Rock

Nagrana w 1974 roku piąta płyta zespołu Osibisa. Dawniej się pisało, że to murzyński zespól, albo, że grają w nim czarni muzycy. Ale w czasie rozszerzającej się totalitarnej cenzury, dla której wszystko, co normalne, jest "myślozbrodnią" prawdopodobnie okaże się, że muzycy to "afro-afrykańczycy", albo "afro-afrykanie". Ale póki co Osibirock to czarny rock z serca białej Europy, bo taki był Londyn i Europa w 1974 roku, kiedy nagrywano w nim płytę.

Paul Simon, Graceland. Płyta, która była nagrana analogowo, a CD z 1986 roku zachowuje brzmienie oryginalnego nagrania. 

Klasyczne utwory klasycznego brytyjskiego rocka. Co prawda nie wszystko, co stare jest klasyką, ale w tym wypadku czas był łaskawy.

Billy Joel i jego 18 największych przebojów.

Solidny, niemiecki rock z 1972 roku. Legendarna płyta, której legenda rośnie z czasem, choć w roku wydania płyta była prawie nie zauważona. Dwie gitary, perkusja, ostry śpiew. Kwintesencja rocka z lat siedemdziesiątych (ubiegłego wieku dla jasności).

Góra urodziła mysz. Przeszło setka ludzi (w tym "doradca duchowy" Santany) zaangażowana w nagranie i "wypuszczenie na rynek" przeciętnej muzyki okraszonej typowymi dla Santany infantylnymi, popkulturowymi ambicjami "duchowymi". Płyta dostała się w 2002 roku nawet na jakieś listy, ale przy takiej "produkcji" byłoby dziwne, gdyby się nie dostała. Dla zakochanych w Santanie. Biznes jest biznes.

Płyta niespodzianka: w zasadzie jest to pierwsza płyta zespołu, którą nagrano w jeden tydzień (!), i która - będąc ich najlepszą płytą - stała się również jedną z najsłynniejszych i najlepszych płyt w historii rocka. Oryginalnie wydana w 1972 roku była popisem braci Schenker (o dziwo ten młodszy, 17-letni Michael, okazał się wirtuozem). Nasze wydanie pochodzi z 2001 roku i jest kompilacją wytwórni Brunswick News (oddziału firmy Universal wydający składanki), a zatem oprócz wszystkich oryginalnych utworów z 1972 roku na płycie dodano trzy z 1976 roku. Pozycja obowiązkowa dla miłośników klasycznej ery rocka.

Simon and Garfunkel "3 Original Album Classics", to trzy płyty CD wydane w okładkach, które są kopiami - miniaturami - okładek oryginalnych płyt winylowych. Te trzy płyty to: "Sounds Of Silence", "Parsley, Sage, Rosemary and Thyme" oraz "Bookends". Choć okładki są kopiami okładek płyt winylowych, to płyty CD zostały wzbogacone siedmioma nagraniami dodatkowymi, utworami, których nie było na "czarnych płytach". 

Slade Alive Vol Two, płyta nagrana w 1976 i w 1977 roku, w czasie koncertów w USA, wydana w 1978 roku. I choć zespól był stworzony do występów na żywo, choć grał ostrego rocka, choć płyta była zrealizowana i nagrana bardzo dobrze, to przepadła, bo zaczęła się era punk. Ale punk ma już 40 lat, punkowcom urosły brzuszki i można już bez wstydu słuchać solidnie granego, klasycznego rocka. 

Grudzień 1981 roku. W PRL-u "ślepy generał" wprowadzał "stan wojenny". Pośród wielu środków, mających obronić socjalizm, wymyślił również zakaz koncertów. A w Newcastle, w City Hall, Slade szalał na scenie, nagrywając swoją trzecią płytę na żywo. Podobno najlepszą.

18 klasycznych przebojów Small Faces z lat 1965 - 1967: od "Sha-La-La-La-Lee" do "What's Gonna Do About It". 

Grecki zespół nagrał w 1972 roku dwie płyty, a w 1973 jeszcze jedną - w ten sposób powstały trzy klasyczne płyty klasycznej europejskiej muzyki rockowej - w tym wypadku greckiej. Bardzo ciekawe połączenie: blues, hard rock, rock progresywny, a wszystko z lekko zaznaczoną grecką stylistyką.   

Grecki rock w natarciu - rock progresywny, blues i hard rock. Płyta nagrana w 1972 roku, wydanie na CD z 1994 roku. Kwintesencja rocka z lat 70-tych. Przy okazji zespół rozstrzyga spór, który dzieli filozofów (choć nie jest to spór filozoficzny), dotyczący tego, jaką truciznę wypił Sokrates. Okazuje się, że według greckich muzyków Sokratesa otruto podając mu szczwół plamisty (Conium maculatum), a nie cykutę (szalej jadowity, Cicuta virosa) - jak chce tradycja literacka. Sądząc według objawów, rację mają rockowcy z Grecji. Przy okazji warto zaznaczyć, że śmierć filozofa była zemstą pederastów-pedofilów (nieprzejednani oskarżyciele w tragicznym procesie) - bowiem Sokrates uznawał praktykowaną przez nich "więź" za zdecydowanie szkodliwą społecznie. Zbrodnia sądowa i wolność ducha. System i jednostka. Wolność i rock.

Druga płyta nagrana w 1972 roku przez grecki zespół rockowy - w kilka miesięcy po "Socrates drank the conium". Płytę otwiera słynna, 13-to minutowa, wersja "Satisfaction" Stonsów (tytuł na płycie - "Wild Satisfaction" - całkowicie usprawiedliwiony).

Pięć płyt zespołu, który zaczynał od jazz-rocka, a dowędrował do jazzu. W pudełku płyty z dyskografii zespołu od trzeciej do siódmej. Wszystkie noszą bardzo oryginalne tytuły: "Third", "Fourth", "Fifth", "Six", "Seven". Płyty w okładkach, które są kopiami okładek oryginalnych płyt winylowych.

Klasyka klasyki. W Antykwariacie też książka, której zespół zawdzięczał nazwę.

Steve Morse, przedostatni (jak dotychczas) gitarzysta wiecznego (chyba) zespołu Deep Purple i jego solowa, autorska i czysto instrumentalna płyta. Gitarowe arabeski.

Wirtuoz gitary (gitarzysta Deep Purple) i jego solowa płyta z 1989 roku. 

Sting ...Nothing Like The Sun, płyta CD z serii The Sting Remasters, a więc zawiera - oprócz dwunastu utworów audio - jeden wideoklip: "Englishman in New York".

Sting, The Dream Of The Blue Turtles. Płyta CD z serii cyfrowych re-edycji nagrań Stinga. Oprócz utworów zamieszczonych na winylu do wydawnictwa dołączono plik z videoklipem "If You Love Somebody Set Them Free".