Agatha Christie, Poirot 32, Pięć małych świnek, film DVD

"When it came to solving mysteries, justice was reward enough for Miss Marple."

The family solicitor turns to Hercule Poirot to unravel the mystery... 

Miss Marple w oryginale. Morderstwo bez ciała, ale za to ze świadkiem, któremu nikt, oprócz wścibskiej pani detektyw, nie chce uwierzyć.

Miss Marple. Crime fiction in the five star class. A hotel provides a perfect backdrop for mystery on a grand scale.

Śledztwo prowadzi Panna Marple. Cała tajemnicza historia, zbrodnia oraz rozwiązanie zagadki, wszystko dostępne jedynie dla osób czytających w języku, który przestaje być językiem europejskim. 

Six gripping cases with one thing in common - the astonishing deductive powers of Miss Marple (this gripping collection also includes two non-Marple mysteries).

Agatha Christie - tym razem autobiografia. Życie jak fascynująca powieść, albo tak opowiedziane. Romans, powieść obyczajowa, przygodowa, historyczna i z wyższych sfer, a dla okrasy wątki zagadkowe i sensacyjne. I zakończenie, ostatnie zdanie książki: "Dziecko mówi: Dzięki Ci, Boże, za dobrą kolację. Co tu powiedzieć, kiedy ma się siedemdziesiąt pięć lat? Dzięki Ci, Boże, za moje dobre życie, za tyle miłości, która stała się moim udziałem." Te słowa: "dzięki Ci Boże" - jak wiele dzieci w XXI wieku tak mówi po kolacji, jak wielu ludzi zbliżających się do kresu życia, patrząc na czas miniony, tak wzdycha? A na marginesie: czy bohaterowie reportaży Orwella też byli tak wdzięczni?

Autorka zatytułowała tę powieść "Dziesięciu Murzynków", ale stronnicy Murzynków uznali ten tytuł za "drastyczny" (!?), więc nowy tytuł brzmiał "Dziesięciu Małych Indian", ale na to strzelili focha stronnicy Indian i ostatecznie książkę sprzedaje się pod tytułem jak wyżej. Co będzie jak Nikt, którego wszak nie ma, ożywiony jednak Heideggerowską filozofią, poczuje się od pierwszych chwil nieistnienia dotknięty - na równi z Murzynkami i Indiankami (małymi Indianami) - i zacznie bronić się zakazami przed szarganiem? A że każdy może poczuć się dotknięty wszystkim, niedługo wszyscy nie będą mogli powiedzieć niczego nikomu o niczym...  Może to i dobrze? Ale, póki co, ten kryminał o niejasnym tytule pozostaje jednym z najlepszych kryminałów. Jak z ludźmi: jeśli zapomnimy jak się nazywał jakiś ciekawy i interesujący człowiek, czy to znaczy, że stracił swoje zalety?

Trup z kulką w głowie i co z tego wynika, gdy zainteresuje się sprawą Poirot.

Agatha Christie na modłę francuską - film z 2005 roku. Jeszcze jedna adaptacja jej kryminału.

Gdzieś usłyszeliśmy, że jak zaczyna się od zbrodni, to potem nie pozostaje nic innego jak kraść, aż kończy się na kłamstwie. Tylko, że Poirot'a nikt nie oszuka, więc - jak po nitce do kłębka - wykryte oszustwo doprowadzi do ujawnienia zbrodniarza. 

Niedziela na wsi, a skoro jest Poirot, to będzie to zabójcza niedziela. Film z gwiazdami w rolach głównych (i w epizodach - Edward Fox jako kamerdyner).

O tym, jak niebezpieczna może być gra w karty, nawet w najlepszym towarzystwie.

Film, do nakręcenia którego oryginalna powieść była tylko pretekstem. Dlaczego robiący adaptację uważali, że wymyślą coś lepszego, niż stworzyła autorka oryginału? Postanowili "ubogacić" konwencjonalny, dobry kryminał przez dodanie rozważań "religijnych". A, że film angielski, więc "ubogacenie" sprowadza się do gazetowej karykatury katolicyzmu. Film nie może trwać kilka godzin, zatem usunięto zeń wątki kryminalne, a dodano "rozważania" w wykonaniu aktorów strojących jakieś dziwne, ponure miny. Uczciwie byłoby, gdyby tytuł filmu brzmiał: "Pociąg w zadymce, pasażerowie we mgle". Albo: "Jeden trup i tuzin banalnych uwag na tematy ogólne", czy może - chyba najlepszy tytuł -"Ale o co chodzi (z tym różańcem)?!". Dla miłośników serii konieczny element całości, dla miłośników Agaty Christie rzecz zaskakująco nieadekwatna. Ani kryminał, ani film psychologiczny, ani w ogóle nic. Koszmar, nie w sensie klasyfikacji gatunku filmu, ale w sensie oceny rzeczy wyprodukowanej. Według recenzji przyjaciela Antykwariatu: "film nudny jak flaki z olejem i głupi jak dyskusja na forum internetowym".

Poirot, a więc muszą być ofiary. Parytet zachowany - trupem padają po równo: kobiety i mężczyźni.

Rok 1920. Polska cudem zatrzymuje i odrzuca sowiecką inwazję, ratując tym samym Europę przed piekłem komunizmu, a w Anglii cisza i spokój. W Polsce śmierć jest przerażającą codziennością, a w Anglii śmierć jest "kulturalną rozrywką z życia wyższych sfer". Rok 1920. W Polsce miliony walczą o życie, a nieprzeliczone setki tysięcy życie tracą, w Anglii natomiast Agatha Christie powołuje do życia Herkulesa Poirota i jego przyjaciela, nowe wcielenie doktora Watsona, czyli Arthura Hastingsa. Niby jedna Europa, a przecież dwa, zupełnie różne światy. Bo kto w Europie wie dzisiaj coś o "Cudzie nad Wisłą", o wydarzeniu, o którym wie każdy Polak? Kto w Europie wie coś o bohaterach jednej z najważniejszych wojen w dziejach kontynentu? A kto wie o małym, nieznośnym, zarozumiałym Belgu? O prawdziwych bohaterach, czynach ważnych dla Europy, nie wie nikt, a o postaci zmyślonej wie prawie każdy "wykształcony" Europejczyk. Oto kultura i tradycja "zjednoczonej Europy": błahostki, zabawa i fikcja "żyją", a rzeczy istotne  skazane są na zapoznanie i zapomnienie. Bal na Titanicu? Ale nie przerywajcie zabawy - mówią "światli Europejczycy" - tym razem góra lodowa nie rozpruje statku, bo jest... szczepionka! Wiek XXI i jego "statek głupców".