Karol Dickens, Klub Pickwicka, tom I, II i III

Wydawca zamieścił na okładce uwagę: "W tej książce znajdziecie nie dokończoną powieść Dickensa "Tajemnica Edwina Drooda". Tak wspomina o tej książce Paul Johnson, pisząc o wyczerpaniu twórczym artystów: "Podejrzewam, że spotkało to i Dickensa, kiedy zaczął zbliżać się do sześćdziesiątki, i właśnie dlatego zaczął wygłaszać odczyty o swoich książkach, zamiast pisać nowe. Odczyty nie wymagały odwagi intelektualnej - stanowiły raczej wyzwanie fizyczne. Próba napisania 'Mystery of Edwin Brood' była ostatnim, desperackim wysiłkiem odzyskania pierwotnej śmiałości, ale Dickens zmarł przed ukończeniem tej powieści" ("Twórcy"). Współautorzy po dziesiątkach lat próbują ożywić co zamarło wykorzystując do reanimacji najsłynniejszych detektywów z literatury.

Oliver Twist z serii Illustrated Classic Editions, serii powieści specjalnie zaadaptowanych dla młodych czytelników, czy dla uczących się języka. Tekst i ilustracje - po równo.

Opowieść z czasów kiedy uważano, że brak połączenia z Europą (np. na skutek burzy na "Kanale Angielskim") oznacza, że Kontynent jest odcięty. Teraz, kiedy umysły współczesnych Brytyjczyków zaprząta "brexit", mówi się o odcięciu Brytanii od Europy. Wszystko już jest na opak. Pickwick wędrujący po współczesnej Anglii? Po Londynie, z burmistrzem muzułmaninem? A może wyjący na koncercie "kapeli" grającej death metal? A może wiwatujący na "paradzie równości"? A może zamawiający do domu "zdrową żywność"? A może tępiący ironię jako "mowę nienawiści", która "stygmatyzuje" i "wyklucza"? A może prowadzący w szkole prezentację naciągania prezerwatywy na banana i przekonujący dzieci o dobrodziejstwach masturbacji? A może... . This is the world we live in.

"Wydanie nowe" - jak napisano - czyli pierwsze w PRL-u. Poprawiony i uzupełniony przedwojenny, klasyczny przekład Włodzimierza Górskiego.

PIW miał KIK. W tłumaczeniu: Państwowy Instytut Wydawniczy miał Klub Interesującej Książki. Były więc książki dla klubowiczów (ha! w PRL-u też były kluby!) i dla pozostałych. To znaczy, że dla nie-klubowiczów, niezrzeszonych, wydawano nieinteresujące książki. Vonnegut się załapał.

Krótkie formy pisarza, który byłby błyskotliwie zabawny, gdyby nie to, że bywa przygnębiająco proroczy. Lata 50-te.

"To, że niektórzy z nas potrafią czytać i pisać, i liznęli trochę matematyki, nie oznacza jeszcze, że zasługujemy na to, by podbić Wszechświat."  - konkluzja.

Scenariusze (nieocenzurowane) 23 pierwszych odcinków. Książkę kończą przypisy, które - oprócz różnych informacji historycznych czy personalnych - zawierają także wyjaśnienia wielu kwestii w zasadzie nieprzetłumaczalnych. Ciekawe uzupełnienie nagranych programów telewizyjnych.