Muzyka klasyczna

Elżbieta Tarnawska - fortepian i Studencka Orkiestra Symfoniczna Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, Tadeusz Wojciechowski - dyrygent. Nagrano 25 czerwca 1980 roku, w Warszawie.

Enrico Caruso był pierwszym tenorem, który zaczął nagrywać swój śpiew na płytach gramofonowych na początku XX wieku. Oferowana płyta winylowa została wydana przez Hungaroton w 1977 roku. Jest rocznicową edycją zawierającą archiwalne, historyczne kreacje "Króla Tenorów", również te, które uwiecznił przed swoją przejściową niedyspozycją w latach 1908-1909. Można więc porównać przemianę, jakiej uległ głos śpiewaka. Na płycie arie między innymi z Trubadura, Cyganerii, Łucji z Lammermooru, Aidy, Toski, a Caruso towarzyszą: Marcella Sembrich (sopran), Gina Severina (mezzosopran), Francesco Daddi (tenor), Antonio Scotti (baryton), Marcel Journet (bas), Johanna Gadski (sopran), Louise Homer (alt), Ernestina Schumann-Heink (mezzosopran) i Tita Ruffo (baryton).

Verdi, Bizet, Meyerbeer, Giordano, Leoncavallo, Puccini - arie tych kompozytorów wykonuje tenor, który do historii przeszedł przede wszystkim jako legendarny Otello Verdiego (jak na okładce) - nawet został pochowany w kostiumie tego bohatera...

Symfoniczna składanka. Zestaw dziewięciu klasycznych "hitów" - "przebojowych" uwertur . Suppe Rossini, Mozart, Glinka, Mendelssohn,... . "Lekka kawaleria", "Cyrulik sewilski", "Wesele Figara", "Rusłan i Ludmiła",... .

Trzy poematy symfoniczne: Preludia, Orfeusz, Tasso. 

Karl Bohm dyryguje orkiestrą Berliner Philharmoniker. Pięć płyt winylowych z symfoniami Franza Schuberta oraz z "Musik zu 'Rosamunde'", w specjalnym wydaniu Deutsche Grammophon "Jubilaums - Edition Die Welt Der Symphonie".

Płyta z NRD. Łabędzi śpiew nie tylko w tytule, ale i dosłownie: łabędzi śpiew "enerdówka" - jak popularnie nazywano sowiecką strefę okupacyjną Niemiec. Płyta z 1988 roku, nagranie cyfrowe, najwyższa technika nagraniowa płyt winylowych tamtych czasów (Direct Metal Mastering DMM) i nie minęły dwa lata, a tak wspaniale rozwinięte technicznie (i sportowo) "państwo" zniknęło z mapy Europy. Płyty z NRD były w PRL rarytasem. Jak pojazdy z utwardzonej dykty czy czajniki z gwizdkiem. Wszystkiego tego zabrakło po 1990 roku. Na szczęście uratowaliśmy, co się dało. 

Franz Schubert i jego trzy symfonie (1,2 i 4) na dwóch sowieckich płytach winylowych. Orkiestra symfoniczna Filharmonii Leningradzkiej, dyryguje Aleksander Dmitriew.

"Frederic Chopin: Etudes Op. 10 & Op. 25, Maurizio Pollini, Piano". Płyta winylowa wydana w dwanaście lat po  zwycięstwie pianisty na VI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w 1960 roku.

33 wariacje C-dyr, op. 120 na temat walca Diabellego. Kompozycja z 1823 roku. Gra Friedrich Gulda. 

Kompozytor: jawny i nienawistny wróg i szkodnik Polski (główny konstruktor rozbioru), fałszerz i oszust, nieprzyjaciel rodu ludzkiego niewdziewającego i nieparadującego w pruskim mundurze (wedle swej woli ostatniej pochowany na psim cmentarzu – obok swoich ukochanych psów), twórca początków militarnego totalitaryzmu (by państwo mogło kontrolować myślenie „obywateli” niemal od urodzenia - stworzył obowiązkowe szkolnictwo podstawowe), etc., etc.,… I proszę: po dniu pełnym obrzydliwości, kiedy naknuł i namataczył do woli, a może by ukoić potępionego ducha, brał w swe spracowane ręce flet, pięciolinię i zabawiał siebie oraz zachwyconych dworaków salonowym „fitu-pitu”. Płyta – ciekawostka. Wszak wszystko, co zrobią celebryci, musi być pokazane. A my, w pogoni za zyskiem, wszystko, co inni pokażą, spieniężyć chcemy. "Wszystko na sprzedaż"...

I jeszcze smaczek dodatkowy: płyta wydana w "Niemieckiej Republice Demokratycznej" - było takie państwo, które twórczo połączyło pruski zaborczy militaryzm z faszyzmem (ale podobno wszyscy, choć co prawda służyli w wehrmachcie, to po pierwsze pod przymusem, a po drugie była to orkiestra!) i komunizm. I - zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez Fryderyka II i zgodnie z tęsknotą za muzyką marszową - rozmiłowane w niemieckiej muzyce.

"Fryderyk Chopin. International Chopin Piano Competitions. The Golden Twelve. Garrick Ohlsson, Krystian Zimerman. Special Edition for 12th Competition Warsaw 1990, Vol. 4". Uffff, tytuł robi wrażenie. A skrywa nagrania koncertowe: "Garrick Ohlsson 8th Competition 1970" oraz "Krystian Zimerman 9th Competition 1975". Wirtuozi w mistrzowskich interpretacjach. 

Wschodni, komunistyczni, ateistyczni państwowo Niemcy, chwalą głośno (bardzo głośno) Boga.

Colin Tilney, autorytet w dziedzinie muzyki dawnej wykonywanej na instrumentach z epoki, nagrał każdą płytę na innym, muzealnym klawesynie: na instrumencie zbudowanym przez Johanna Christopha Fleichera (Hamburg 1710, Muzeum Instrumentów Muzycznych w Berlinie) i na instrumencie Christiana Zella (Hamburg 1728, Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Hamburgu). Oba instrumenty sfotografowane na okładkach. W roku nagrywania, w 1973 roku, była to rewelacja muzyczna. Czas płynie i ówczesna rewolucyjna interpretacja, wykonanie oraz nagranie stały się jeszcze jedną klasyczną pozycją w nieskończonej liczbie płyt z muzyką Handla. 

Płytę, wydaną w 1982 roku, nagrała Leningradzka Orkiestra Kameralna Muzyki Dawnej i Nowoczesnej. Tytuł orkiestry wskazuje na rozmach interpretacyjny zaiste godny szerokiej jak świat duszy rosyjskiej. Edward Sierow, dyrygent orkiestry, mógł - jak widać - poprowadzić orkiestrę do boju na każdego kompozytora. Tak czy inaczej płyta zagrana solidnie, zgodnie ze standardami sowieckiego wykonawstwa. Wydana również zaskakująco dobrze: zarówno tłoczenie, jak i okładka (karton, lakierowanie, grzbiet) "kak u lyudi". 

Hiszpański Chopin (tylko późniejszy) w klasycznym wykonaniu. Jeszcze jedno świadectwo na wyjątkowy wkład Niemców w kulturę europejską. Wszak komu jak komu, ale Niemcom bardzo zależy na Europie - dla niej gotowi są na każdą ofiarę. W tym wypadku zatopili kompozytora torpedując statek, na którym płynął.

Symfonia I D-dur w oryginalnej, budapesztańskiej wersji z 1889 roku. Pieśni wędrującego czeladnika wykonuje Klara Takacs - mezzosopran. 

Symfonia na alt (Christa Ludwig), chór żeński (Chór Filharmonii Czeskiej) i dziecięcy (Chór Dziecięcy Kuhna) i orkiestrę (Orkiestra Filharmonii Czeskiej, dyryguje Vaclav Neumann). Monumentalna muzyczna opowieść przyrody, ludzi i aniołów.

Symfonia IX, przedostatnia. Była pożegnaniem. Z życiem.

Es-dur, klasyczna tonacja religijna w symfonii, do wykonania której potrzeba aż 1000 wykonawców! 170 muzyków, 3 chóry z 880 chórzystami i chórzystkami. Przy takim rozmachu organy i 8 solistów-wokalistów to już tylko logiczna konsekwencja, oczywistość kompozycyjna, czyż nie? A cały ten rozmach był potrzebny twórcy by wyrazić "miłość transcendentalną i zbawczą" przez pochwałę Ducha Świętego na początku i apoteozę Maryi w finale. I wszystko mieści się na dwóch tylko płytach winylowych.