopełnieniem podróży Guliwera (w polszczyźnie obowiązuje pisownia z jednym "l"): oto wycieczka do "krainy... właśnie, jak najlepiej nazwać tę podróż? "Podróż do krainy Genseków"? Może ktoś z Gości Antykwariatu ma lepszy pomysł? Książka nie jest książką dla dzieci, co dodatkowo podkreślają ilustracje J. Grandville'a.

Mamy wersję oryginalną powieści, a to jej wspaniałe tłumaczenie stworzone przez Lecha Jęczmyka.

"Wydanie nowe" - jak napisano - czyli pierwsze w PRL-u. Poprawiony i uzupełniony przedwojenny, klasyczny przekład Włodzimierza Górskiego.

PIW miał KIK. W tłumaczeniu: Państwowy Instytut Wydawniczy miał Klub Interesującej Książki. Były więc książki dla klubowiczów (ha! w PRL-u też były kluby!) i dla pozostałych. To znaczy, że dla nie-klubowiczów, niezrzeszonych, wydawano nieinteresujące książki. Vonnegut się załapał.

Krótkie formy pisarza, który byłby błyskotliwie zabawny, gdyby nie to, że bywa przygnębiająco proroczy. Lata 50-te.

"To, że niektórzy z nas potrafią czytać i pisać, i liznęli trochę matematyki, nie oznacza jeszcze, że zasługujemy na to, by podbić Wszechświat."  - konkluzja.

Kurt Vonnegut opisuje losy fanatycznego propagandzisty hitlerowskiego, ale - jak to u Vonneguta - nic nie jest takim, jakie się wydaje, więc i niezwykle efektywny budowniczy niemieckiego socjalizmu narodowego okazuje się amerykańskim agentem. I, żeby było jeszcze bardziej absurdalnie, po wojnie pozostawiony sam sobie jest sądzony za zbrodnie faszystowskie. Język i igraszki intelektualne autora doskonale zostały przekazane w tłumaczeniu. "W bezsensie siła" - zdanie ze "Śniadania mistrzów" może być chyba najkrótszym streszczeniem pisarstwa Vonneguta. 

Zebrane i po raz pierwszy opublikowane w książce 23 nowele.

Zbór esejów, które są - jak zapowiada wydawca - "rzadką okazją by posłuchać pisarza mówiącego własnym głosem o swoim życiu". Polski czytelnik zawdzięcza tę rzadką okazję niemieckim drukarzom.

Jeszcze jedno tłumaczenie, jeszcze jedna próba spolszczenia opowieści, która, choć jest o małej dziewczynce, to raczej nie jest opowieścią dla dzieci. I tak, jak tłumaczeń było i jeszcze może być wiele, to w zasadzie ilustracje są jedne: Johna Tenniela. Klasyczne i najbardziej związane ze snem Lewisa Carrolla. "Kanoniczne" rysunki, które tworzone były pod (uciążliwym) nadzorem Charlesa Lutwidge'a Dodgsona - tak naprawdę nazywał się autor. Ciekawe, jak mało osób jest w stanie podać prawdziwe nazwisko skryte pod pseudonimem literackim (autor zresztą ukrył się również w powieści: wystąpił jako "Gołąb", albo "Dodo" - zależy do tłumaczenia).

12 opowiadań (jedno z nich - "Człowieka, który zdemoralizował Hadleyburg" - w 1967 sfilmował Jerzy Zarzycki). 

Jeszcze jedna książka (tym razem bardzo mała i bardzo znana) o Szatanie i jego wizji świata. Oczywiście szydercza i ironiczna. A czego można się spodziewać po czystej inteligencji, która wielbi samą siebie i nie chce nikomu służyć?

Zanim odnaleźli się w Moskwie Mistrz i Małgorzata.

Diabeł u Homo Sovieticus. Już początek jest obiecujący: "Butelkę mineralnej - poprosił Berlioz. Mineralnej nie ma - odpowiedziała kobieta z budki i z niejasnych powodów obraziła się". Ustrój obrażonych ludzi i jego zasada nr 1, czyli szatański zastępnik: zamiast dziękować cały czas i ufać całkowicie ludzie sowieccy nie "dziękują cały czas" i nie proszą o nic "najwyższej instancji". To co pozostaje? Obrazić się. Wiosna w Moskwie z szaleństwami siły nieczystej (która czytelników bawi) i tołstojowska opowieść o Poncjuszu, całkowicie dowolna fantazja na temat Ewangelii (którą, jak pokazały badania, powszechnie się omija, choć wstyd się do tego przyznać) i która nie spłonęła, bo była w rękopisie. Pan kłamstwa oczywiście oszukuje: rękopisy płoną, a "siła zła" żadnego "dobra nie czyni". Przekonać, że zło jest dobrem - cały czas to samo zwodzenie, od zarania, od rajskich początków...

Autor to "jeden z największych oryginałów, jaki chodził po ziemi" - jak przedstawiała go autorka wstępu i tłumaczka. Czy taka opinia z 1962 roku ma jakieś znaczenie dzisiaj, w czasach "umasowienia oryginalności"? Obyczaje się zmieniły, a jak upływ czasu zniosła literatura?

Tom Sharpe, Wilt. Laureat Grand Prix de L'Humor Noir Xavier Forneret. Wg recenzentów "tryumf ciętego dowcipu".

Słynna książka w wyjątkowej interpretacji. Nagranie według adaptacji Polskiego Radia. Jednym słowem najpierw Polskie Radio "przystosowało" tekst powieści, a następnie jej wydawca poddał ją jeszcze "twórczej modyfikacji". Nic w tym dziwnego - wydawca nie byłby sobą, jakby tego nie zrobił. Ostatecznie wie najlepiej, że są "równiejsi".

Monty Python (przynajmniej w części) i Sean Connery w krainie fantasy.

Wkurzający desant z Monty Python'a. Drażnienie zaczyna się już od pudełka, które otwiera się odwrotnie. Film dla wszystkich, którym na co dzień brakuje powodów do zdenerwowania, czyli dla wszystkich szczęśliwych, spokojnych i zrelaksowanych obywateli. I co my zrobimy - jest tylko jedna kaseta. Bardzo to wkurzające... 

South Park. Bigger, longer & uncut czyli po prostu Miasteczko South Park

Szyderstwo idealne, bo dotyka każdego (z wyjątkiem autorów rzecz jasna). Dwadzieścia pięć coraz bardziej niepoprawnych politycznie, ale skocznych i melodyjnych przebojów z programów i z filmów Monty Python'a.