Filozofia, socjologia, psychologia, religia...

Twórca psychologii i dzieło, które zapoczątkowało - jak wielu badaczy duszy uważa - tę dyscyplinę badań (tak bezpieczniej, bo na określenie psychologii jako dyscypliny naukowej, mógłby się podnieść głośny protest, a my chcemy spokojnie zajmować się sprzedażą książek, bez udziału w zbyt emocjonalnych kontrowersjach z teorii nauki).

Dzieło fundamentalne - my z niego wszyscy.

Arystoteles - niebawem będzie zakazany, a jego książki zostaną spalone lub pójdą na przemiał. Wszak taką metodę usuwania książek niezgodnych z ideologią stosuje zawsze socjalizm, nie ważne czy czerwony, czy brunatny, czy zielony, czy czarny (ha! nie ma socjalizmu białego!). Dlaczego Arystotelesa zakażą (w sensie "zabronić", nie "zarazić" - wyjaśnienie ważne w czasach rządowo ogłoszonej pandemii)? Ano dlatego, że przecież Arystoteles nie tylko korzystał z pracy niewolników, ale i cały system niewolnictwa filozoficznie tłumaczył!

Wysokiej klasy dzieło literackie będące zarazem poematem filozoficznym. Anonimowym, co częste w przypadku literatury indyjskiej.

Aśwaghosza (po polsku: Koniogłosy), żyjący w II wieku indyjski filozof-poeta, uznawany za dwunastego patriarchę medytacyjnej linii buddyzmu. Tłumaczenie jego poezji pochodzi z początku XX wieku, czyli z czasów, kiedy podziw dla wschodnich duchowości przybrał rygor salonowego obowiązku. Z sanskrytu przełożył Andrzej Gawroński, a do wydania obecnego (drugiego) przyczynił się Eugeniusz Słuszkiewicz, który pierwsze wydanie przejrzał, uzupełnił, opracował i opatrzył posłowiem.

Kolejny geniusz (we własnej ocenie oczywiście), który w imię "wyzwolenia ludzkości" położył podwaliny pod cywilizacją śmierci. Tym się różni od podobnych wyzwolicieli, że - dla żartu chyba - nazwał swoją filozofię "pozytywną". 

Jaśnie oświecony (z przyrodzenia i z przeżytej iluminacji) snuje wspomnienia. 

Zabytek! Wydanie drugiego obiegu, albo - jak wtedy mówiono - podziemne.

Na początku człowiek posłuchał węża (który był "bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył") i uwierzył, że może żyć bez Boga i że odwracając się od Boga sam zostanie bogiem i "na pewno nie umrze". Oto istota obietnic szatańskich od samego początku, od stworzenia świata: zawsze są kłamstwem. Wszak mimo obietnic szatańskich potomkowie Adama i Ewy nie stali się jako bogowie. Stali się zagubionymi w świecie sierotami, bezradnymi dziećmi, które jednak ciągle wierzą w to, że zbudują sobie same raj na ziemi bez Ojca, a nawet wbrew Ojcu. Jakby Raj nie był Jego darem i własnością. I tak, niemal od stworzenia świata, wygnańcy z Raju, stale łudzący się, że nie zostali oszukani przez "starodawnego węża", budują swoje "raje". Aztekowie - oto kolejna próba realizacji obietnic szatańskich spod "drzewa, które rosło w środku ogrodu". I to próba jedna z najbardziej demonicznych: okrutna, szaleńczo mordercza cywilizacja, która z masowego mordu i masowych, publicznych tortur uczyniła istotę i sens swojego istnienia. Koszmarna, wynaturzona, chora kultura, której kres położyło dopiero chrześcijaństwo. Zdarzają się co prawda półgłówki, które próbują bronić masowych, sadystycznych ofiar z ludzi i przeciwstawiać zwyrodniałe i obłąkane "wartości religijne interesującej cywilizacji Azteków" chrześcijańskiej miłości bliźniego, ale nawet oni zwykle milkną, gdy zada się im jedno pytanie: doprawdy uważasz, że to są równoważne kultury? Czy naprawdę wolisz torturować bliźnich, żywym wyrywać serca i ubierać się na kilka tygodni w zdartą z nich skórę niż ćwiczyć się w miłości bliźniego? Doprawdy, teza o równowartości religii i kultur mogła powstać tylko w całkowicie zidiociałym lub zdeprawowanym umyśle. Cóż, jeszcze jedno szatańskie oszustwo. Uwaga: książka dla ludzi o o mocnych nerwach - prawie każda stronica niemal lepi się od krwi i krzyczy bólem i rozpaczą zamęczonych ofiar.

Podstawowe założenia taoizmu wysnute z historii „Kubusia Puchatka”.

O sprawach fizyki bez języka fizyka i matematyka.

Znaczy się „Czy dziki jest rzeczywiście dziki?”

Zagadnienia filozofii, wybrane według kryterium Russela – czyli by o danej  kwestii mógł napisać coś dodatniego i konstruktywnego.

XIII - wieczny filozof, prekursor przekonania o matematyczno - empirycznym fundamencie nauki. Przy okazji twórca teorii szkieł wypukłych (przewidział wynalezienie soczewek, mikroskopu i teleskopu), reformator kalendarza...  

Oksfordzki naukowiec i filozof. Franciszkanin. Czym byłaby nauka, gdyby nie średniowieczne uniwersytety? Czym byłaby nauka, gdyby nie franciszkanie, którzy założyli uniwersytet w Oksfordzie? Czym byłaby nauka, gdyby nie niezliczone tysiące ludzi głębokiej wiary, którzy, w ożywionym Duchem zachwycie nad Bożym Dziełem, poświęcili życie poznawaniu prawdy? I czemu służy nauka, jeśli przestaje jej świecić dobro i prawda, a zaczyna nią rządzić pycha, próżność i chciwość?

Sławni ludzie i celebryci PRL-u (wtedy mówiło się "intelektualiści", ale częściej "inteligencja pracująca", "inteligencja twórcza" lub "ludzie kultury i sztuki") i książki w ich życiu. Czy lepiej: ich życie w książkach. No, przecież ostatecznie gdzieś musiało być...

Podtytuł: "Podręcznik dla humanistów". Książka dla wszystkich, którzy interesują się logiką, językiem, prawdą. 

Encyklika Caritas in veritate Ojca Świętego Benedykta XVI do biskupów, prezbiterów i diakonów do osób konsekrowanych i wszystkich wiernych świeckich o integralnym rozwoju ludzkim w miłości i prawdzie. Oto cały tytuł.

Cytaty zaczerpnięte z różnych tekstów i wypowiedzi "Papieża Emeryta" (ale pochodzące z czasów jeszcze przed-emerytalnych) i przypisane do każdego dnia roku. Książka bez imprimatur. No właśnie, dlaczego? Przecież chyba nie ze względu na "niekatechetyczność" owych myśli? Czy może dlatego, że się nie chciało o to starać? Ciekawa rzecz z tym odwracaniem się od tradycji, z tym zanikaniem imprimatur w części XXI-wiecznych religijnych publikacji i wydawnictw. Część Kościoła uznała, że istotą wiary jest tej wiary "nowoczesność" (?), czyli ufa bardziej jakiejś "reformie" (jakiej? czyjej? której?) niż własnej tradycji. Czy dziwne, zatem, że ta część Kościoła - usuwając swoją tradycję - sama również zanika?

Wybór krótkich cytatów z tekstów, które wygłosił, bądź opublikował Benedykt XVI w pierwszym roku swojego pontyfikatu (kwiecień 2005 - marzec 2006). Książeczka jest spolszczeniem włoskiego wydawnictwa.