Płyty winylowe

Edith Piaf w swoich największych przebojach.

Co tu pisać: La Scala, Victor de Sabata, Maria Callas, Giuseppe Di Stefano, Tito Gobbi... . Rozkosz dla miłośników mistrzowskiej sztuki operowej połowy XX wieku. Węgierskie wydanie nagrania EMI. Jakość płyt i okładki odpowiada jakości muzyki. 

Połączenie rocka i operetki (w sensie dosłownym i przenośnym). Szaleństwo rynku muzycznego przełomu lat 70-tych i 80-tych XX wieku. Japońskie, pierwsze wydanie.

Kwintesencja rockowego kiczu, apoteoza operetkowej pompatyczności, przebojowa pretensjonalność podniesiona do groteskowego, niemal karykaturalnego sentymentalizmu. Płyta, która miała od roku 1975, tj. od swego pierwszego wydania, aż... 578 wydań! Płyty winylowe, kasety magnetofonowe, taśmy samochodowe, płyty CD - 578 wydań na całym świecie. I to nie koniec, bo każdego roku dochodzą nowe edycje (oferowana przez nas jest drugim niemieckim wydaniem z 1976 roku). Płyta idealna, marzenie handlowca: płyta dla wszystkich, dla dzieci i dla rodziców, dla zakochanych i dla zbuntowanych, dla każdego coś miłego - klasyfikowana jest bowiem zarówno jako Hard Rock, jak i Glam, jako Classic Rock, jak i Pop Rock, jako Arena Rock, jak i Prog Rock, a nawet jako Art Rock. Idealny produkt marketingowy: tyle "targetów", że w zasadzie każdego można trafić (jak karabin maszynowy: celność jako efekt szerokiego pola rażenia). Pastisz pastiszu - pastisz na salonach. Rock porzuca bunt i staje się biznesem, dużym biznesem. Tym większym, że również życie osobiste lidera zespołu stało się modnym towarem, doskonałym tworzywem do ulepienia jednego z glinianych idoli, świątków współczesnego świata.

Nagranie cyfrowe z 1985 roku. Zoltan Kocsis (fortepian), Orkiestra Symfoniczna San Francisco, dyryguje Edo de Waart.

Zoltan Kocsis - fortepian, Orkiestra Symfoniczna San Francisco, dyryguje Edo De Waart.

Płyta winylowa z 1969 roku. Współczesny jazz z gitarą w roli głównej.

Pierwsza płyta Republiki z ich największym przebojem ze stanu wojennego, wydana w 1983 roku. Jak się wówczas mówiło jeden z wentyli, którymi spuszczano napięcie - w tym wypadku wentyl młodzieżowy. Muzyka była połączona z polityką czy ktoś chciał czy nie chciał, bo w tamtym czasie wszystko było odczytywane w kontekście politycznym i we wszystkim dopatrywano się aluzji politycznych. Jeszcze jeden element ze sprytnej układanki i manipulacji, do której świadomie i nieświadomie przyczyniały się rozgłośnie radiowe i "polski rock".

Return To Forever, Musicmagic, czyli Chick Corea w roli głównej i "musical fun with no barriers of musical style or type of audience". Płyta winylowa - amerykańskie tłoczenie z 1977 roku.

Miklos Perenyi na wiolonczeli, Laszlo Barsony na skrzypcach. Węgierską Orkiestrą Symfoniczną dyryguje Janos Ferencsik. 

Zdenek Tyslar gra na rogu (francuskim), towarzyszy mu Praska Orkiestra Symfoniczna, a całością dyryguje Jiri Belohlavek, będący wówczas u progu międzynarodowej kariery.

Dwa poematy symfoniczne: Till Eulenspiegel i Don Juan w wykonaniu Budapesztańskiej Orkiestry Symfonicznej, którą dyryguje Ken-Ichiro Kobayashi.

Chor der Deutschen Staatsoper Berlin, Staatskapelle Berlin - Otmar Suitner. Martin Ritzman, Hanne-Lore Kuhse, Ludmila Dvorakowa, Karl-Heinz Stryczek, Theo Adam.

Wybrane fragmenty opery w NRD-owskiej wersji (czyli chyba najlepiej oddającej teutońskiego ducha dzieła). Wykonanie, na które warto zwrócić uwagę chociażby ze względu na baryton.

Wykonawcy: Rene Kollo, Theo Adam, Jeannine Altmeyer, Peter Schreier, Norma Sharp. Orkiestrą Staatskapelle Dresden dyryguje Marek Janowski.

Rory Gallagher, Deuce. Druga płyta gitarzysty, nagrana w 1971 roku. Pierwsze niemieckie tłoczenie z roku nagrania płyty. 

Płyta winylowa wydana w 1984 w NRD. Direct Metal Mastering. Wszystko jest przeszłością.

Nagranie koncertu Santany w Japonii, w 1973 roku. Płyta legenda, a właściwie 3 płyty. Pierwotnie płyta ukazała się w 1974 roku tylko w Japonii. W Europie płytę wydano w 1975 roku (tę wersję sprzedajemy - pierwsze holenderskie tłoczenie). No i okładka z plakatami, którą, jeśli chce się całą rozłożyć, trzeba mieć wolnych kilka metrów kwadratowych, a jeśli chce się obejrzeć, trzeba mieć dużo wolnego czasu (i cierpliwości).

Piąta płyta studyjna. Santana - w towarzystwie doskonałych muzyków - brawurowo łączy rock z jazzem i z muzyką latynoską.

Polski rock w ataku, tym razem w ataku na sowiecką strefę okupacyjną. Płyta nagrana i wydana w NRD, w 1978 roku. Rock progresywny, który był jednak lekko regresywny.

Franz Schubert. Sinfonie C-dur. Staatskapelle Dresden. Dirigent Wolfgang Sawallisch. Wszystko po niemiecku, bo to niemiecka płyta. A dokładnie "wschodnioniemiecka", jak nazywało się sowiecką strefę okupacyjną, choć muzyka - nawet wtedy - nie znała granic.