Milan Kundera, Kubuś i jego pan

Słynna książka o ustroju, który niosąc wyzwolenie człowiekowi, zamykał go w obozie pracy za opowiadanie żartów. Jak przystało na socjalizm: tylko praca czyni wolnym. 

Jak pisze wydawca: opowieść piękna i mądra o tym, co w życiu najważniejsze.

Jeszcze jeden zbiór opowiadań "melancholijnego ironisty", z ciekawymi ilustracjami (Czeczot, Kluska).

Słynna książka, która stała się okazją do nakręcenia - chyba jeszcze słynniejszego - filmu.

Wiele niepublikowanych dotychczas, zarówno wojennych jak i przedwojennych, historii z życia Szwejka oraz inne opowiadania, w których Szwejk osobiście się nie pojawia, a mimo to dostarczają miłośnikom pisarza dużo uciechy. A wszystko zgrabnie ilustrowane przez Stanisława Kluskę.   

Sąsiedzi zza miedzy zapraszają. Nawet na weekend.

Wydawca tak opisuje książkę: "W 1968 r. Służba Bezpieczeństwa przeprowadziła jedną z najszerzej zakrojonych operacji w swoich dziejach. Pod kryptonimem „Podhale” kryły się zarówno działania na terenie PRL (przede wszystkim rozpoznanie nastrojów społeczeństwa polskiego i inwigilacja cudzoziemców), jak i czynności wywiadowcze na terytorium Czechosłowacji. Po operacji „Podhale” pozostał obszerny zbiór dokumentów, z którego wybór opublikowano w niniejszym tomie. Materiały te stanowią swoistą kronikę postaw Polaków wobec wydarzeń w CSRS (praska wiosna i interwencja wojsk Układu Warszawskiego), w tym zaskakująco szerokiej akcji sprzeciwu wobec udziału PRL w agresji na naszych południowych sąsiadów."

Sługa i pan. Tylko kto naprawdę jest sługą, a kto panem? Sam pan uważa, że sługa nie jest sługą... Zagadka: dlaczego "piewcy rozumu", "głosiciele braterstwa wszystkich ludzi" i "kapłani wolności" z taką rozkoszą i bezwstydnym lizusostwem zabiegali o łaskawość Katarzyny II? Diderot, Wolter, ... . Francuska choroba...

Romain Rolland - jeszcze jeden noblista, który dostał nagrodę "za całokształt", czyli za "humanistyczny światopogląd" i "słuszny kościec moralny". I - jak zawsze w takich wypadkach - lata obnażyły rzeczywistą wartość przyznanej nagrody, skazując na zapomnienie większość twórczości laureata. Bo kto by dzisiaj pamiętał o pisarzu, gdyby nie jego książeczka napisana mimochodem i na uboczy zasadniczej aktywności polityczno-literackiej? "Colas Breugnon" cieszy kolejne pokolenia ceniących życie za "wino, kobiety i śpiew" i szukających "literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej". Aż dziw, że książkę napisał ten sam pisarz, który "wynalazł" powieść rzekę i ten sam człowiek, który - oczywiście w imię wyzwolenia człowieka - był nieprzytomnym agitatorem na rzecz stalinowskiego bestialstwa. W swoim zidiociałym zaślepieniu wymyślił nawet nową formę pacyfizmu (a jakże, był oczywiście pacyfistą, jak na "wolnego intelektualistę" przystało): "pokój przez rewolucję" (tak zatytułował swój esej - pean na cześć komunistycznego terroru). Ciekawa rzecz owi zachodni 'intelektualiści": jak ochoczo przystawali na każde sowieckie kłamstwo, jak ochoczo przyjmowali rolę heroldów stalinowskiej propagandy uznając za najgorsze zło "faszyzm", nawet w czasach, kiedy wymyślone przez bolszewików obozy koncentracyjne stawały się zbiorowymi mogiłami dla milionów, a faszyzm mógł być kojarzony jedynie z włoskim ruchem politycznym, na pewno nie mogącym być porównywanym z holocaustem, jaki komuniści przygotowali dla podbitych narodów i zniewolonych milionów własnych "obywateli". "Faszyzm" (w istocie nazwa włoskiego, bardziej przypominającego operę, ruchu politycznego) stał się dla stalinowskiej propagandy pojęciem - piętnem, jakim naznaczali przeciwników, by uzasadnić ich eksterminację, poprzedzoną całkowitym odebraniem praw wszelkich. Rolland - jak każdy "intelektualista" europejski, współtwórca kłamstwa na temat faszyzmu i komunizmu - ponosi również odpowiedzialność za krew niewinną przelaną przez komunistów. Warto o tym pamiętać, kiedy czyta się "beztroską pochwałę życia" noblisty, który w Szwajcarii zażywał wygód wszelkich (również za pieniądze sowieckie), a Europę mordowały dwa socjalizmy: narodowy - niemiecki (zwany przez sowietów "faszyzmem") i sowiecki komunizm.