Vladimir Vysotsky Sings His Own Songs, płyta winylowa

"Pierwsza na świecie płyta poświęcona przekładom piosenek Bułata Okudżawy" (tak zachwalała nagrania Agnieszka Osiecka, autorka opisu na okładce). My dodajmy: i ostatnia.

Rosyjska muzyka chóralna: trzy chóry (St Petersburg Ensemble, Sveshknikov Choir i Volga Choir) wykonują muzykę cerkiewną, ludową oraz przeboje muzyki popularnej. Kwintesencja rosyjskiej muzyki - w formie oraz w treści.

Leszek Długosz, pierwsza płyta "krakowskiego śpiewającego poety" z 1980 roku. Winylowy kawałek Piwnicy Pod Baranami.

Aleksandr Wiertinski (Александр Huколаевич Вертинский), po naszemu Aleksander Wertyński, twórca "sierdceszczypiaszczych" pieśni, czyli śpiewanych romansów. W PRL-u specjalistą od tych piosenek "długich, smutnych i o miłości" był krakowski (a skąd miał być?) estradowo czarujący wrażliwe słuchaczki wibrującym głosem Mieczysław "Książę Nastroju" Święcicki. Na płycie oryginalne nagrania archiwalne z lat 20-tch i 50-tych XX wieku. Wertyński początek Związku Sowieckiego przeżył na emigracji (m.in. w Polsce), a do "kraju rad" powrócił w 1943 roku. Czyżby powrót po wykonaniu zadania? 

Bułat Okudżawa śpiewa dwadzieścia dwie piosenki, z których najdłuższa trwa nieco ponad dwie minuty, a najkrótsza ledwie jedną minutę. Coś się zaczyna i, zanim na dobre się rozwinie, już się kończy... Nie tyle wiersze, co śpiewane chwile zadumy - ulotność zdarzeń formą podkreślona.

Ale się porobiło! Jeszcze kilka lat temu piosenkarka była symbolem postsowieckiej "jedności w wielości": zwano ją "artystką trzech narodów". Za swoją uznawali ją Mołdawianie, Ukraińcy, Rosjanie (a śpiewała nie tylko w tych językach, ale również po rumuńsku, słowacku, bułgarsku, niemiecku i angielsku!). Na potwierdzenie internacjonalistycznych osiągnięć wokalnych w 1986 roku nadano jej – jako pierwszej kobiecie – tytuł "Ludowego Artysty ZSRR", a w 2002 roku, w prezencie ma na 55 urodziny, były prezydent Ukrainy Leonid Kuczma i niezmiennie aktualny prezydent Rosji Władimir Putin przyznali jej: pierwszy - tytuł "Bohatera Ukrainy" "za wybitne zasługi w sferze sztuki", a drugi - rosyjski Order Honoru "za wielki wkład w rozwój sztuki estradowej i wzmacnianie rosyjsko-ukraińskich więzi kulturowych" (pierś piosenkarki zdobią zresztą też inne ordery, co pewnie nieco utrudnia estradowe popisy w pełnej gali, ale przecież nie z takimi obciążeniami dawali sobie radę sowieccy "ludowi artyści"). Ordery od Kuczmy i Putina zostały, ale "wzmocnione więzi" - jak widać - diabli wzięli. Może poszło o to, że pieśniarka nie mogła się zdecydować, ku któremu skłonić serce? Może tu skrywa się odpowiedź na dręczące pytanie: jak do tego doszło, skąd ta wojna i o co? Mołdawska Kleopatra?