Jędrzej Polak, Marek Zgaiński. Sting and The Police. Teksty piosenek z tłumaczeniami

Wspomnienie po "Dziadku Mrozie" i "Śnieżynce", czyli płyta dla wszystkich, którzy z Bożego Narodzenia chcą zrobić święta czegoś innego, na przykład zimy, byłe tylko nie świętować Narodzin Zbawiciela. Wszystko szło postępowo dobrze w latach, kiedy zimy były piękne, rozświetlone skrzącym się śniegiem, ale jak skończył się dziarski mróz i nastały lata szaro-czarnej, przygnębiającej "pomroczności deszczowej", to wszystko się nieco skomplikowało. A miało być tak pięknie! Może po prostu Bóg nie chce brać udziału w tej całej hecy? Tak czy inaczej, trochę trzeba się nagimnastykować, zwłaszcza nad tym, by pozbawić muzykę religijną Bożych odniesień, ale Sting to bardzo sprawny muzyk, więc się stara jak może. Bóg z nim. Tak nam się jakoś przypomniał słynny napis na murze: "Bóg umarł. Nietzsche", pod którym był dopisek: "Nietzsche umarł. Bóg".

Sting ...Nothing Like The Sun, płyta CD z serii The Sting Remasters, a więc zawiera - oprócz dwunastu utworów audio - jeden wideoklip: "Englishman in New York".

The Police - ich piąta i ostatnia, studyjna płyta nagrana w 1983 roku: "Synchronicity". Płyta CD też jest z 1983 roku, pierwsze wydanie CD, a zatem jest to nagranie AAD, czyli jest to "zdigitalizowany analog". Taka mieszanka, hybryda nagraniowa (obowiązkowa w tamtych czasach). Sama muzyka też jest mieszanką stylów i pomysłów z wyraźnym "hitowym" pragnieniem - ostatecznie to Police, czyli punk produkowany do sprzedaży masowej. Hipermarketowy bunt, rewolucja w granicach poprawności (politycznej).

Teksty w oryginale i w tłumaczeniach ze wszystkich sześciu płyt The Doors z Jimem Morrisonem.

Pink Floyd, The Wall, teksty angielskie i polskie tłumaczenia. Wydawca skrywa się za murem tajemnic: bo oto ani autor tłumaczeń nieznany, ani rok wydania, nawet strony nie są numerowane. Jak mur, to mur. 

Grafomania, ale grafomania wyjątkowa, bo warta miliony. Bywa, że nieznajomość języków jest zaletą, a nie wadą. Można bowiem czerpać przyjemność ze słuchania muzyki bez zwracania uwagi na to, co jest na muzycznym podkładzie wygłaszane.