Literatura dziecięca i młodzieżowa

Elementarz muzyczny dla klasy 1 - podręcznik z 1986 roku.

Książka częściowo oparta na faktach, czyli na doświadczeniach XVI wiecznego portugalskiego podróżnika, wędrującego po Ameryce Południowej. Barwna, pełna przygód i wciągająca opowieść o rozbitkach, którzy trafiają do brazylijskiej dżungli oraz o jej pierwotnych mieszkańcach.

Ciężkie dzieciństwo, intensywne życie, niezwykła pracowitość, bohaterstwo wojenne, śmierć tragiczna... I twórczość, która jest znana milionom dzieci... Samo życie autora mogłoby być tematem wciągającej powieści. Kto zresztą wie, w jakim stopniu jego historia osobista znalazła się w historiach opowiedzianych?  

Tytuł z podtytułem to: "35 maja, albo jak Konrad pojechał konno do Mórz Południowych". Czyli surrealizm niemiecki dla dzieci z 1931 roku - już sam ten opis brzmi surrealistycznie. Opracowanie graficzne Bohdana Butenko również wymaga specjalnych upodobań u czytelników.

Książka z serii "Klasyka dziecięca". Sentymentalna opowieść w (bardzo) starym stylu o przyjaźni, poświęceniu...  

Przypomniała nam się anegdotka o Vermeerze: otóż namalował on 37 obrazów, z których 45 jest w amerykańskich muzeach.

Lektura. Starożytność dla młodzieży, więc bez dosadności cielesnej (w miłości i w walce). Z tego punktu widzenia książka bardzo tradycyjna, albo - może już? - bardzo awangardowa. 

Kryminał i sensacja dla młodzieży. I literatura. do jakiej wracają z przyjemnością czytelnicy, którzy już nie są młodzieżą. Szkoła, pierwsza miłość, ale i pierwsza przygoda kryminalna, pierwsza tajemnica i zagadka. Wszystko pierwsze, więc pełne życia. Klasyka PRL-owskiej literatury młodzieżowej w eleganckim wydaniu.

Popularna w internecie mądrość życiowa głosi, że nic tak nie dzieli ludzi, jak wspólne mieszkanie. Tymczasem w książce okazuje się, że nic bardziej nie łączy ludzi, jak "trudne warunki lokalowe". Dzieciństwo, młodość i wchodzenie w dojrzałość w zrujnowanej po wojnie Warszawie. Nie ma w zasadzie nic, są tylko ludzie, którzy chcą się nauczyć wspólnie żyć. Ciekawe porównanie: czy teraz, w czasach, kiedy zdaje się, że "jest wszystko", dla młodych ludzi ważne jest, by szukać tego, co łączy i nie patrzeć na to, co dzieli? Co nadaje sens życiu: być z kimś i dla kogoś, czy być singlem i dla siebie? Czy dla dzieci i młodzieży wychowanych w coraz większych mieszkaniach, z coraz modniejszymi meblami, w coraz bardziej odgrodzonych od świata osiedlach, gdzie kontakt z drugim człowiekiem odbywa się głownie przez ekran telewizora i telefonu, książka Ożogowskiej, opowiadająca o bezpośrednim uczeniu się wspólnoty z innymi, jest lekturą, która wciągnie ich tak, jak wciągała i oczarowywała ich dziadków i rodziców (głównie jednak babcie i mamy)? Czy zostało coś, oprócz sentymentu?

Od "Latającego kufra" do "Najpiękniejszej róży świata", a wszystko okraszone ciekawymi ilustracjami Małgorzaty Flis.

Opowieści z podróży, w którą wyruszył za karę Wilczek (bo, zdaniem rodziców, był zbyt dobry i grzeczny - jak na wilka), w rewelacyjnym przekładzie Ernesta Brylla.

Piękne wydanie - arcydzieło sztuki wydawniczej. Wszystko jest niemal doskonałe: oprawa (oczywiście dla osób lubiących lekkie książki w miękkich okładkach tak solidnie wykończona książka może być zbyt ciężka), ilustracje (oczywiście dla osób lubiących inny styl graficzny tak plastycznie opracowana książka może być zbyt "dosadna" wizualnie), wszyta zakładka (oczywiście dla osób lubiących zaginać rogi, albo mających własną zakładkę, np. zakładkę Antykwariatu, dodatkowa tasiemka może sprawiać wrażenie nadmiaru), porządny papier (oczywiście dla osób lubiących cienkie kartki grube strony mogą sprawiać wrażenie "zlepionych")... I dogódź tu wszystkim. Tak czy inaczej: arcydzieło sztuki wydawniczej, choć oczywiście znajdą się osoby...  

Wysokiej jakości komiks naukowy w typowy dla Einsteina sposób łączący humor z erudycją.

Książka z serii "Klasyka dziecięca". Historia pieso-wilka czy też wilko-psa, który - pomimo dzikości natury - ma wielkie serce i ludzi, którzy - choć nie są mieszańcami - okazują się bestiami.

Książkowe wydanie przeznaczonego dla dzieci i młodzieży telewizyjnego serialu "Było sobie życie". Osiemnaście tomów, które wydawano pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku (co dwa tygodnie jeden tom: zapowiadano, że wydanych zostanie trzydzieści tomów, a może nawet pięćdziesiąt!). Do książek dodawano części, z których można było złożyć prosty model szkieletu wraz z podstawowymi organami wewnętrznymi. Niestety, do naszych czasów dotrwały tylko książki, ale za to w doskonałym stanie: są jak nowe (zresztą modelu nie ma co specjalnie żałować, bo był mały, był strasznie schematyczny i z lichego plastiku, więc w zasadzie nie trzymał się kupy). Tematami poszczególnych tomów są: Mięśnie (1), Skóra (2), Oddychanie (3), Odżywianie (4), Trawienie (5), Krew (6), Serce (7), Mózg (8), Szkielet (9), Wątroba (10), Szpik kostny (11), Nerki (12), Ucho (13), Nos i język (14), Oczy (15), Zęby (16), Skąd się wzięło życie (17), Komórki żywych organizmów (18). Każdy tom zawiera popularnie zredagowane informacje, dużo ilustracji i kończy się zaleceniami higieniczno-zdrowotnymi oraz słowniczkiem użytych w książce terminów.

Pierwsza część książkowego wydania telewizyjnego serialu dla dzieci, opowiadającego o ludzkim ciele. Do oglądania, ale i do po czytania - dla lepszego zapamiętania.

Choć Wydawca pisze, że celem tego wyboru bajek (nb. bogato ilustrowanego) było zapoznanie czytelników "z mało lub w ogóle nieznanymi bajkami braci Grimm", to jednak wśród wybranych 37 znalazły się kilka znanych (np. O czterech muzykantach z Bremy).

Ostatni Mohikanin, czyli Sokole Oko w roli głównej w najsłynniejszej powieści z pięciu poświęconych jego przygodom. Książka akcji (tak, jak są filmy akcji).

Niezwykła opowieść (a tak naprawdę dwie opowieści), wyjątkowe tłumaczenie (Macieja Słomczyńskiego) i klasyczne, oryginalne ilustracje (wspaniała secesja z pierwszych wydań angielskich). Jednym słowem wydanie niemal doskonałe (niemal, bo niestety w miękkiej okładce). Tylko, czy to są historie dla dzieci (zwłaszcza ta druga)? Opowieści o dzieciach, które nigdy nie dorosną, napisane (opowieści, nie dzieci) dla dorosłych, którzy już nigdy nie będą dziećmi. "Wszystko jest raczej smutne" (jak brzmi ostatnie zdanie książki).

Wilk w roli głównej, a jego losy opisane w sposób, który od pokoleń budzi podziw i zachwyt, zwłaszcza miłośników przyrody. A jeśli ktoś nie jest miłośnikiem przyrody może stać się nim po lekturze tej książki. Człowiek człowiekowi wilkiem, a kim jest wilk dla wilka?