VHS

Gwiezdne Wojny, Imperium kontratakuje, Powrót Jedi - trzy kasety VHS z polskim lektorem. Oprócz filmów na kasetach wywiady z Lucasem.

Film, który nominowano do nagród prestiżowych (Oscar, Złoty Glob) jak i do - niemniej słynnych, ale za to bardziej autentycznych - "anty-nagród" (Zgniłe Pomidory, Złote Maliny). Do kasety dołączone naklejki, które są główną atrakcją wydawnictwa, ale za nie nie przyznaje się nagród.

Polski lektor, dźwięk Hi Fi Stereo, a oprócz filmu wywiady Georgem Lucasem, Stevenem Spielbergiem i Harrisonem Fordem.

Indiana Jones poszukuje zaginionej arki na kasecie VHS z cyfrową jakością THX i z polskim lektorem.

Autor zapowiada na okładce, że jest to godzinny kurs grania i śpiewania dla "przyszłych gwiazd TV i MTV". Ktoś mógłby zarzucić, że jest to zapowiedź gołosłowna, bo nauczyciel taką gwiazdą jednak nie był. Ale czy taki zarzut ma sens? Przecież nikt nie wie, kim byli nauczyciele nie tylko znanych muzyków, ale w ogóle różnych celebrytów. I choć czasem można odnieść wrażenie, że nikt ich, nigdy i niczego nie uczył, to jednak w cieniu "wielkich ludzi" skrywają się przecież zawsze jacyś, z reguły nieznani, nauczyciele. W każdym razie na kasecie wystarczająco dużo porad i lekcji, by zostać przynajmniej mistrzem śpiewów przy ognisku, a to wielu w zupełności wystarczy (przynajmniej tym, którzy - o dziwo są tacy! - nie marzą o karierze telewizyjnej).

Kult "własnego ja", czyli "wyrażania siebie" i jego najgłośniejsza manifestacja. A jeśli istotą obrzędu jest destrukcja, to czy może dziwić, że autodestrukcja jest oczywistym i logicznym zakończeniem takiego "misterium"? W filmie, oprócz muzyki, wywiady z celebrytami rocka lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

"Unledded", a w zasadzie powinno się napisać unLedded, bo nie chodzi o to, że jest "bezołowiowo", ale, że jest "bezcepelinowo". Jimmy Page i Robert Plant nagrali sobie sami (oczywiście z towarzyszeniem innych, często bardzo egzotycznych, pomocników) na nowo muzykę, którą tworzyli w czasach Led Zeppelin, kiedy zespół był kwartetem. Brak Johna Bonhama w roku 1994 był oczywisty, ale pominięcie Johna Paula Jonesa było już pewną ostentacją, tym bardziej niestosowną, że za tytuł przewodni wybrano "No Quarter", utwór w zasadzie stworzony przez Jonesa. Jak widać nawet gwiazdy rocka z czasem (i z majątkiem) zaczynają "gwiazdorzyć". Rockowe zabawy celebrytów (wspaniale nagrane i sfilmowane).

"Jumanji" to gra, od której nie sposób się oderwać - w sposób całkowicie dosłowny. Tak wciąga graczy - też dosłownie. Po prostu porywa.

Rodzina - w ankietach wskazywana jako jedna z najważniejszych rzeczy w życiu, a sagi rodzinne cieszą się zawsze ogromną popularnością. Oto jedna z nich, filmowa, bodaj najbardziej znana: "Ojciec chrzestny". Trzy filmy wspaniale wyreżyserowane, obsypane nagrodami, w gwiazdorskiej obsadzie. Filmy niemal idealne. Dzieje rodziny Corleone, rodziny marzeń, bo bogatej i niezależnej. A w istocie są to dzieje rodziny bandyckiej: od powstania (czyli od pierwszego zamordowanego), przez lata "świetności" (niezliczone morderstwa, wśród nich również bratobójstwo), aż po upadek (czyli zbrodnia wraca - uderza w rodzinę, najboleśniej, bo w dziecko). Rodzina... jak śpiewali Starsi Panowie: "rodzina nie cieszy, nie cieszy gdy jest, lecz kiedy jej ni ma samotnyś jak pies, lalalala lalalalala la...".  

Pierwsze w historii filmu starcie (i to pełnometrażowe!) człowieka z animkiem (bo nie pierwsze połączenie "żywego" aktora z animkiem - do czasu "Kto wrobił..." najsłynniejszy był chyba taniec Gene'a Kelly'ego z Tomem i Jerrym). 

Zapis występów z Madison Square Garden. 137 minut ciężkiego grania na żywo przeplatanego filmikami zainscenizowanymi przez muzyków. Koncerty "cepów" z 1976 roku wydano na kasecie VHS w 1998 roku. Przeszło dwie godziny największych przebojów z rozbudowanymi partiami solowymi. 

Człowiek od zarania smarował różne rzeczy na ścianach (jaskini) i na murach. Zanim wynaleziono farby w sprayu posługiwano się w zasadzie wszystkim, co zostawiało ślad lub - z braku mazidła - drapano tynki lub cegłę. Tego typu ekspresją (malarstwem naskalnym, później "namurnym") rządziły i rządzą mody. W połowie ubiegłego wieku, mury wołały jednym znakiem: "Z" lub jednym imieniem: "Zorro". Nieuchwytny mściciel w masce był władcą masowej wyobraźni - dzięki telewizji. Jego jedyny konkurent , jeśli chodzi o graffiti - Święty, też wyniesiony został na muru dzięki telewizji. Były to czasy apoteozy samotnych, niezłomnych i nieskalanych mężczyzn, bezwzględnych wobec zła. Obecnie zapanował styl "narządowy" (nie chodzi o rządy, tylko o narządy) - co też świadczy o dzisiejszych czasach i dzisiejszej telewizji.

Podtytuł: "Od zera do bohatera". Jim Carrey, normalnie nieobliczalny, w zielonej masce staje się mistrzem zabawnego szaleństwa. Przy okazji zabawa z historią kina: niezliczona liczba aluzji, cytatów i parodii słynnych scen filmowych (z filmów animowanych i z "normalnych", aktorskich).

MIB, czyli facetów w czerni, na kasecie można oglądać i nie trzeba czytać (lektor - to ważne oczywiście tylko dla osób, które nie posługują się biegle językiem oryginału). Jak zauważył pewien miłośnik kina filmy w zasadzie powinno się oglądać, nie czytać.

Król Artur i jego dzieciństwo, którego beztroskę zakłóca przymusowa i chaotyczna edukacja, a kończy przedwcześnie i nieodwołalnie, również przymusowo narzucona, rola polityczna. Szkolnictwo i polityka: dwa przekleństwa niszczące wolność. Disney co prawda reklamuje film, że jest to "pełna magii legenda", ale ostatnie sceny filmu obnażają to marketingowe oszustwo. Bo cóż po magii, jeśli jest się zniewolonym? Cóż po magii, jeśli mieszka się w klatce, nawet złotej? Pałac, z którego nie ma ucieczki. Morał banalny: nic, co robione pod przymusem, nawet królowanie, szczęścia nie daje, albo, morał drugi: nic na tym świecie, nawet królowanie, nie daje wolności i szczęścia.

Film VHS, a więc z lektorem, bez napisów. I w zasadzie tylko tym różni się od filmu na DVD (też mamy w Antykwariacie), bo jakość obrazu i dźwięku bardzo dobra.

"Najlepsze figle", czyli Jaś Fasola u dentysty, pomaga grajkowi, świętuje Boże Narodzenie, szaleje na parkingu i na szosie, pakuje walizki, walczy ze snem w kościele, spotyka Królową, zdaje egzamin i rozgniata swoje Mini. Jednym słowem same największe szaleństwa. 

Sean Connery jako Agent 007 w pozakanonicznym "bondzie", wariacji na temat "Operacja Piorun". Kim Basinger i Jaś Fasola na okrasę.

Wydana na VHS kinowa wersja filmu, nawet z typowymi skazami taśmy filmowej. Jeśli zaczyna się pracę reżysera od arcydzieła (jak powszechnie ocenia się "Nóż w wodzie", wychwalając jego doskonałość we wszystkich elementach sztuki filmowej, czyli - oprócz reżyserii - wychwalając mistrzostwo scenariusza, zdjęć i muzyki), to bardzo trudno nie sprawiać zawodu kolejnymi filmami. Film doskonały, ale kąśliwa krytyka zawsze znajdzie jakiś feler, stąd wydziwiania nad grą Jolanty Umeckiej. Jest w filmie również ukryta perełka: radiowa relacja sportowa (tło dźwiękowe gry w bierki). Brednie komentatora meczu bokserskiego, czyli ponadczasowa poezja idiotyzmu sprawozdawców sportowych - czysta komedia.   

Jeszcze jedna komedia (a właściwie komediodramat), w której mężczyzna przebrany za kobietę okazuje się być bardziej interesujący i bardziej zabawny niż w stroju właściwym dla swojej płci. Niestety, nawet taka, pełna poświęcenia i determinacji, błazenada nie jest w stanie uratować amerykańskiej rodziny. Ani przebieranka, ani trójka dzieci, nie powstrzymają rodziców przed rozwodem. Film z zabawnymi momentami, co pokazuje, że amerykański show-biznes potrafi zarobić pieniądze nawet na śmianiu się z rozpadu rodziny, czyli z rozpadu podstawowych więzi społecznych. "Jaka zabawna katastrofa" - agonia własnej cywilizacji. Może rzeczywiście nie ma czego żałować? Może rzeczywiście to wszystko, ten cały "amerykański styl życia" jest tylko śmiechu warty?