George V. Coyne SJ, Alessandro Omizzolo, Podróż przez wszechświat. Poszukiwanie sensu przez człowieka

Ksiądz, który jest światowej sławy fizykiem, kosmologiem, filozofem, teologiem, pisze o pięknie jako o kategorii... fizycznej!

Rzecz mała o wielkiej radości, jaką daje zdobywanie wiedzy w nauce. A o tych rozkoszach Ksiądz Profesor wie jak mało kto.

Ksiądz, który jest światowej sławy fizykiem, kosmologiem, filozofem, teologiem, pisze o czasie. Co może powiedzieć o nim fizyk, który wielbi Stwórcę za dar natury i nasza zdolność rozumnego jej poznawania?

Długa droga nauki do uznania, że cały wszechświat istnieje, by człowiek mógł istnieć.

O niebie. O tym co widać, ale i o tym czego nie widać, choć nie w sensie mistycznym, metafizycznym czy religijnym, tylko w sensie astronomicznym i fizycznym.

Książka z serii poświęconej metodom, naturze i filozofii nauk fizycznych.

Jeszcze jedna klasyczna książka, podręcznik o astronomii. Każdy rozdział zakończony propozycjami ćwiczeń, obserwacji i tematami do zastanowienia się i do przedyskutowania.

Wierzymy, że jesteśmy częścią porządku czyli kosmosu, ale nasze myślenie o nim zdaje się rodzić coraz większy bałagan, czyli chaos pytań i zagadek. Uchylenie jednej zasłony nieprzeniknionej tajemnicy ukazuje następne. Wobec nieskończoności stworzenia każda kolejna teoria zdaje się być potwierdzeniem, że mimo wielkich ludzkich wysiłków pozostaje do odkrycia wciąż tyle samo: nieskończoność. Niezwykle gruntowna praca autora, który starał się zdać możliwie kompletną relację z trwających tysiące lat i pochłaniających ogromne środki prób poznania i pojęcia czym tak naprawdę jest niebo gwiaździste nad nami. No właśnie - dlaczego niebo w nocy jest ciemne? Zapraszamy do lektury, która może coś rozjaśni.  

Ciekawa książka dla ciekawych świata młodych ludzi. Wszystko, co można wiedzieć o astronomii - moc informacji, wiedzy i ciekawostek.

Wydane w 1986 roku kompendium wiedzy na temat wszystkich Olimpiad Astronomicznych przeprowadzonych do roku publikacji książki. Historia, zadania wraz z rozwiązaniami, tablice astronomiczne, mapy. No i - to się rozumie samo przez się - lista laureatów. 

Przewodnik po niebie dla początkujących. Mapy nieba nad Polską (i innymi krajami) przypisane dniom w ciągu roku. Wszystko jak na dłoni - wystarczy wyjść na dwór, popatrzeć w niebo, spojrzeć na mapkę. I wszystko jasne. Dodatkowo wiele informacji, zdjęć i słownik.

Jak pisze wydawca: kolorowy, wyczerpujący, podręczny leksykon dla miłośników przyrody. Dodajmy, że w formacie odpowiednim, by zabierać go zawsze na wycieczkę, zwłaszcza taką, która potrwa po zapadnięciu nocy.

Wciągająca opowieść o astronomii i Wszechświecie. "Galaktyki wypełniają kosmos (...) rozrzucone w przestrzeni niczym ziarna piasku na niekończącej się plaży. Wobec ogromu Wszechświata pojedyncza galaktyka wydaje się zupełnie bez znaczenia. Istnieje jednak galaktyka, która wyróżnia się spośród wszystkich innych - nasza własna. Galaktyka Drogi Mlecznej jest najważniejsza w całym Wszechświecie. W niej żyjemy i jej zawdzięczamy życie (...)" (s.9). Nieskończoność (coś, o czym rozprawiamy, co oznaczamy, ale czego nie pojmujemy) i nasza nicość. "Trzcina myśląca" i "niebo gwiaździste": "jak hojny i szczodry jest Bóg"! I jak piękne jest poznawanie Jego dzieła - nawet jeśli wobec nieskończoności wszystkie ludzkie wysiłki są nicością. "Piękno w drodze".

Jedna z najsłynniejszych książek. Wydanie kieszonkowe, zawsze można mieć przy sobie.

Zbiór tekstów odczarowujący mity zagnieżdżone w świadomości społecznej na temat słynnych postaci „prześladowanych” przez Kościół.

Podtytuł: "wzajemne relacje nauki i teologii". 

Zbiór pism filozoficznych: Bóg, Wszechświat i nauka, która rodzi się z zachwytu nad cudem Stworzenia. Nieskończoność: piękno i dobro dzieła Bożego i równie nieskończone ludzkie dążenie do prawdy, wiecznej tajemnicy. Duch badacza, który znajduje szczęście w wędrówce ku kolejnym zagadkom i duch filozofa tropiącego wszystkie idee przemycane do odkrywanego/tworzonego obrazu świata. A za każdą wyjaśnioną tajemnicą kryją się nowe, jeszcze liczniejsze, jakby były przygotowane i czekały na następne, równie niezliczone pokolenia naukowców. Niewyczerpany skarbiec i nieogarnione pole dla myśli ludzkiej - ludzkiej twórczości poznawczej. Tysiące lat ciężkiej pracy, a ciągle prawdą pozostaje sokratejskie "wiem, że nic nie wiem": myśl, która otwiera i zamyka ludzkie poznawanie Wszechświata i Człowieka.

Bóg - niepotrzebna hipoteza? Skoro, jak sądzą dziennikarze (którzy przecież zawodowo znają się na wszystkim) oraz ludzie bardzo wykształceni i bardzo oświeceni, istnieje przeciwstawienie nauka - wiara (czyli, że w XXI wieku nauka oznacza postęp, a wiara w Boga oznacza ciemnotę i zabobon), to dlaczego trafiają się naukowcy wierzący w Boga? Gorzej: większość naukowców wierzy w Boga? Na Boga, dlaczego?! Nawet - o dziwo! - w "naukach społecznych" (które od zarania, a zwłaszcza w socjalizmie, prawdę mają za nic), nawet w tych "dyscyplinach twórczości ideologicznej" trafiają się naukowcy, którzy twierdzą, że jeśli zaneguje się istnienie Boga, to w istocie wtedy "niepotrzebną hipotezą" stanie się wszystko, a więc tym bardziej nauka. "I kto tu jest naiwny?" (jak Michel Corleone spytał Kay Adams, gdy ta oskarżyła go o naiwność, a jego ojca o robienie złych rzeczy, których nie robią "wielcy i porządni ludzie").  

Wspominki jednego z polskich fizyków, który osiągnął międzynarodową pozycję (takich fizyków w XX wieku była nawet liczna grupa). Standardowy zestaw tematów: żydowskie pochodzenie, komunizm, nauka jako zabawa w Boga, emigracja do Ameryki Północnej i podejrzenie o działania wywiadowcze na rzecz ZSRR po wojnie, powrót do kraju i budowa stalinowskiego PRL-u. Jak w tych ramach wygląda autoportret jednego ze współpracowników Alberta Einsteina?