L. Tołstoj, Anna Karenina, tom I i II

Opowiadania sewastopolskie i inne, czyli: Sewastopol w grudniu 1854 roku Sewastopol w maju 1885 roku, Sewastopol w sierpniu 1855 roku, Wypad, Wyrąb lasu, Spotkanie w oddziale z moskiewskim znajomym, Ranek panicza, Polikiej, Chołstowicz - "Historia konia". 

Wciągająca biografia, która sama mogłaby uchodzić za powieść. Oto życie twórcy: genialne dzieło, życie szalone idealizmem marzeń i bolesny realizm rodzinnej codzienności. A podobno niedaleko pada jabłko od jabłoni... cóż, podobno wyjątki potwierdzają regułę.

Książkę wydał PIW w 1987, w czasach, w których "poprawność polityczna" nie była jeszcze jedną z głównych trosk socjalizmu. Wydana współcześnie, na przykład w jakiejś serii "klasyki humanisty", czy "lektur fundamentalnych", albo "kanonu europejskiego", serii dołączanej do jakiejś - na przykład - gazety, musiałaby (i to koniecznie!) mieć zmieniony tytuł, by nikogo nie "stygmatyzować" i nie "wykluczać", w trosce, by nikt nie "poczuł się urażony". Wszak jeśli zmieniono z wyżej wymienionych powodów tytuł kryminału Agaty Christie (bo "murzynki" stygmatyzowały, wykluczały i coś tam jeszcze wydawcy robiły), to dlaczego nie miałby podlegać tym samym zasadom Fiodor Dostojewski? Przecież "idiota" strasznie stygmatyzuje, wyklucza i obraża! Chyba, że są równi i równiejsi, ale to niemożliwe, żeby byli, prawda? Tak, to pytanie do stróżów poprawności: prawda, że nie ma równych i równiejszych? Co za idiotyczne pytanie, widać, że pyta się idiota, kompletny idiota...

Wszystkie krótkie i bardzo krótkie. Bardzo dużo ilustracji. Dlaczego? A to wyjaśnia ostatnia bajka, napisana już nie przez Tołstoja, ale przez aparatczyka na stanowisku "literata", Wojciecha Żukrowskiego. Bo książkę wydało Towarzystwo Przyjaźni Polsko Radzieckiej, jedno z najważniejszych i najbardziej hołubionych w PRL-u, zaraz po PZPR. Bajki dla ruskich chłopów napisane przez rosyjskiego hrabiego w walce o socjalistyczne wychowanie PRL-owskich dzieci.

Klasyczna, zakazana - ze względów obyczajowych, ale i społecznych, politycznych - literatura chińska tylko dla dorosłych z XVII wieku, z autentycznymi ilustracjami, dokładnie obrazującymi wybrane "momenty" akcji powieści. Przypadki urzędnika-lubieżnika Si-men Cing'a, jego sześciu żon i armii kochanek. "Rozdział za rozdziałem to pasmo nieustannego opilstwa i obżarstwa, folgowanie chuciom, szczegółowe opisy wszeteczeństw i bezwstydnego rozluźnienia obyczajów, a także powszechnej sprzedajności, oszustw, cynicznego korzystania z władzy. (...) w tym dziele nie ma prawie postaci pozytywnych czy choćby sympatycznych".(z Posłowia - na marginesie: czyżby żal, że źli i występni nie są sympatyczni?).