Kasety magnetofonowe

Kiedyś twórczość Starszych Panów bawiła, dziś napawa bezgranicznym smutkiem. Bo co tu można, albo trzeba napisać? Współczesny "odbiorca", zatopiony w odmętach "genderyzmu", pozbawiony elementarnej kultury i wychowania (bo na wszystko ma zaświadczenia od "psychologów", więc nikt go niczego nie uczy, ani nie wychowuje), posługujący się językiem złożonym w zasadzie z kilku słów (z reguły czterech słów, absolwenci szkół wyższych znają aż siedem! naprawdę! aż siedem słów! - zresztą to bez znaczenia, bo i tak wszystkie zapisuje się tak samo: gwiazdkami) nie zrozumie ani jednej piosenki. Nie zrozumie nic. Zresztą piosenki nie mają "bitu" i "basu", tylko mają melodię, więc nie nadają się do słuchania - według współczesnych kryteriów. A za kilka lat tego rodzaju twórczość zostanie i tak zakazana, bo przepełniona jest "językiem nienawiści", językiem "stygmatyzującym" i "wykluczającym", "seksistowskim" i jeszcze jakimś "fobicznym"... . Już durnie z "gazety" (tej przez duże "gie"), której czytanie jeśli jeszcze nie jest, to niebawem będzie obowiązkiem państwowym, na pewno coś odpowiedniego wymyślą i w odpowiednim czasie (np. w rocznicę śmierci któregoś ze Starszych Panów) obwieszczą maluczkim. Smutna podróż w przeszłość, z której nie ma powrotu. Jak to się stało, że świat Starszych Panów został tak szybko zniszczony, że subtelny duch, jakim ożywiana była twórczość Wasowskiego i Przybory, został zgaszony jak świeca? Pozostaje tylko przejmujący żal za normalnym, zwykłym światem, pełnym fantazji i subtelnego humoru... I kto by pomyślał, że twórczość z czasów PRL-u, z czasów zapyziałego, gomułkowkiego komunizmu, stanie się niedościgłym wzorem dla twórców z czasów "wolności", i że cenzura "wolnego świata" będzie chciała ją zamknąć w "grobie pamięci"...

Jedna z kropli, która drążyła "jaruzelski" PRL. Ówczesna muzyka na pewno nie łagodziła obyczajów. Dobrze się słucha, tym bardziej, że i teksty wciąż aktualne.

Rarytas: Towarzystwo Teatralne Pod Górkę (założone przez Stanisława Górkę) i ich wzruszające wykonania przedwojennych, lwowskich szlagierów (jak się wtedy mówiło). Rzecz wyjątkowa.

PRL-owska specjalność: kasety magnetofonowe z braku CD. "Polak potrafi" - jak głosiło ówczesne hasło (choć czy o to dokładnie chodziło Wydziałowi Propagandy i Agitacji PZPR gdy upowszechniał w PRL-u to gierkowskie zaklęcie?). 

The Doors, Morrison Hotel. Kaseta magnetofonowa z polskiej wytwórni ECHO, czyli jakość lepsza niż wytwórni "oficjalnej".

Czwarta płyta The Doors z 1969 roku (na kasecie pojawił się rok 1975 - zupełnie bez sensu, chociażby dlatego, że Jim Morrison zmarł w 1971 roku, ale ta pomyłka to drobiazg, bo nie okładka jest ważna, ale muzyka przecież). Początek końca zespołu. Próba zmiany stylistyki: płytę nagrało dwunastu (podanych z nazwiska, ale byli też anonimowi) muzyków. Romans bluesa i rocka z jazzem (a nawet z muzyką klasyczną). Nie wiemy, czy alkohol i narkotyki otworzyły Morrisonowi "drzwi percepcji" (bo nie wiemy, co stworzyłby bez tych trucizn, skąd założenie, że niezatruty stworzyłby coś gorszego?!), ale na pewno zamknęły mu (i to gwałtownie) drzwi do życia. This is the end, my only friend, The end...

Winston Groom, Forrest Gump, czyta Krzysztof Kołbasiuk. Dla tych, którzy znają film książka będzie zaskoczeniem, nie tylko ze względu na walory fabularne, ale również ze względu na interpretację aktorską, choć w tym wypadku aktor jest tylko głosem.

Wiosna radosna, bajka wydana przez Polskie Nagrania, a zatem wykonana przez popularnych aktorów, z Piotrem Fronczewskim na czele.

Klasyka elektronicznego popu. Szwajcarski duet w szesnastu światowych przebojach. Playboy milioner i muzyk, którym przytrafiła się rzecz, o której marzy prawie każdy: zarobili krocie na dobrej zabawie. Jaki jest zatem warunek, by dobrze się w życiu bawić i jeszcze na tym zarobić? To proste: wystarczy wejść w spółkę ze szwajcarskim milionerem, który lubi śpiewać (jak mu zagramy).

Zając Poziomka wśród piratów, bajka do słuchania, owoc (właściwe słowo w tym kontekście) pracy grona (j.w.) wybitnych artystów scen PRL-u. Swoich głosów użyczyli: Wiktor Zborowski, Maria i Barbara Winiarska, Marian Kociniak, Jan Kobuszewski, Wiesław Michnikowski, Mieczysław Czechowicz i wielu, wielu innych.