Hugo M. Enomiya - Lassalle, Krótkie wprowadzenie w zen

Quasimodo - nikczemna postać kryjąca wielkie serce. Nic dziwnego, że powieść pociągała filmowców, nawet tych od kreskówek z Disneya.

Wiktor Hugo poświęcił ostatnią swoją powieść ludobójstwu jakiego w Wandei dopuściła się niosąca "wolność, równość i braterstwo" rewolucja francuska.

Klasyczny tekst Zen z IX wieku. Piękne wydanie, w tradycyjny sposób szyte, szary papier, brązowy druk. Książka niezwykła i wyjątkowa już chociażby tylko ze względu na sztukę edytorską (w Antykwariacie są jeszcze trzy inne, podobnie wydane, klasyczne dzieła Zen).   

Przedmowę napisał C. G. Jung

Opowieści i haiku, w których przejawia się humor zen, wraz z komentarzem.

Klasyczny tekst Zen z VIII wieku. Piękne wydanie, w tradycyjny sposób szyte, szary papier, brązowy druk. Książka niezwykła i wyjątkowa już chociażby tylko ze względu na sztukę edytorską (w Antykwariacie są jeszcze trzy inne, podobnie wydane, klasyczne dzieła Zen).

Klasyczny tekst Zen z IX wieku. Piękne wydanie, w tradycyjny sposób szyte, szary papier, brązowy druk. Książka niezwykła i wyjątkowa już chociażby tylko ze względu na sztukę edytorską (w Antykwariacie są jeszcze trzy inne, podobnie wydane, klasyczne dzieła Zen).

Tao-te-king, główna księga kanonu taoistycznego jest w zasadzie broszurą. Zaledwie osiemdziesiąt stron w wymiarze fizycznym, w wymiarze duchowym - oczywiście dla wyznawców/zwolenników taoizmu - nieskończona Droga Zen.

Japoński chrześcijanin pisze w XX wieku o spotkaniu Japonii i chrześcijaństwa w XVII wieku. Różne kultury, różne religie, różne światy. Co połączy? 

Otwieramy książkę na chybił trafił, na stronie 275. Najpierw tekst oryginalny: "Na hi verena verani sammantidha kudacanaim averona hi sammanti esa dhammo sanantano". Potem tłumaczenie: "Bo nienawiści nigdy nienawiść nie przemoże, zwycięży ją tylko dobroć. Takie odwieczne prawo". Po czym następuje interesujące wyjaśnienie autora, nawiązujące oczywiście do narzucającego się słynnego wezwania św. Pawła (tak boleśnie poświadczonego życiem przez ks. Jerzego Popiełuszkę). Osoby zainteresowane tym wyjaśnieniem oraz innymi mądrościami zawartymi w książce zapraszamy do lektury całości. Jest "ścieżka", ale czy znajdzie się "wędrowiec"?

Wszystko przypomina senny majak: w kraju ustrojowo ateistycznym książkę z serii "Religie Świata" wydrukowała na ulicy Armii Czerwonej Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza w heroicznym nakładzie 50 000 egzemplarzy. Hinduizm masowego rażenia. Wiadomo: hinduizm jakoś najlepiej pasował do obowiązkowej wizji religii jako opium dla mas. Z naciskiem na opium rzecz jasna. A dodatkowo przecież każdy postępowy intelektualista wie, że katolicyzm to zabobon dla ciemnoty i że nic tak nie podnosi duchowo jak elitarna religia dla wybrańców, czyli wschodnie oświecenie: joga, wege, kamasutra. O kulcie Kali, paleniu wdów, pariasach i innych hinduskich uciechach cielesno-duchowych rzecz jasna ludzie kulturalni taktownie milczą. Tacy są subtelni - dzięki staniu na głowie.

Aśwaghosza (po polsku: Koniogłosy), żyjący w II wieku indyjski filozof-poeta, uznawany za dwunastego patriarchę medytacyjnej linii buddyzmu. Tłumaczenie jego poezji pochodzi z początku XX wieku, czyli z czasów, kiedy podziw dla wschodnich duchowości przybrał rygor salonowego obowiązku. Z sanskrytu przełożył Andrzej Gawroński, a do wydania obecnego (drugiego) przyczynił się Eugeniusz Słuszkiewicz, który pierwsze wydanie przejrzał, uzupełnił, opracował i opatrzył posłowiem.