Songs And Rhymes for Children, Learn and Enjoy 2, książka i kaseta magnetofonowa

Hans Christian Andersen, Słowik - słuchowisko archiwalne, nagrane w Polskim Radio przez wybitnych aktorów oraz przez fachowców z Teatru Polskiego Radia. Uczta dla miłośników "teatru wyobraźni" (jak wówczas nazywano ten rodzaj audycji).

Niemiecka bajka (scenariusz, reżyseria i dźwięk) dla polskich dzieci (aktorzy mówią po polsku).

Dyzio, Mizio i... plejada aktorów.

Jan Brzechwa, "Pan Drops i jego trupa" oraz "Magik". Klasyka dziecięca w wykonaniu najlepszych aktorów z lat 80-tych XX wieku.

O Popiele i myszach. Kto jest autorem, ani kto występuje nie wiemy, bo kaseta przetrwała do naszych czasów firmowo zafoliowana. Dzieci dorosły i nie zdążyły posłuchać. Może komuś z Gości Antykwariatu dzieci jeszcze nie dorosły? 

Słuchowisko dla dzieci w wykonaniu plejady PRL-owskich aktorów, z piosenkami napisanymi przez Tadeusza Woźniaka (muzyka) oraz Bogdana Chorążuka (teksty piosenek) i w wykonaniu "Andrzeja i Elizy", Krystyny Prońko, Gawędy, Zyty Kulczyckiej, Tadeusza Woźniaka.

Ferdynand Wspaniały w roli generała, a we wszystkich rolach Mieczysław Grąbka, Janusz Krawczyk, Jerzy Radziwiłowicz oraz - no oczywiście, aktor, który żadnej pracy się nie boi - Jerzy Stuhr.

"Pan Soczewka w puszczy" jest na pierwszej stronie kasety. Na stronie drugiej: "Chrząszcz", "Ptasie plotki", "Sójka", "Ślimak", "Koziołeczek", "Konik polny i boża krówka", "Kos", "Stonoga". Wszystko w wykonaniu Magdaleny Zawadzkiej, Bronisława Pawlika i Wiktora Zborowskiego (który brał udział chyba we wszystkich nagraniach dla dzieci w tamtych latach).

Wiosna radosna, bajka wydana przez Polskie Nagrania, a zatem wykonana przez popularnych aktorów, z Piotrem Fronczewskim na czele.

Przedszkole Domowe - jak nasz Antykwariat. Nie ma jak w domu.

Marek Grechuta w kilku rolach: jako autor piosenek (kompozytor wszystkich, autor dziesięciu z dwunastu tekstów), jako ich wykonawca (gra we wszystkich, śpiewa w pięciu), jako aranżer, a także jako autor rysunku na okładce (portret syna - Łukasza) i wreszcie jako przedsiębiorca - wydawca kasety. 

Angielskie/amerykańskie piosenki dla najmłodszych dzieci. Nauka przez śpiewanie, jak głosi podtytuł: "English Through Songs - Songs My Mommy Sang to Me". Nutom towarzyszą pomysły zabaw przy muzyce (i - niestety - rysunki rażące swoją nieporadnością, ale przecież to nie podręcznik do nauki rysowania, więc niech tam). Wydano również drugi zeszyt, z piosenkami dla starszych dzieci, w wieku 8-12 lat (też jest w Antykwariacie, zeszyt z kasetą magnetofonową).

Sójka wykastrowana. Wiersz oryginalny, wydany w 1939 roku, w tomie "Kaczka dziwaczka", został w powojennych edycjach pozbawiony wszystkich kresowych wędrówek Sójki. Autor - Jan Wiktor Brzechwa, "pierwotnie" Lesman, urodzony w podolskiej Żmerynce (!) - tak przerobił bajkę, by dzieci młotkowane edukacyjnie w socrealizmie nie miały bladego pojęcia, że wolne ptaki mogły latać po Polsce gdzie dusza zapragnie, a nie tylko w granicach sowieckiej republiki, nazwanej PRL-em. Sójka powojenna była tak świadoma klasowo i internacjonalistycznie, że przestała odwiedzać okupowane przez Związek Sowiecki polskie tereny za Bugiem, oczywiście omijając również krainę rodzinną poety. Co ciekawe: w powojennej skróconej wersji pozostał... Trzyniec, miejscowość leżąca w granicach Śląska Cieszyńskiego, która w 1938 roku powróciła - co prawda tylko na rok - do Polski. By zatem wiernie oddać pełny rozmach sójkowych peregrynacji zamieszczamy poniżej pierwotny, przedwojenny tekst wiersza (niestety, bez oryginalnych ilustracji Franciszki Themerson):

Płyta z socjalistycznej NRD, zwanej czasem "wschodnimi Niemcami" więc wszystko po wschodnio-niemiecku. Państwo wyparowało szybciej niż powstało, zostawiło po sobie setki sportowych mutantów, tysiące (?) sowieckich agentów, którzy po tzw. zjednoczeniu Niemiec stali się czołowymi postaciami polityki "naszych zachodnich sąsiadów" (szerzej: "Niuni" Europejskiej) oraz wiele produktów, które były poszukiwane w PRL-u, jako marzenie znużonych lichotą PRL-owskich wytworów. Trabanty i Wartburgi zgniły w garażach i na złomowiskach (i tekturowiskach, bo Trabanty, choć zrobione - jak się mówiło - z dykty, gniły jeszcze szybciej niż korodowały), ale płyty winylowe przetrwały w stanie niemal nienaruszonym i stanowią ciągle przedmiot poszukiwań melomanów i kolekcjonerów winylowych, tak, jak to było w PRL-u. Jakby czas się zatrzymał - każdy miłośnik podróży w czasie może akustycznie taką wyprawę przedsięwziąć: wystarczy tylko podłączyć do "Radmora", "Elizabetki" (czy co tam się znajdzie w Antykwariacie:) "Daniela", "Adama" (uwaga jak powyżej:) i można poczuć muzycznego PRL-owskiego ducha, na szczęście bez pozostałych PRL-owskich atrakcji towarzyszących, jak np. brak wina do uprzyjemniania rozkoszy audiofilskich, czy też chroniczny brak prądu. No może z tym brakiem prądu to się trochę zapędziliśmy w dobie "zrównoważonego rozwoju" (wszak "zdobycze socjalizmu są wieczne i trwałe" - jak głosiły ówczesne hasła i w co szczerze wierzą współcześni apologeci tej formy destrukcji życia społecznego i gospodarczego). A zatem: cieszmy się analogową muzyką (póki jest prąd).