Pink Floyd, The Wall, teksty angielskie i polskie tłumaczenia

Płyta winylowa będąca pierwszym wydaniem „The Wall” Pink Floyd, z oryginalną naklejką zamiast nadruku na okładce.

Płyta winylowa wydana w 2003 roku z okazji 30 rocznicy ukazania się The Dark Side Of The Moon. Niebawem będzie na pewno nowe wydanie - tym razem z okazji 50 rocznicy. Czy wtedy będzie to również wydanie z okazji 20 rocznicy wydania na 30-tą rocznicę? Ale do rzeczy: do płyty dołączono specjalnie, okolicznościowe druki: plakaty i nalepki. Edycja oczywiście limitowana.

Trzydzieści piosenek, w tym sześć z nutami. Dodatkowo kalendarium życia Gordona M. Sumnera - "Stinga", spis płyt i filmografia (doprowadzone do roku 1991, czyli do roku wydania książki).

Na stronicach parzystych tekst oryginalny, na nieparzystych jego spolszczenie. The Wall: jeszcze jedna próba pokonania acedii, tak samo nieskuteczna, jak wszystkie inne, które podejmują "kroczący w ciemności" (J8,12). Kiedy Pink Floyd wydał płytę (1979 rok) Europa pogrążała się w strachu przed wojną, strachu wywołanym przez sowiecką propagandę, w zawiązku z instalowaniem amerykańskich pocisków Pershing II. Propagandowo preparowane lęki współgrały z nastrojem płyty i wpłynęły znacząco na wzmocnienie depresyjnego charakteru albumu. Wojny światowej nie było, natomiast płyta była ostatnim aktem rzeczywistej i bezwzględnej wojny, jaką toczyli członkowi grupy sami ze sobą: Pink Floyd po wydaniu The Wall ostatecznie się rozpadł. Jakże to żenująco prozaiczne: przejęcie się wielkimi problemami świata, takimi jak wojna, albo wycinka lasów amazońskich, itd. z jednoczesną nieumiejętnością normalnego, zwykłego życia: życia w zgodzie z najbliższymi, zbudowania karmnika dla ptaków na zimę, itd. Jakie to pospolite: postępowi, oświeceni nauczyciele i reformatorzy ludzkości oraz świata, pełni nauk dla "dobra ludzkości",  wokół siebie, we własnym życiu zawsze tworzą pustkę zła, bólu i cierpienia. Panie Rousseau, co słychać u pańskich dzieci? Dobrze im w przytułku?