VW Caravelle Rotes Kreuz. Wiking, skala 1:87

Wartburg 353 z 1966 roku: w PRL szczyt marzeń motoryzacyjnych, bo na tle pozostałych, popularnych wówczas samochodów, najbardziej przypominał samochód właśnie, obiecywał największy komfort i dawał nadzieję na największą niezawodność. Limuzyna z "enerdówka" z dwusuwowym, smrodliwym silnikiem. Tak skończyła samodzielną produkcję największa, hitlerowska fabryka BMW: po 1945 roku przejęta przez sowietów, produkowała Wartburgi do 1991 roku, kiedy wreszcie skończono ich wytwarzanie, bo nikt ich nie chciał kupować. Okazało się, że lepszy szrot z Niemiec Zachodnich niż "nówka sztuka nieśmigana" z Niemic Wschodnich. Model w skali H0 z charakterystyczną dla firmy Herpa wysoką jakością miniaturyzacji.

Cadillac Eldorado z 1959 roku, czyli IV generacja tego modelu. Różowy symbol amerykańskiej kultury popularnej, nie tylko motoryzacyjnej. Kwintesencja złego gustu na kółkach. Taki był styl popularny państwa, które poczuło, że rządzi światem i styl jego obywateli, którzy - wzbogaceni po wojnie - poczuli się elitą globalną. Dla "starej Europy" - zrujnowanej po wojnie - Cadillac Eldorado był ikoną prostackiej przesady we wszystkim. Model, mimo mistrzostwa firmy BUSCH, tylko sugeruje szaleństwo oryginału. A oryginał robił wrażenie nie tylko swoim wyglądem, ale również komfortem jazdy i silnikiem: V8 6,4l OHV! Może i wyglądał jak puszący się nuworysz, ale silnik - czyli serce każdego samochodu - miał wielkie. Samochód przez duże, różowe, kapiące chromem "S".

VW Passat z przyczepą kempingową - skala H0. Firma "Wiking", a więc doskonała miniaturyzacja i bogactwo szczegółów.

Po polsku nie "chrząszcz" tylko "garbus" (w czasach jego produkcji nie obowiązywał język poprawności politycznej, w którym oczywiście zakazane byłoby takie "przezwisko"). Samochody z rocznicowej serii Fallera można przystosować do jazdy (po zamontowaniu silniczka) po makietach.