Książki

Obszerny szkic monograficzny plus zbiór najistotniejszych dzieł niemieckiego filozofa, Wilhelna Dilthey'a.

Zanim utrata zmysłów stała się już zupełnie oczywista Nietzsche napisał kilka książek, które zamiast świadczyć o jego osuwaniu się w szaleństwo, uwiodły miliony "brodzących w ciemności" "intelektualistów". Zło, jakiemu dała pożywkę chora i obłąkana pisanina Nietzschego jest niestety bardzo wymierne - "po owocach go poznacie": dziesiątki milionów ludzkich istnień i piekło na ziemi totalitarnych ideologii.

Kolejna książka o zbrodniach niemieckich. I niemieckich obozach. 

Zbigniew Dworak, Z astronomią za pan brat. Matematycznie i fizycznie o astronomii. Piękno wszechświata i piękno ludzkiej myśli zdolnej poznawać "splendory rozpięte nad głową naszą".

W dwóch tomach, na przeszło 1500 stronach, ze zdjęciami, wykresami, rysunkami planami, indeksami: wszystko, co można wiedzieć o II wojnie światowej toczącej się na Pacyfiku. Wojna z Japonią trwała 1364 dni, 5 godzin i 44 minuty. Pochłonęła miliony ofiar, a ten nieznany wcześniej historii teatr okrucieństwa zakończył się też wyjątkowo: pierwszym (i jak na razie ostatnim) użyciem broni atomowej. USA jest jedynym państwem w dziejach ludzkości, które tej broni użyło i to w dodatku przeciwko ludności cywilnej. Podobno był to jedyny sposób na zakończenie wojny.

Praca historyczna z PRL-u (Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej), z czasów, gdy istniał NRF (czyli Niemiecka Republika Federalna, jak nazywano najpierw RFN, czyli Republikę Federalną Niemiec) i obowiązywała doktryna militarna ZSRR (Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich), według której największym zagrożeniem dla pokoju w drugiej połowie XX wieku był "imperializm amerykański wspierający militaryzm i rewizjonizm niemiecki". O dziwo w książce wiele interesujących informacji, tylko jak ma je wyłowić ktoś, kto dopiero zaczyna poznawać tajemnice historii? 

Cuda techniki w służbie śmierci. Opisy, zdjęcia, plany, tabele i zestawienia.

Dawno, dawno temu, kiedy młodzież czytała książki, przygody Pana Samochodzika należały do lektur zwyczajowo obowiązkowych. Czytelników wciągała sensacyjna intryga, a Pan Tomasz, detektyw amator, budził sympatię bo - choć był dorosłym mężczyzną - to jednak myślał i działał jak kilkunastoletni czytelnicy jego przygód. Książki były zatem doskonale dla nich zrozumiałe, a zachowania bohaterów naturalne. Świat był prosty, dobro zwyciężało, a złoczyńcy również nie przekraczali granic przyzwoitości. Nie byli to zwyrodniali psychopaci i socjopaci, tylko "normalni" ludzie, którzy - powodowani dosyć pospolitą chęcią szybkiego wzbogacenia się - wybrali ścieżki występku, a nie solidnej, uczciwej pracy (ale zawsze była szansa na ich powrót do uczciwego i przyzwoitego życia). Przygody były opisane językiem prostym, w istocie gazetowym, takim, jakim pisano artykuły w prasie harcerskiej i młodzieżowej tamtych lat. Niby nic wielkiego, ot, popularne pisarstwo dla PRL-owskiej młodzieży (bo przecież mimo wszystko jednak nie literatura), a wszak w porównaniu z przekazami, którymi karmią się oczy i umysły współczesnych nastolatków wyżyny rzemiosła pisarskiego, dobrego smaku i kultury, nie tylko językowej. Książka, która bawi, a nie szkodzi, czy deprawuje (jakże dziwna, a przecież nie zaskakująca współcześnie, rekomendacja). Ale jak długo jeszcze? Tylko patrzeć, jak Pan Samochodzik, który radził sobie bez problemu z PRL-owską cenzurą, jako przedstawiciel świata tradycyjnych ról społecznych, polegnie w starciu z cenzorami zwalczającymi "język nienawiści" i strzegącymi "poprawności politycznej". Skoro rewolucyjni twórcy nowego porządku "dostosowują do wymogów współczesności" Agathę Christie, to niby dlaczego mieliby uszanować Zbigniewa Nienackiego? Trzeba by zacząć od tego, że nie "Pan Samochodzik", tylko "Niebinarne Płciowo Zwierzę Ludzkie Ekologiczny Pojazd O Napędzie Elektrycznym", a dalej pójdzie już jak z płatka...  

Książka dla młodzieży, opowiadająca o przygodach nietypowego detektywa.

Jak w tytule. Warsztaty menadżerskie.

Raptularz prawdziwy, choć jednak poddany redakcji i rodzinnej cenzurze. Taki przebrany dla gawiedzi groch z kapustą, bigos hultajski dla gości, "materii pomieszanie", ale z rozwagą. Notatki, wspomnienia, uwagi własne i zasłyszane, anegdoty, relacje z różnych wydarzeń, rozważania krótkie i dywagacje ocierające się o eseje, wycinki prasowe, różne drobiazgi codzienne (np. bilety, programy teatralne, rysunki, itp.). Kultura (głównie, co zrozumiałe, teatr), polityka, rodzina, przyjaciele, znajomi,... - codzienność rozpięta między banalnością, która umknęła by w nicość, gdyby nie "Raptularz", a historycznością, która - także dzięki "Raptularzowi" - zyskuje życie. Lektura nieco plotkarska, ale dla wszystkich tropicieli żywej historii pasjonująca przez różnorodność wierną życiu realnemu. Szczerość i dystans budzące wiarę, że nie udawane, a tak zgrabnie ujęte, że nawet snobizm czynią namiastką uroku i wdzięku oraz bezstronności. Np. spostrzeżenie, że "polityką zajmują się ludzie, którzy nie potrafią nic innego" dotyczy nie "ich", ale w ogóle polityków, w tym "naszych" również. Jak może być inaczej, skoro "wszystkie przemiany (...) okazały się w końcu powierzchowne lub pozorne, a to, co mamy, jest kontynuacją Polski "ludowej". Napis na murze z 1989 roku: "Siedzi Lechu / Przy Wojciechu / A nam wcale / Nie do śmiechu". Zapiski od 1965 roku do roku 1992 (kończą się dwa miesiące przed śmiercią).

Trzeci tom "Historii Powszechnej" napisał Zbigniew Wójcik, chyba największy specjalista od tego okresu w PRL-owskiej nauce, stąd książka jest uważana za jeden z podstawowych podręczników opowiadających o XVI - XVII wieku. Choć w zasadzie w każdym znajdziemy to samo: wojny, wojny, wojny... . Kolejna odsłona ogólnoświatowej rzezi, która trwa od Kaina po nasze dni.

Książka "niekończąca się opowieść". Rozmowa z aktorem - jednym z najwybitniejszych polskich aktorów. Na dokładkę wywiady z innymi "ludźmi z branży", aktorami i reżyserami. A na zakończenie spis wszystkich dokonań aktora, o którym Gustaw Holoubek mówił, że był "mistrzem słowa".

Przedwojenna Warszawa we wspomnieniach "prostego człowieka". Obserwacja na marginesie: na wszystkich archiwalnych zdjęciach ulic Warszawy są tramwaje. Porównaliśmy mapę Warszawy z lat 30-tych XX wieku z planem Warszawy dzisiejszej i byliśmy zaskoczeni, jak gęsta była przed wojną sieć tramwajowa. Tramwajem można było dojechać w zasadzie wszędzie - ideał komunikacji publicznej. 

Nawet jeśli nie uznaje się sensowności określenia „IV RP”, to i tak każdy widzi, że skończyła się pewna epoka.

Podręcznik logiki języka naturalnego, wydanie IV.

Książka historyczna, a nie romantyczne bajki o piratach, zatem smutny, czasem przerażający, czasem wstrząsający zapis walk, nawet wojen, zbrodni i okrucieństw popełnianych na morzach i oceanach, a także na lądach - bliższych i dalszych wybrzeżach, od starożytności po wiek XIX. Zbrodniarze i rabusie, a wśród nich nie mniej bezwzględne i groźne kobiety. Zamiast uroczych i pełnych fantazji "morskich opowieści" o niepokornych opryszkach morskich, poznajemy historię zbrodni i patologii. Autor odtwarza historię morskich bandytów oraz opisuje ich świat, jego obyczajowość, zasady organizacji i sposób życia tej wyjątkowej grupy społecznej, a także rekonstruuje system wartości i "kodeks" prawa pirackiego. Temat kusi i ciekawi, relacja wciąga, obraz - jak obraz każdej zbrodni - przeraża. 

Technologia, receptury (i obyczaje) związane z tworzeniem napojów mieszanych alkoholowych (i bezalkoholowych). Jedyna taka książka w Polsce! Sama lektura może przyprawić o zawrót głowy...

Książka pięknie wydana, tak pięknie, że reprodukowane w niej kartki żywnościowe (kredowy papier, najwyższej jakości druk) w niczym w zasadzie nie przypominają autentycznych "bonów towarowych". I tak jest ze wszystkim: beznadzieja PRL-u w upudrowana, umalowana - taka "rzeczywistość nierzeczywista", albo "nierzeczywistość niegroźna". Książka w roku wydania kosztowała 40 złotych. Teraz warta jest grosze. Sowiecka strefa okupacyjna zwana PRL-em g... wszystkich obchodzi. Wydawca reklamuje "państwo" przedstawione w "Leksykonie" jako "fascynujący świat, wspaniała wycieczka". Jak mówił Pietrzak: "gdybym nie wiedział, że głupota, pomyślałbym, że prowokacja". 

W małej, kieszonkowej formie ogrom wiadomości i treści. Rzecz niezbędna dla miłośnika i kolekcjonera zegarów.