Płyty winylowe

Amerykańska płyta z 1969 roku nagrana w systemie Duophonic, który miał wydobywać ze stereofonii wszystkie jej zalety.

Trzy poematy symfoniczne: Preludia, Orfeusz, Tasso. 

Karl Bohm dyryguje orkiestrą Berliner Philharmoniker. Pięć płyt winylowych z symfoniami Franza Schuberta oraz z "Musik zu 'Rosamunde'", w specjalnym wydaniu Deutsche Grammophon "Jubilaums - Edition Die Welt Der Symphonie".

Płyta z NRD. Łabędzi śpiew nie tylko w tytule, ale i dosłownie: łabędzi śpiew "enerdówka" - jak popularnie nazywano sowiecką strefę okupacyjną Niemiec. Płyta z 1988 roku, nagranie cyfrowe, najwyższa technika nagraniowa płyt winylowych tamtych czasów (Direct Metal Mastering DMM) i nie minęły dwa lata, a tak wspaniale rozwinięte technicznie (i sportowo) "państwo" zniknęło z mapy Europy. Płyty z NRD były w PRL rarytasem. Jak pojazdy z utwardzonej dykty czy czajniki z gwizdkiem. Wszystkiego tego zabrakło po 1990 roku. Na szczęście uratowaliśmy, co się dało. 

Franz Schubert i jego trzy symfonie (1,2 i 4) na dwóch sowieckich płytach winylowych. Orkiestra symfoniczna Filharmonii Leningradzkiej, dyryguje Aleksander Dmitriew.

"Frederic Chopin: Etudes Op. 10 & Op. 25, Maurizio Pollini, Piano". Płyta winylowa wydana w dwanaście lat po  zwycięstwie pianisty na VI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w 1960 roku.

33 wariacje C-dyr, op. 120 na temat walca Diabellego. Kompozycja z 1823 roku. Gra Friedrich Gulda. 

Kompozytor: jawny i nienawistny wróg i szkodnik Polski (główny konstruktor rozbioru), fałszerz i oszust, nieprzyjaciel rodu ludzkiego niewdziewającego i nieparadującego w pruskim mundurze (wedle swej woli ostatniej pochowany na psim cmentarzu – obok swoich ukochanych psów), twórca początków militarnego totalitaryzmu (by państwo mogło kontrolować myślenie „obywateli” niemal od urodzenia - stworzył obowiązkowe szkolnictwo podstawowe), etc., etc.,… I proszę: po dniu pełnym obrzydliwości, kiedy naknuł i namataczył do woli, a może by ukoić potępionego ducha, brał w swe spracowane ręce flet, pięciolinię i zabawiał siebie oraz zachwyconych dworaków salonowym „fitu-pitu”. Płyta – ciekawostka. Wszak wszystko, co zrobią celebryci, musi być pokazane. A my, w pogoni za zyskiem, wszystko, co inni pokażą, spieniężyć chcemy. "Wszystko na sprzedaż"...

I jeszcze smaczek dodatkowy: płyta wydana w "Niemieckiej Republice Demokratycznej" - było takie państwo, które twórczo połączyło pruski zaborczy militaryzm z faszyzmem (ale podobno wszyscy, choć co prawda służyli w wehrmachcie, to po pierwsze pod przymusem, a po drugie była to orkiestra!) i komunizm. I - zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez Fryderyka II i zgodnie z tęsknotą za muzyką marszową - rozmiłowane w niemieckiej muzyce.

"Fryderyk Chopin. International Chopin Piano Competitions. The Golden Twelve. Garrick Ohlsson, Krystian Zimerman. Special Edition for 12th Competition Warsaw 1990, Vol. 4". Uffff, tytuł robi wrażenie. A skrywa nagrania koncertowe: "Garrick Ohlsson 8th Competition 1970" oraz "Krystian Zimerman 9th Competition 1975". Wirtuozi w mistrzowskich interpretacjach. 

Płyta nagrana wspólnie z Collinem Thurstonem, Philem Collinsem, Ericiem Claptonem i Georgem Harrisonem.

Oryginalna płyta winylowa z 1979 roku.

Legendarna płyta (w rzeczywistości dwie płyty) ukochanej kapeli "Trójki" (program III Polskiego Radia) w czasach PRL-u. Wydana w 1974 roku jednych wprawiała w stan nirwany innych usypiała. Muzyka rockowa, która miała ambicje, by nie być muzyką rockową. 

Wschodni, komunistyczni, ateistyczni państwowo Niemcy, chwalą głośno (bardzo głośno) Boga.

Colin Tilney, autorytet w dziedzinie muzyki dawnej wykonywanej na instrumentach z epoki, nagrał każdą płytę na innym, muzealnym klawesynie: na instrumencie zbudowanym przez Johanna Christopha Fleichera (Hamburg 1710, Muzeum Instrumentów Muzycznych w Berlinie) i na instrumencie Christiana Zella (Hamburg 1728, Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Hamburgu). Oba instrumenty sfotografowane na okładkach. W roku nagrywania, w 1973 roku, była to rewelacja muzyczna. Czas płynie i ówczesna rewolucyjna interpretacja, wykonanie oraz nagranie stały się jeszcze jedną klasyczną pozycją w nieskończonej liczbie płyt z muzyką Handla. 

Ostatnia płyta George'a Harrison'a wydana za jego życia, w 1987 roku. Śmietanka popowego rocka z tamtych lat: Jeff Lynne, Eric Clapton, Elton John, Gary Wright, Ringo Starr,... . Z takimi muzykami musiał być albo sukces, albo piękna katastrofa. Na szczęście wyszło to pierwsze. Wielki przebój, zarówno płyta ("platynowa"), jak i piosenki, a szczególnie ostatni utwór - "Got My Mind Set On You". 

Oryginalne nagranie z 1985 roku, będące 5 płytą w dorobku George'a Thorogooda i zespołu Destroyers.  

Nagrano 23 października 1976 roku podczas koncertu na festiwalu "Jazz Jamboree" w Sali Kongresowej, w Warszawie. 

Płytę, wydaną w 1982 roku, nagrała Leningradzka Orkiestra Kameralna Muzyki Dawnej i Nowoczesnej. Tytuł orkiestry wskazuje na rozmach interpretacyjny zaiste godny szerokiej jak świat duszy rosyjskiej. Edward Sierow, dyrygent orkiestry, mógł - jak widać - poprowadzić orkiestrę do boju na każdego kompozytora. Tak czy inaczej płyta zagrana solidnie, zgodnie ze standardami sowieckiego wykonawstwa. Wydana również zaskakująco dobrze: zarówno tłoczenie, jak i okładka (karton, lakierowanie, grzbiet) "kak u lyudi". 

Najstarszy i najdłużej grający zespół rockowy na świecie i jego 6 płyta - oryginalne, holenderskie, pierwsze tłoczenie z 1970 roku.

Hiszpański Chopin (tylko późniejszy) w klasycznym wykonaniu. Jeszcze jedno świadectwo na wyjątkowy wkład Niemców w kulturę europejską. Wszak komu jak komu, ale Niemcom bardzo zależy na Europie - dla niej gotowi są na każdą ofiarę. W tym wypadku zatopili kompozytora torpedując statek, na którym płynął.