Robert Plant, Zeppelin Songs, 2 kasety magnetofonowe

Muzyka dla dzieci i młodzieży, która niemal zabija dźwiękiem. Szaleństwo, obłęd i chaos jako styl życia. Nieokiełznana zabawa i nieograniczona przyjemność ("lubieżność i niedelikatność" - str. 300) jako jedyna mądrość. A w nagrodę zarobione miliony, bajońskie bogactwo i niewyobrażalna sława. Pan tego świata - hojny (przynajmniej do czasu) dla swojej świty - i jego ukochana trójca: sex, drugs, rock and roll (to bogowie, a raczej bożkowie, o jakich wspomina tytuł). Tak to wygląda na oświetlonej scenie - jaka prawda kryje się na ciemnym zapleczu, zasłonięta tandetną dekoracją? Książki, takie jak ta, próbują zajrzeć na zaplecze. Ale takie zaglądanie to też część biznesu -wszak there's no business like show business.

Marcin, czyli M601SD. Rarytas: "polski vintage". Najwyższej jakości deck kasetowy Hi Fi montowany na przełomie lat 70/80 przez Zakłady Radiowe im. M.Kasprzaka (Unitra-ZRK) w Warszawie.

Ten zestaw, w PRL znany jako Mini-Line Diora, na eksport produkowany był jako Nikola Tesla, Dynamic Speaker lub Bruns. W skład mini-wieży Unitra-Diora wchodzą: korektor stereo FS 015, magnetofon MDS 415, tuner AS 215 i wzmacniacz Trawiata 311D. Małe i mocne. Z polskimi kolumnami z tamtego okresu potężne i klarowne brzmienie, jedyne w swoim rodzaju. 

Zapis występów z Madison Square Garden. 137 minut ciężkiego grania na żywo przeplatanego filmikami zainscenizowanymi przez muzyków. Koncerty "cepów" z 1976 roku wydano na kasecie VHS w 1998 roku. Przeszło dwie godziny największych przebojów z rozbudowanymi partiami solowymi. 

Led Zeppelin i jego jedyne nagrania koncertowe oficjalnie wydane w czasie istnienia grupy. Co ciekawe: zespół z występów na żywo uczynił nową jakość, a jednocześnie unikał publikacji takich nagrań. Może dlatego, że tworzenie płyt studyjnych też - w zasadzie - odbywało się "na żywo"? Na dwóch płytach winylowych utrwalono koncert, który był jednocześnie ścieżką dźwiękową do filmowych fantazji muzyków oraz "piątego członka zespołu", Petera Granta (film oczywiście mamy w Antykwariacie).

"Unledded", a w zasadzie powinno się napisać unLedded, bo nie chodzi o to, że jest "bezołowiowo", ale, że jest "bezcepelinowo". Jimmy Page i Robert Plant nagrali sobie sami (oczywiście z towarzyszeniem innych, często bardzo egzotycznych, pomocników) na nowo muzykę, którą tworzyli w czasach Led Zeppelin, kiedy zespół był kwartetem. Brak Johna Bonhama w roku 1994 był oczywisty, ale pominięcie Johna Paula Jonesa było już pewną ostentacją, tym bardziej niestosowną, że za tytuł przewodni wybrano "No Quarter", utwór w zasadzie stworzony przez Jonesa. Jak widać nawet gwiazdy rocka z czasem (i z majątkiem) zaczynają "gwiazdorzyć". Rockowe zabawy celebrytów (wspaniale nagrane i sfilmowane).