Maria Kruger, Baśnie, płyta winylowa

Dwie bajki i dwie zabawne pomyłki: na okładce błąd w nazwisku autorki, a bajki na płycie są w odwrotnej kolejności niż na okładce. Ale jakie to ma znaczenie - przecież to nie znaczek, gdzie błędy druku podnoszą jego wartość. Wartość bajki w niej samej.  

Hebanowa Baśń, czyli baśń jazzowa dla dzieci, którą napisali Helena Kołaczkowska (tekst) i Marek Sart (muzyka), a wykonała plejada aktorów (G. Holoubek, D. Damięcki, M. Rudziński, S. Celińska, J. Matyjaszkiewicz, M. Kociniak, T. Marzecki, I. Jun, W. Szklarski), wokalistów (M. Szcześniak, E. Bem, J. Skolias, Alibabki) oraz muzyków (M. Sart, H. Miśkiewicz, T. Szukalski, M. Bliziński, A. Żak,  i wielu, wielu innych). Rarytas muzyczny. W czasach tryumfującego "masowego zidiocenia i zbydlęcenia" (Witkacy) bajka byłaby uznana za niepoprawną politycznie i to, co przepuściła cenzura PRL-u, nie przeszłoby przez cenzurę "europejskich elit". Niebawem prawdopodobnie ziści się koszmar orwellowskich grobów pamięci, ale zanim to nastąpi można przynajmniej ratować resztki normalności... No proszę, kto by pomyślał, że nadejdą czasy, w których socjalizm PRL-owski wyda się ostoją tradycji i rozsądku wobec socjalizmu brukselskiego...    

Choć Wydawca pisze, że celem tego wyboru bajek (nb. bogato ilustrowanego) było zapoznanie czytelników "z mało lub w ogóle nieznanymi bajkami braci Grimm", to jednak wśród wybranych 37 znalazły się kilka znanych (np. O czterech muzykantach z Bremy).

Dwa tomy - w sumie 289 baśni - klasyki dziecięcej (w pierwszym tomie 89, w drugim 200). Tytuł pełny: "Baśnie domowe i dziecięce zebrane przez braci Grimm".

Trzy tomy najsłynniejszych baśni w artystycznym wydaniu PIW-u: każdy tom "obrazował", "obmalował" (trochę dziwne te określenia, ale chyba lepsze, niż gdybyśmy napisali, że "zilustrował" - takim opisem byśmy zdecydowanie pomniejszyli rangę wysiłku artystycznego) inny plastyk: Stanny, Strumiłło, Jaworowski. Wydanie z 1985 roku - niestety, ze względów technicznych, odbiega edytorsko od pierwszego wydania, o czym wydawca informuje z bezradną szczerością w ostatnim tomie. Cóż poradzić, PRL-owska jakość i socjalistyczne możliwości. 

Wszystkie krótkie i bardzo krótkie. Bardzo dużo ilustracji. Dlaczego? A to wyjaśnia ostatnia bajka, napisana już nie przez Tołstoja, ale przez aparatczyka na stanowisku "literata", Wojciecha Żukrowskiego. Bo książkę wydało Towarzystwo Przyjaźni Polsko Radzieckiej, jedno z najważniejszych i najbardziej hołubionych w PRL-u, zaraz po PZPR. Bajki dla ruskich chłopów napisane przez rosyjskiego hrabiego w walce o socjalistyczne wychowanie PRL-owskich dzieci.

Jedna płyta i dwie bajki. Ach, ta technika XX wieku! 

Kret, Szczur Wodny, Borsuk, Ropuch - zwierzęta jak ludzie. Ciekawe, że takie porównanie jest zaproszeniem do świata baśni. A odwrotne, czyli "ludzie jak zwierzęta", otwiera bramy piekła. Oczywiście książka jest zaproszeniem do świata baśni, ale to wie przecież każdy.