Witold Szkłowski, Lew Tołstoj

Religia, która chce, by nazywano ją "chrześcijaństwem", chociaż chce stworzyć swoją własną ewangelię (jej zarys znajdziemy w "Mistrzu i Małgorzacie" - ciekawe, że tam opowiada ją... Szatan). Seria: Wielcy pisarze w nowych przekładach.

Wojna, która ma przynieść pokój i pokój, który rodzi wojnę. Wojna jako stan ciągły i człowiecza rzeczywistość oraz pokój jako obietnica i niespełniona tęsknota. Nieustanna wojna i pragnienie pokoju - człowiecza kondycja. Dramat, który tym razem rozgrywa się w dekoracjach Rosji napoleońskiego najazdu.

Książkę wydał PIW w 1987, w czasach, w których "poprawność polityczna" nie była jeszcze jedną z głównych trosk socjalizmu. Wydana współcześnie, na przykład w jakiejś serii "klasyki humanisty", czy "lektur fundamentalnych", albo "kanonu europejskiego", serii dołączanej do jakiejś - na przykład - gazety, musiałaby (i to koniecznie!) mieć zmieniony tytuł, by nikogo nie "stygmatyzować" i nie "wykluczać", w trosce, by nikt nie "poczuł się urażony". Wszak jeśli zmieniono z wyżej wymienionych powodów tytuł kryminału Agaty Christie (bo "murzynki" stygmatyzowały, wykluczały i coś tam jeszcze wydawcy robiły), to dlaczego nie miałby podlegać tym samym zasadom Fiodor Dostojewski? Przecież "idiota" strasznie stygmatyzuje, wyklucza i obraża! Chyba, że są równi i równiejsi, ale to niemożliwe, żeby byli, prawda? Tak, to pytanie do stróżów poprawności: prawda, że nie ma równych i równiejszych? Co za idiotyczne pytanie, widać, że pyta się idiota, kompletny idiota...

Wszystkie krótkie i bardzo krótkie. Bardzo dużo ilustracji. Dlaczego? A to wyjaśnia ostatnia bajka, napisana już nie przez Tołstoja, ale przez aparatczyka na stanowisku "literata", Wojciecha Żukrowskiego. Bo książkę wydało Towarzystwo Przyjaźni Polsko Radzieckiej, jedno z najważniejszych i najbardziej hołubionych w PRL-u, zaraz po PZPR. Bajki dla ruskich chłopów napisane przez rosyjskiego hrabiego w walce o socjalistyczne wychowanie PRL-owskich dzieci.