Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe

Od ażdacha, złowrogiego ducha powietrznego po żmija, smoka, przeciwnika nieba (lub słońca), który w folklorze polskim występował jako życzliwy duch powietrzny. A więc prawie wszystko o panteonie bóstw, instytucjach kultowych, duchach i demonach Słowian od Łaby do Desny. 

Sztuka egejska czyli sztuka kreteńsko-mykeńska. Opowieść tyle zajmująca, co pełna zagadek, domysłów, hipotez. Autor stara się odtworzyć sztukę starożytnej Grecji oraz - szerzej - jej kulturę. Książkę wydano na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, niemal natychmiast po udostępnieniu świeżo odkrytych rewelacji archeologicznych na wyspie Santoryn.  

Wyjątkowe wydanie: ilustrowane kadrami z filmu z 1932 roku z Johnem Weismullerem i Maureen O'Sullivan.

W czasach, w których gazetowo-telewizyjne mody zachłystują się "duchowością" pogańską książka prezentowana może być próbą nieco bardziej pogłębionego przyjrzenia się celtyckiemu dziedzictwu w kulturze europejskiej. A tajemnica ginąca w mrokach przeszłości była zawsze pociągająca dla ideologów - stwarzała bowiem (i stwarza) nieomal nieograniczone możliwości do najbardziej  fantastycznych pomysłów. Niestety, im bardziej fantazje takie oczarowują polityków, tym więcej rodzą realnego nieszczęścia, by wspomnieć tylko niemieckie zaczadzenie "mitologią germańską". "Tysiącletnia rzesza" minęła już po kilku latach, ale tęsknoty za pogańską mitologią wciąż są żywe w Europie, która przyzna się do wszystkiego, byle nie do chrześcijaństwa. "Ale głupi ci europejczycy" - można by sparafrazować Obeliksa (co chyba samo się narzuca w kontekście prezentowanej książki).  

Książka z serii "Mitologie świata".

Nieznany poeta arabski z X wieku, ale sprawy znane od zawsze. Książeczka-miniaturka: w mikroskopijnej formie rzeczy nieskończone.

Od "Afryt" (czyli arabskich duchów ofiar morderstwa) do "Żywiołaków" (czyli istot zrodzonych z jednego z czterech żywiołów). Przy okazji: cenna informacja, że aktorzy, dziennikarze i politycy to najprawdopodobniej najbardziej przesądne i zabobonne grupy zawodowe. Celebryci. Zabobon jest zaprzeczeniem racjonalności: "jest to wierzenie oczywiście w wysokim stopniu fałszywe, a mimo to uważane za na pewno prawdziwe" (J. Bocheński, Sto zabobonów). Ot, i wszystko jasne.  

"Przewodnik judaistyczny" wydany w 1893 roku, czyli wprowadzenie do historii literatury i religii XIX-wiecznych "starszych braci w wierze" (jak ich nazwał XX-wieczny "Papież-Polak" - "prorok ekumenizmu"). Porównanie zaiste zastanawiające: wszak Kain też był bratem w wierze. Starszym bratem...