CD

Ścieżka dźwiękowa filmu - muzyka Ry Cooder.  

Informacja z okładki: "THIS ALBUM IS DEDICATED TO JON LORD. Souls, having touched, are forever entwined".

"Divine Liturgy for the Feast of St Peter and St Paul." The Russian Patriarchate Choir, Anatoly Grindenko. Płyta z nagrodami (zachowały się nalepki, którymi była ozdobiona foliowa koszulka płyty): "CHOC Le Monde de la Musique", "DIAPASON  D'OR".

Osiemnaście hitów pana doktora z gitarą (elektryczną).

Elliott Carter. Clarinet Concerto (1996 - Michael Collins - clarinet, London Sinfonietta), Symphonia Sum Fluxae Pretium Spei (1993-96, BBC Symphony Orchestra). Oliver Knussen. World Premiere Recordings.

Zbiór najlepszych przedstawicieli hiszpańskiego chilloutu, czyli Flamenco Chill.

Zespól zaczynał w 1967 roku jako zespół rockowy a skończył... No, może jeszcze nie skończył. W każdym razie płytę wydaną w 20 lat po założeniu grupy, w 1987 roku, umieściliśmy w kategorii pop. Co dalej? Płyta przebojowa.

Psychodelia i hard-rock z Japonii. Legendarne nagrania z 1971. Połączenie zachodniego rocka z japońską tradycją muzyczną. Jak wydanie płyty: prawie cała okładka po japońsku, ale śpiew po angielsku. Choć może z drugiej strony, jak to się zdarzyło w jednej audycji z muzyką rockową, kiedy ktoś zauważył, że trudno zrozumieć o czym śpiewa skośnooki wokalista, prowadzący wypalił: "a kogo obchodzi o czym śpiewają rockowcy, ważna jest muzyka!"

Muzyka kameralna z XVII wieku. Giovanni Battista Fontana: Sonate a 1.2.3.per il violino, o cornetto, fagotto, chitarone, violoncino o simile altro istrumento. Giovanni Paolo Cima, Andrea Cima: Sei Sonate, per instrument a due, tre e quatro. Francesco Turini: 6 Sonatas for 2 violins & continuo. Ensemble Sonnerie: Monica Huggett - violin, Bruce Dickey - corneto, Sarah Cunningham - cello, Gary Cooper - harpsichord, organ, virginals (chyba wiemy, kto był idolem rodziców klawiszowca).

2 CD. Prawdziwa gratka dla miłośników klawesynu. Nagranie z nagrodami.

Frank Zappa i jego najlepiej sprzedająca się płyta: Sheik Yerbouti. Niektóre piosenki bywały zakazywane z różnych względów, od politycznych po obyczajowe. Prawdę mówiąc, skoro wszystko można powiedzieć (zaśpiewać) to po co w ogóle się fatygować? Jeśli wszystko wolno i można, to wszystko - dosyć szybko odkrywa się tę prawdę - nie ma sensu. Gdzie swawola użycia tam znika - o dziwo - wola życia. Ale skąd o tym miał wiedzieć muzyk rockowy? A taki był mądry - amerykanski... szkoda...

Jedno z najsłynniejszych i najpiękniejszych wykonań, wyraz kunsztu Wiedeńskich Filharmoników oraz popis mistrzostwa Riccardo Muti. Ktoś napisał nawet, że niniejsze nagranie to "prawdziwy gejzer twórczej energii". No proszę, a co by pisano, gdyby symfonia była jednak skończona? (Wiemy, wiemy, ona się tylko tak nazywa, a w istocie jest skończona i ma tylko dwie części, bo tyle miała mieć, tak tylko zażartowaliśmy, bo recenzja nam się spodobała - taki "gejzer marketingowych zachwytów").

Franz Schubert, Winterreise D 911. Dietrich Fischer-Dieskau - Baritone, Jorg Demus - Piano. Płyta z serii "Legendary Recordings From The Deutsche Grammophon Catalogue". Płyta LP nagrana w 1965 roku zdobyła w roku wydania - 1966 - 3 prestiżowe nagrody: Grand Prix des Discophiles, Grand Prix National du Disque Belge, Orphee d'Or. 

Czterej panowie spotkali się dwa razy (10 i 11 czerwca 2007 roku) w klubie "Yoshi", pograli sobie dla publiczności i nagrali płytę. Płyta kolorowa i jasna (nie tylko okładka). 

Tym razem wszystko oprócz bluesa. Dziesięć utworów: ostatni z bonusem - żartem (coś jak "Po ten księżyc złoty" Breakout'ów). 

Płyta z 2002 roku: gitara, bas i perkusja w nowoczesnych wariacjach na temat Jimi'ego Hendrix'a i Stevie Ray Vaughan'a.

Georg Heinrich Backofen (1768-1830), trzy koncerty na klarnet i orkiestrę.

Rocznicowe (trzydziesta rocznica - 2000 rok), specjalne wydanie albumu, którym George Harrison rozpoczął własne życie muzyczne po opuszczeniu The Beatles w 1970 roku (cztery karły z okładki to aluzja do The Beatles). Eksplozja tłumionego talentu zaowocowała najlepszą (jak uważa wielu krytyków) i najlepiej sprzedającą się płytą (tu już świadczą suche liczby) byłego Beatlesa. Ani Lennon, ani McCartney nie osiągnęli takiego sukcesu komercyjnego jak ich przyjaciel, którego utwory systematycznie starali się pomijać na płytach, kiedy byli jeszcze "słynną czwórką z Liverpoolu". Specjalne rocznicowe wydanie ze specjalnymi okładkami i specjalnymi dodatkami - między innymi "My Sweet Lord" zaśpiewane i nagrane przez Harrisona w 2000 roku, na kilka miesięcy przed śmiercią. 

The Astor Quartet (Gidon Kremer - violin, Per Arne Glorvigen - bandoneon, Vadim Sakharow - piano, Alois Posch - double bass) with guest artists (Odair Assad - guitar, Sergio Assad - guitar, Milva - vocals, Gaetano Veloso - narrator on El Tango).

Nagranie na żywo.