L. M. Montgomery, Błękitny Zamek

Książka ukazała się w 1977 roku w serii "Klasyka młodych". I nic dziwnego, bo jest to literatura dobra i pouczająca. Ale trwa walka z tradycją. "Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata". Gdyby ta książka została napisana współcześnie zostałaby przez "postępową" cenzurę zdyskwalifikowałaby za "język nienawiści", za "brak inkluzywności", za "stygmatyzujące role społeczne", za "wykluczające i nietolerancyjne podejście do płci i preferencji seksualnych", za "uprzedzenia religijne", za "brak ekologicznej i prozwierzęcej świadomości", itd. "Takie będą rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie". I "po owocach ich poznacie". Oto owoce "postępowego, tolerancyjnego, inkluzywnego, wolnego od uprzedzeń religijnych" chowu: chorobliwie egoistyczni, samolubni młodzi ludzie bojący się jak ognia jakiejkolwiek odpowiedzialności, których jedyną troską jest dostarczanie sobie rozrywek i przyjemności za wszelką cenę, nawet za cenę zdrowia i depresja, która staje się chorobą epidemiczną już w szkołach podstawowych. Oto owoce "tolerancyjnego, wolnego od religijnych pęt" chowu. Tymczasem okazuje się, że w środowiskach kierujących się tradycyjnie pojmowanymi wartościami religijnymi młodzi ludzie nie cierpią na utratę sensu życia, zdolni są pokonywać nawet największe przeszkody i trudności, odnajdują radość i sens w życiu rodzinnym i w wychowywaniu dzieci (o dziwo nie ma w tych środowiskach problemów z "dzietnością"), a jednocześnie - budując szczęśliwe życie rodzinne - wykazują niezwykłą aktywność społeczną. Jednym słowem troska o własną rodzinę nie odcina ich od świata, ale daje im siły do polepszania - w miarę możliwości - tego świata. To wszystko wynika z badań socjologicznych i trzeba być doprawdy socjologiem, by nie dostrzec błogosławieństw wynikających z życia "po bożemu". Socjologowie sami robią badania, z których wynika, że systemowo wmuszana ideologia "postępu" niszczy rodzinę i jest bezpośrednią przyczyną destrukcji osobowości, chorobliwej infantylizacji, wzrostu agresji społecznej i karykaturalnego wręcz przerostu postaw roszczeniowych, a jednocześnie - ci sami socjologowie - są w awangardzie tej dyktatury "postępu i tolerancji". A może to nie głupota i ślepota, tylko celowe działanie? W wypadku socjologów zachodzi pewnie i jedno i drugie, bo jak powiedział kiedyś Jan Kaczmarek, otwierając cykl skeczy "Z socjologią na ty": "znałem kiedyś socjologa - pracowało toto jako popychle".

Książka dla dziewcząt. Wszystkie, które ją czytały, zachwycają się pogodą ducha bohaterki. Chłopcy albo nie czytają tej książki, albo nie dzielą się swoim zachwytem publicznie. W każdym razie w internecie milczą.

Poezja - choć napisana prozą. Perła - choć z pożółkłego papieru. Skarb każdej biblioteki - więc się go nie wznawia. Po co? Powoli stare, dobre (również w sensie moralnym) książki znikną, aż spełni się inna wizja autora, jego proroctwo z "451 stopni Fahrenheita". Może nie tak do końca, bo celebryci dalej będą "pisać" i "wydawać", ale kto wie, jak długo jeszcze będzie się ich do tego używać?

Pisarz, którego oddanie tradycyjnym wartościom w życiu znalazło odbicie w nie mniej tradycyjnie pojmowanej twórczości pisarskiej. Uczta dla miłośników literatury nieeksperymentalnej. Dobro i zło, prawda i kłamstwo, miłość i nienawiść, uczucia, namiętności, pragnienia, tęsknoty, marzenia, rozczarowania, intrygi... Nic dziwnego, że powstało aż 10 tomów. Bogata, intensywna i wciągająca literatura.

Tom ósmy w "Chronologicznej kolejności tytułów sagi 'Rodzina Whiteoaków" sporządzonej przez wydawcę. Kolejny tom opowieści "chronologicznie" późniejszy, a wydany wcześniej, przed "chronologicznie" wcześniejszymi (bo tak powstawała powieść)... Sami zaczynamy się w tym gubić...

Tom piąty w "chronologicznej kolejności tytułów". Trudno się w tym trochę połapać bez specjalnej ściągawki, ale sprawa najważniejsza jest oczywista: sprzedajemy wszystkie tomy, cały komplet - w "porządku chronologicznym" oraz w "porządku wydania". Jest wszystko, ustawione według historii pisania, jak i według historii czytania.

Tom czwarty w "Chronologicznej kolejności tytułów sagi 'Rodzina Whiteoaków" sporządzonej przez wydawcę.

Od tego się wszystko zaczęło: pierwszy tom legendarnej sagi.

Tom czternasty w "Chronologicznej kolejności tytułów sagi 'Rodzina Whiteoaków" sporządzonej przez wydawcę.

Tom trzeci w "Chronologicznej kolejności tytułów sagi 'Rodzina Whiteoaków" zamieszczonej na ostatniej stronie okładki.

Ostatni tom sagi. Tak się wszystko kończy.

Przedostatni tom sagi.