Clark Terry, płyta winylowa

Płyta rarytas. Klub płytowy Polskiego Stowarzyszenia, edycja specjalna. nagranie promocyjne. Koncert Jazz Jamboree w dwa miesiące po podpisaniu porozumień sierpniowych. Zdawało się, że wolność rządzi...

Dwa fortepiany (Herbie Hancock gra w lewym kanale, a Chick Corea w prawym) i trzy utwory (w obu kanałach: "Liza", "Maiden Voyage" i "La Fiesta"). Nagranie z koncertów w lutym 1978 roku w San Francisco, Los Angeles i San Diego.

Kolekcjonerska perełka, albo biały kruk (w zasadzie powinniśmy napisać "kruczek", bo to "czwórka") czarnego krążka. PRL-owski jazz z czasów pionierskich. Płyta nagrana najprawdopodobniej w 1957 roku. Dwie wokalistki Elisabeth Charles i Carmen Moreno oraz Zespół Jazzowy Z. Wicharego (strona A) i J. Walaska (strona B). W zespole Zygmunta Wicharego zaczynały swoją muzyczną karierę takie późniejsze gwiazdy polskiego jazzu jak Urszula Dudziak czy Zbigniew Namysłowski. Jazz w tamtym czasie był sprawą poważną, ideologiczną i państwową, a dla niektórych nawet sprawą - niestety! - życia i śmierci, jak dla Zygmunta Wicharego, tragicznie zmarłego - pobitego na śmierć...

"Old Jazz Meeting" z 1974 roku na płycie wydanej przez Klub Płytowy Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, jako numer 9-ty serii "Biały Kruk Czarnego Krążka". Jazz tradycyjny grany i śpiewany przez zespoły z RFN (bo wtedy istniały "dwa państwa niemieckie"), ze Szwecji (istniała tylko jedna, ale nie była jeszcze muzułmańska), z Węgier (raj wakacyjny PRL-owskich globtroterów), rodzimy zespół 'Gold Washboard' oraz przez zespół Benny Waters'a ("żywa legenda jazzu tradycyjnego"). Płyta składanka w okładce składance. Okładka uniwersalna: służyła do okładania płyt najprzeróżniejszych, co było rozwiązaniem ekonomicznie uzasadnionym. Oczywiście z punktu widzenia ekonomii socjalistycznej: skoro różne rzeczy, np. sery (ser to chyba zły przykład, bo był tylko jeden wybór - jeśli w ogóle akurat był ser - ser był albo "biały", albo "żółty"), czy co tam akurat dowieźli, można pakować w jeden papier, to dlaczego każda płyta ma mieć swoją, tylko sobie przypisaną, okładkę? Przecież nie okładka jest ważna, tylko muzyka! Na płycie ostrzeżenie, które nikogo wtedy nie bawiło, a dzisiaj brzmi niezrozumiale i komicznie: "Płyta do użytku wewnętrznego". Taką informację umieszcza się na lekarstwach, co znaczy ona na płycie? Otóż "do użytku wewnętrznego" oznaczało wówczas "użytek członków Klubu Płytowego PSJ", oznaczało, że płyta jest wydana dla elity, dla śmietanki towarzyskiej - oświeconych jazzowo miłośników muzyki, dla wybrańców losu (dobrych płyt w PRL-u nie było, kto miał płyty zagraniczne był wszędzie zapraszany, miał szacunek... i dziewczyny) jednym słowem dla swoich (czyli dla tych, którzy należą do PSJ, bo płacą składki, więc przynajmniej "duchowo" zaczepieni są w "wolnym świecie"). Taki anons miał jakoś chronić przed zbyt ostrą ingerencją cenzury, ale przede wszystkim gwarantował, że PSJ skorzysta finansowo na publikacji i dystrybucji płyty.

Basia Trzetrzelewska na swojej czwartej płycie (wydanie, oprócz płyty CD, zawiera płytę DVD).

Pełny tytuł płyty brzmi: "Stan Kenton's Greatest Hits In The Famous Original Recordings". Stan Kenton - wynalazca "jazzu progresywnego" (przynajmniej takiego terminu) i "ściany dźwięku". Ngrania pochodzą z lat 1943 - 1947. Płyta wydana w USA przez Capitol Records The Star Line była nagrana w systemie "High Fidelity Duophonic", którym firma Capitol chciała "uprzestrzenić" nagrania monofoniczne (coś, jak kolorowanie czarno-białych filmów, ach, te amerykańskie poprawianie przeszłości), by brzmiały odpowiednio do wymagań audiofilskich lat 60-tych XX wieku (płyta jest bowiem z 1965 roku). I żeby sprawa była całkiem jasna nawet napisano na płycie, że "Duophonic: for stereo phonograps only". Starania o idealne brzmienie wsparte zostały staraniem o ochronę płyty. Została więc włożona nie tylko w sztywną, typowo amerykańską okładkę, ale przede wszystkim w specjalną kopertę, która miała chronić płytę nie tylko przed różnymi mechanicznymi zanieczyszczeniami, ale również przed elektryzowaniem się. Na okładce dokładne informacje o nagraniach, zarówno historyczne, jak i o twórcach i wykonawcach. Big-band również w sensie dosłownym słowa "big".