D. Scott, T. Doubleday, Zen

Przedmowę napisał C. G. Jung

Opowieści i haiku, w których przejawia się humor zen, wraz z komentarzem.

Tytuł mógłby brzmieć też "Krótkie wprowadzenie w medytację". 

"Gdy na czymś polegamy, gdy do praktyki czy jakiejkolwiek innej dziedziny życia podchodzimy z myślą o sukcesie, spragnieni osiągnięć, siejemy ziarna cierpienia. Wszystko, co się pojawia z czasem znika." A zatem: "skoro tu jesteś, to znaczy, że znikniesz". "A tego, czego pragniesz, nie zdobędziesz, póki nie zaniechasz wysiłków. Właśnie dlatego, że próbujesz czegoś dopiąć, cel ci się wymyka." "Im silniej starasz się coś utrzymać, tym bardziej ucierpisz, bo to, czego kurczowo się czepiasz, niechybnie zniknie"... (str. 211/212).

A zatem "błogosławieni ubodzy w duchu, bo do nich należy królestwo niebieskie" (ale to już inna Księga).

Słynny mnich trapista o wschodnich tradycjach kontemplacji, albo jakie pożytki można odnieść, gdy się "mistycyzuje co nieco" (Przybora Jeremi).

Wschodnie praktyki cielesne (dieta, higiena i ćwiczenia - joga, zen, etc.) w służbie dobrostanu fizycznego i psychicznego. Co trzeba zrobić z własnym ciałem (przepisy kulinarne, zdjęcia i opisy pozycji w ćwiczeniach, itp.), by doznać ukojenia i uszczęśliwienia. Autorzy przestrzegają jednakże przed ślepą wiarą, że joga jest panaceum na dolegliwości ciała i ducha. Co więcej: niefachowe podejście do diety i ćwiczeń może wręcz stworzyć zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. I panaceum stanie się pacaneum. Jak powiadał pewien zawodowy polski joga: "trzeba wiedzieć jak się skręcić, żeby się nie przekręcić". Eh, wszędzie te niespodzianki, nawet wspaniała joga ma swoje "plusy dodatnie i plusy ujemne"...