Beethoven. Symphony No. 2, Symphony No. 8. High Quality Audiofile Edition CD

Nuty najczęściej granego utworu Beethovena. Gorąco polecamy osobom, które słuchają muzyki dla przyjemności codziennej, a nie z powodów zawodowych: jednoczesne słuchanie pierwszych taktów i "czytanie" zapisu dostarcza dodatkowych, wyjątkowych wrażeń. Warto się przekonać.

Wydanie audiofilskie (DDD / 32 Bit Digital Sound / High Quality Audiofile Edition) Beethoven, Symphony No. 9 In D Minor, Opus 125 'The Choral'. The Royal Philharmonic Orchestra. Conductor Raymond Leppard. Chorus: The Ambrosian Singers.

Beethoven i jego ideologiczny projekt muzyczny, czyli hymny na cześć Prometeusza: Prometeusz jako łącznik obu dzieł - tak tłumaczy umieszczenie obu kompozycji na jednej płycie notatka w książeczce dołączonej do CD. Taki był czas, że oświecone umysły szukały na gwałt przewodnika dla umęczonej ludzkości (oczywiście Jezus Chrystus był dobry dla nieoświeconych, oświecenie wszak oznacza wybranie kogoś bardziej stosownego dla oświeconego, czyli wyższego poziomu intelektualnego). Skoro Prometeusz miał być nowym, trwałym i oświeconym bogiem, to nic dziwnego, że Napoleon został okrzyknięty boga tego wcieleniem. Jak wszystkie ubóstwienia wielkich tego świata również i to skończyło się holocaustem nieoświeconych. Jeszcze jedna lekcja dana przez historię, która nikogo niczego nie nauczyła i nie nauczy. Ale trąby grzmią heroicznie jak się patrzy - jak przystało na "trąby jerychońskie".

Dziewięć symfonii Beethovena w legendarnym wykonaniu. Trzy z nich grane na żywo (1, 3 i 5), a wszystkie - oczywiście - wykonane na instrumentach z epoki. John Eliot Gardiner dyryguje Orchestre Revolutionnaire et Romantique i The Monteverdi Choir. Soliści: Luba Orgonasova, Anne Sofie von Otter, Anthony Rolfe Johnson, Gilles Cachemaille. Wszystko na pięciu płytach CD.

Na płycie uwertury: Egmont, Coriolan, Fidelio, Leonora (1,2 & 3). 

Płytę nagrano w 1966 roku, a w wersji monofonicznej została wydana w 1968 roku - paradoksalne tło muzyczne inwazji na Czechosłowację. Wersję stereofoniczną wydano w 1969 roku: w życiu prawdziwym ucisk monopartyjności, a wśród rzeczy iluzja wolnej przestrzeni.