Literatura zagraniczna

Sześćdziesiąt cztery bajki w zbiorze, który na równi jest książką dla dzieci (bajki i ilustracje) jak i opracowaniem etnograficznym (wstęp i odsyłacze źródłowe). 

Słynna, swego czasu, powieść impresjonistyczna, kwintesencja literatury psychologicznej: świadomość postrzegająca i opisująca to, co przeżywane subiektywnie w miejsce neutralnego opisu, tego co jest obiektywnie. Kto się tego boi? Kto się boi Virginii Woolf? Powieść nawiązująca do pogodnych wakacji z czasów dzieciństwa - jakże innych w nastroju i emocjach od lat dojrzałych, zakończonych samobójstwem.

Dla wyznawców arcydzieło. Dla obojętnych jeszcze jedna 'autoprezentacja dla potomnych', której nie oceniają jako kabotyńskiej powodowani albo dobrym wychowaniem i delikatnością, albo w poczuciu, że tak nie wypada, bo to przecież "wielka pisarka była". Weltschmerz i spleen w wykonaniu wyższych sfer konającego imperium, czyli "ja" jako pępek świata zbudowanego z gazet. Smutek, rozpacz, cierpienie i bezsens (również bezsens cierpienia) w świecie bez Boga.

Kolejne wydanie tej samej książki.

I tom Trylogii Morskiej i pierwsze jego polskie wydanie.

Książka tak pesymistyczna, że odrzuciło ją piętnastu wydawców. A jednocześnie książka, którą z jakichś przyczyn powinien przeczytać każdy.

Powieść międzywojenna, która zawdzięczała swoją popularność, tylko temu, że dobrze się ją czyta. Cóż, niestety to staromodne kryterium może dyskwalifikować książkę w oczach współczesnego czytelnika, ale zaryzykujmy, a nuż...

Szkot (nie Jankes) na dworze króla Ludwika XI (nie Artura). Historyczna powieść akcji z wątkiem romansowym.

Romans ze Szkocją w tle - dla miłośników (romantycznej) Szkocji.

Washington Irving, ten sam, którego nazwiskiem posługiwał się Yossarian cenzurując listy ze szpitala wojskowego (albo Irving Washington)  i jego, tj. Washingtona Irvinga, a nie Yossariana, pełne specyficznego humoru opowiadania dla dzieci (i dla młodzieży, i dla dorosłych).

Sowieckie piekło w całej swej przerażającej potocznej codzienności. W pospolitym, upaństwowionym kłamstwie i odebraniu życiu ludzkiemu całej wartości i godności, w upaństwowionej zbrodni. Państwo sowieckie to jedyny typ państwowości w dziejach, którego istotą istnienia nie była organizacja własnego narodu, ale narodu tego i narodów podbitych, wyzysk i eksterminacja. Kwintesencja socjalizmu (czy komunizmu, jakie to ma znaczenie, jak się to teraz nazwie?). "I robili wszystko, co było obrzydliwe w oczach Boga." I dalej robią - tylko już prawie na całym świecie... Dwa pytania zawsze otwarte: skąd się biorą funkcjonariusze tego typu państwowości i skąd się biorą (na całym świecie) państwa takiego miłośnicy i wyznawcy. Nic dziwnego, że Św. Augustyn ujrzał dzieje jako zmaganie dwóch państw "przeciwstawnych".

Delirium w stroju poematu, samogon intelektualny. Rosja jak nie we krwi, to w wódce skąpana. Taki los... . I książka jak wódka: jedni łykają bez mrugnięcia okiem i oblizują się z uciechy, innych odrzuca. 

Słynna książka w wyjątkowej interpretacji. Nagranie według adaptacji Polskiego Radia. Jednym słowem najpierw Polskie Radio "przystosowało" tekst powieści, a następnie jej wydawca poddał ją jeszcze "twórczej modyfikacji". Nic w tym dziwnego - wydawca nie byłby sobą, jakby tego nie zrobił. Ostatecznie wie najlepiej, że są "równiejsi".

Dla miłośników frenezji romantycznej. Literatura szukająca popularności (i zarobku) w fantazjach, w których główną rolę grają dewiacje, okrucieństwo, szaleństwa. Młodzieńcza wprawka literacka: szkieletem (dobre słowo w tym kontekście) opowieści jest akcja, ciałem (jeszcze lepsze!) mroczność, a w żyłach (czy można było uciec się do innego porównania?) płynie woda - norweska wilgoć.

Wiktor Hugo poświęcił ostatnią swoją powieść ludobójstwu jakiego w Wandei dopuściła się niosąca "wolność, równość i braterstwo" rewolucja francuska.

Powieść chaotyczna i pokręcona jak rysunek Witkacego z okładki. Rosyjska tradycja i jej duch, czyli jej spiritus... movens i co z tego wynika.

Laureat Pulitzera (z 1963 roku) opowiada codzienne, amerykańskie historie - lekarze (ich praca i problemy) i pacjenci (ich życie i problemy) w roli głównej. 

Czarny PR amerykańskiego Południa (swoją drogą zabawne zestawienie koloru z określeniem regionu geograficznego). Ostatecznie na Nobla trzeba sobie zasłużyć.

Dwie powieści w jednej książce. Bardzo ekonomicznie!

W zasadzie watek kryminalny, ale czy Faulkner pisał kryminały? I czy Nagrodę Nobla dostał jakiś literat - twórca kryminałów? Południe Stanów, więc biali, czarni i ich wspólne życie, które na zawsze pozostanie związkiem winy, pretensji, niemożliwego zadośćuczynienia i zadośćuczynienia niechcianego.