Filmy

Jeszcze jeden dowód, że amerykanie nie mają kultury tylko show-business. Jacy piękni mordercy! Jacy uroczy psychopaci! Jaka cudowna hameryka! Barabasz zawsze zwycięża, może tym razem łatwiej, skoro ma twarz Warren'a Beatty... Film z 1967 roku.

Dwie żony (jedna żyje, druga, choć nie żyje, jest dla męża cieleśnie, w całej okazałości, bardziej realna, pociągająca i widzialna - stąd tytuł), jedna nie-żona (żyjąca i o ciele bezdyskusyjnie realnym, choć też zjawiskowym, i którego powab ułatwia edukację erotyczną małoletniego (!) syna) i mąż pogrążający się w fantazjach i obłędzie. Dla jednych krytyków był to horror (nawet "erotyczny horror" - karkołomna nomenklatura), dla innych film grozy, byli i tacy, którzy nazywali go filmem psychologicznym, a dla widzów była to niezobowiązująca opowieść z "fajnymi momentami".   

Wielka Encyklopedia Lotnictwa - jak pisze wydawca: "najbardziej kompletny zbiór danych z dziedziny awiacji". I rzeczywiście, dzieło przytłacza nie tylko wielkością materiałów wydrukowanych, ale również ilością współtworzących Encyklopedię filmów DVD. Sto czternaście zeszytów (zapełniających cztery segregatory) i tyle samo płyt DVD! Jest co czytać (kopalnia informacji historycznych i danych technicznych) i oglądać na papierze (ogromna ilość ilustracji: zdjęć, przekrojów, schematów malowania, planów...) oraz na ekranie (114 płyt DVD z filmami dokumentalnymi i historycznymi, często publikowanymi tylko w tym wydawnictwie). Na całą Encyklopedię trzeba mieć albo porządne półki, albo wytrzymałą szafkę: filmy i segregatory zajmują około dwóch (!) metrów i ważą kilka kilogramów. Zeszyty z filmami wydawano przez kilka lat. W każdym zeszycie były karty z różnych działów Encyklopedii do samodzielnego podzielenia na tematy i do samodzielnego umieszczenia - zgodnego z tymi tematami - w segregatorach. My ich jeszcze nie podzieliliśmy: lektura i praca na długi czas. Miłośnik lotnictwa będzie miał co robić przez lata: czytanie, segregowanie tematyczne materiałów, oglądanie filmów DVD. Rzeczywiście wielka encyklopedia.

Pierwszy numer wydawnictwa, które ukazywało się przez kilka lat. Do każdego zeszytu, zwierającego materiały przeznaczone do uzupełniania różnych działów encyklopedii, dołączana była płyta DVD z filmami dokumentalnymi o historii lotnictwa: o statkach powietrznych, o walkach w powietrzu, itp. Jak wyglądała Encyklopedia Lotnictwa w całości można zobaczyć w Antykwariacie, bo mamy również (niezależnie prezentowany) komplet zeszytów, segregatorów i filmów.

Reżyseria Paolo Sorrentino. Oscar 2014 za najlepszy film zagraniczny, Złoty Glob 2014, najlepszy europejski film roku 2013.

Bieszczady w pierwszych latach okupacji sowieckiej po "wyzwoleniu". Film nakręcono w 1968 roku, a więc zgodnie z zasadą, którą tak zgrabnie wyraził reżyser z "Misia": "na każdą rzecz można patrzeć z dwóch stron: jest prawda czasów, o których mówimy i prawda ekranu, która mówi...". 

Horror w rzeczywistości, bo początek stanu wojennego i horror na ekranie. Wszystko po raz pierwszy i wszystko straszne.

Złodziej, który ze złodziejskim honorem planuje zakończyć swoją „karierę” natrafia na nieoczekiwane trudności.

Rekonstrukcja cyfrowa filmu w standardzie Q DVD - czyli, jak zapewnia wydawca, kolory wyglądają lepiej niż w oryginale (wierzymy, bo wydawca jest specjalistą od koloryzowania).

Szerokoekranowa, z przestrzennym dźwiękiem, o 30 minut dłuższa od wersji kinowej "wersja reżyserska" filmu o festiwalu muzycznym, który stał się wydarzeniem społecznym i politycznym. Symboliczny początek nowej epoki, początek procesu przemiany demokracji z "rządów ludu" w rządy mniejszości, a finalnie w dyktaturę mniejszości. Symboliczny początek przemiany cywilizacji rozumu w cywilizację emocji. Jaka piękna (?) katastrofa... Cywilizacyjna, bo nie ekonomiczna, choć ile kosztowała, kto ją sfinansował i ile ktoś (kto?) na niej zarobił, czyli ile dało się wycisnąć z hasła "pokój, miłość i szczęście" - te informacje są niedostępne. Może właśnie i z tego powodu there's no business like show business...

Film Romana Polańskiego z zabójczą Catherine Deneuve...

Almodovar, czyli dla jednych film do oglądania na klęczkach (sztuka wymaga poświęceń), dla innych pretensjonalny bełkot nie do oglądania, nawet w najwygodniejszym fotelu. Ale przecież film dostał Oscara, nagrodę w Cannes, Felixa, Cezara, nagrodę BAFTA. Tyle nagród! To musi być dzieło wybitne. Chyba nikt nie przypuszcza, że nagrody może dostawać film nic nie warty, doceniony jedynie za modne obrażanie tych, których należy obrazić (zgodnie z nakazami poprawności politycznej oczywiście), o którym, że jest dziełem ponadczasowym nie powiedzą nawet zakochani w reżyserze. Arystoteles oczekiwał od sztuki oczyszczenia, współczesność zadowala się zbrukaniem. Oto różnica między sztuką i filozofią klasyczną, a modną, współczesną "działalnością artystyczną" i "krytyką artystyczną". Ciekawe, jakie filmy kręciliby Ateńczycy 2500 lat temu? I może przekonanie, że sztuka oczyszcza brało się stąd, że nie znali filmu?

Tradycyjny motyw mściciela przemierzającego Dziki Zachód w poszukiwaniu zemsty w „Wyjętym spod prawa Josey Walesie” zyskał nowe, znacznie uatrakcyjnione oblicze.

Policjant i świadek koronny stają przed prawdziwym „Wyzwaniem” - dotrzeć z Las Vegas do Phoenix i nie dać się zabić (w tym także przez innych policjantów).

"Wzgórze rozdartych serc" to kolejny film, w którym można poznać Clinta Eastwooda nie tylko od aktorskiej, ale i reżyserskiej strony.

Jak skutecznie pozbyć się dwóch rywalizujących ze sobą grup przemytników? Współpracując z obiema, nawet „Za garść dolarów”.

Film Neil'a Simon'a "Zabity na śmierć" to komedia, gdzie najsłynniejsi detektywi mają nie tylko rozwikłać zagadkę zapowiadanego morderstwa, ale, co chyba ważniejsze, mają nie dać się zabić. Gwiazdorska obsada oraz dodatkowo Truman Capote w roli sprawcy całego zamieszania. Film nakręcono w 1976 roku.

"Zabójcza broń" na kasetach VHS, czyli - choć kasety firmowe - jakość inna niż DVD, ale nagrania są z lektorem polskim, a nie z napisami. To atut dla wszystkich, którzy wolą oglądać filmy, niż je czytać. Kopie wersji kinowych, nie są ulepszone cyfrowo.

Czarno-biały klasyk czarnego kryminału. Drobiazgowo zaplanowany skok i... . Sytuacje tyle razy filmowane: duże pieniądze i grupa spryciarzy. Ale to, co gładko udaje się gwiazdom w "Ocean's eleven", w "czarnym kryminale" potoczy się zaskakująco. Oczywiście nie zdradzimy jak. To już trzeba samemu zobaczyć... 

PRLowska komedia kryminalna. Fronczewski spaceruje po Nowym Yorku i zaczepia policjantów, amerykańscy gangsterzy ścigają się po lesie w ogromnych samochodach z niemieckiego szrotu, a na pudełku Borewicz (na imię ma "porucznik") nazwany jest polskim James'em Bond,em. Wiadomo: przecież Roger Moore to angielski Bronisław Cieślak.